Zandputduikerwants

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Arctocorisa germari)
Zandputduikerwants
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Arthropoda (Geleedpotigen)
Klasse:Insecta (Insecten)
Orde:Hemiptera (Halfvleugeligen)
Onderorde:Heteroptera (Wantsen)
Familie:Corixidae (Duikerwantsen)
Geslacht:Arctocorisa
Wallengren, 1894
Soort
Arctocorisa germari
(Fieber, 1848)
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Insecten

De zandputduikerwants (Arctocorisa germari) is een wants uit de familie van de Corixidae (Duikerwantsen). De soort werd het eerst wetenschappelijk beschreven door Franz Xaver Fieber in 1848.

Uiterlijk[bewerken | brontekst bewerken]

De duikerwants is macropteer (langvleugelig) en kan 7.5 tot 10 mm lang worden. De kop is geel en enigszins met haren bedekt. De voorvleugels zijn zwartbruin met een onregelmatige, bijna netvormige, gele tekening. Het halsschild is ook zwartbruin met negen of tien gele dwarslijntjes die breder zijn dan de bruine gebieden tussen de lijnen. Over het midden loopt over de hele lengte duidelijk een verhoogd randje (kiel). Het halsschild is twee keer zo breed als dat het lang is en heeft rechte hoeken aan de zijkanten. Het voorste deel van het driehoekige gebiedje langs het scutellum, de clavus, heeft lichte dwarslijntjes. Het achterste deel en het hoornachtige deel van de voorvleugel heeft korte onregelmatige streepjes. Er loopt een onduidelijke lichte lijn tussen het verharde en het vliezige, doorzichtige deel van de voorvleugels. De pootjes zijn geheel geel. De zandputduikerwants lijkt op de baardduikerwants (Glaenocorisa propinqua), die heeft echter slechts een kiel over de halve lengte van het halsschild, een meer behaarde kop en sterker uitpuilende ogen.

Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]

De wants overwintert als imago en er is een enkele generatie per jaar. Ze leven in grotere plassen met een zandbodem, zoals duinplassen, zandgaten en zandputten.

Leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]

De soort is in Nederland vrij algemeen. Het verspreidingsgebied loopt van Noordwest-Europa, de Balkan, de zuidelijke Oeral en oostelijk tot in Siberië.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

  • Kaarten met waarnemingen: