Grijskraagvijgvogel

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Grijskraagvijgvogel
IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2016)
Volwassen grijskraagvijgvogel (Sphecotheres vieilloti) Samsonvale Cemetery, Queensland.
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Aves (Vogels)
Orde:Passeriformes (Zangvogels)
Familie:Oriolidae (Wielewalen en vijgvogels)
Geslacht:Sphecotheres (Vijgvogels)
Soort
Sphecotheres vieilloti
Vigors & Horsfield, 1827
Vrouwtje (in Queensland)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Grijskraagvijgvogel op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vogels

De grijskraagvijgvogel (Sphecotheres vieilloti) is een middelgrote, opvallende vogel die voorkomt in Australië, Nieuw-Guinea en de Kei-eilanden. Tot in de jaren 1990 werd deze vogel groene vijgvogel (Sphecotheres viridis) genoemd, en werden de soorten die op Wetar en Timor voorkwamen niet als aparte soorten beschouwd.

Ondersoort S. v. salvadorii uit Nieuw-Guinea, afbeelding gemaakt door Keulemans in 1877.

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

De vogel is 27,5 tot 29,5 cm lang. Het volwassen mannetje heeft een zwarte kruin en zwarte wangen met rond het oog een roodgekleurde, naakte huid. Van boven is het mannetje olijfgroen, met een brede, grijze kraag die rondom loopt over de borst en de rug. De staart heeft lichte buitenste pennen. De ondersoort S. v. flaviventris heeft deze kraag niet, maar is geel op de borst. Het vrouwtje ziet er anders uit. Zij is ook olijfgroen of bruin van boven en verder bruin gespikkeld. De borst en buik is licht, met bruine strepen.

Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]

De vogel foerageert op bessen en vruchten en kan daarbij allerlei acrobatische toeren tussen het gebladerte uithalen om de bessen te pakken te krijgen.[2]

Verspreiding en leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]

Het leefgebied van vijgvogels is zeer gevarieerd. Het is een bosvogel die in regenwoud voorkomt, maar ook in allerlei andere bostypen zoals moerasbos, aangeplant bos, vegetaties langs waterlopen, mangrove, geboomte rond agrarische ondernemingen, in tuinen parken of in bomen langs de straten.[2]

Er worden vijf ondersoorten onderscheiden, waarvan alleen al binnen Australië drie.[3]

  • S. v. salvadorii (het zuidoosten van Nieuw Guinea)
  • S. v. cucullatus (Kei-eilanden)
  • S. v. ashbyi (Noord-Australië)
  • S. v. flaviventris (Noordoost Australië en eilanden in de Torres Straat)
  • S. v. vieilloti (Oost-Australië)

Status[bewerken | brontekst bewerken]

In Australië is het een algemene vogel op de eilanden rondom is het een schaarse vogel. De grootte van de populaties zijn niet gekwantificeerd, maar zijn waarschijnlijk stabiel. Om deze redenen staat deze vijgvogel als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]