Witte kalkstippelkorst
| Witte kalkstippelkorst | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Bagliettoa calciseda (DC.) Gueidan & Cl. Roux (2007 [1]) | |||||||||||||||
| Synoniemen | |||||||||||||||
|
Verrucaria hiascens | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
Witte kalkstippelkorst op  Wikispecies
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
De witte kalkstippelkorst (Bagliettoa calciseda) is een korstmos uit de familie Verrucariaceae. Hij komt alleen voor op steen, vaak op harde kalksteen. De fotobiont is groene alg.[2]
Determinatie[bewerken | brontekst bewerken]
Uiterlijke kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
Het thallus is vaak begrensd door een dunne zwarte prothalline lijn. Het oppervlak is krijtwit tot witachtig grijs, glad, dof, doorlopend, vaak met fijne barstjes die uitstralen vanuit de peritheciën verbinden. De peritheciën zijn talrijk, bolvormig, volledig verzonken en laten gaatje achter. De diameter is 0,2–0,3 mm. Het heeft geen kenmerkende kleurreacties.[3]
Microscopische kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
De periphysen zijn 20–30 µm lang. De sporen zitten per acht in de ascus. De ascosporen zijn hyaliene, enkelvoudig, ellipsoïde, vaak vervormd, 18–25 × 9–13 µm.[3]
Vergelijkbare soorten[bewerken | brontekst bewerken]
Niet te verwarren met het zachte kalkstippelkorst (Verrucaria hochstetteri) die naast elkaar kan bestaan in dezelfde habitat, maar met veel grotere ascosporen heeft (29–35 × 16–20).
Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]
De witte kalkstippelkorst komt voor in Europa, Noord-Amerika, Australië en enkele Aziatische landen.[4] In Nederland komt hij vrij zeldzaam voor. Hij is niet bedreigd en staat niet op de rode lijst.[2]
Foto's[bewerken | brontekst bewerken]
-
Sporen
Bronnen, noten en/of referenties
|