Oostelijke sigaar

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Sigara iactans)
Oostelijke sigaar
Oostelijke sigaar
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Arthropoda (Geleedpotigen)
Klasse:Insecta (Insecten)
Orde:Hemiptera (Halfvleugeligen)
Onderorde:Heteroptera (Wantsen)
Familie:Corixidae (Duikerwantsen)
Geslacht:Sigara
Fabricius, 1775
Soort
Sigara iactans
Jansson, 1983
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
(en) World Register of Marine Species
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Insecten

De oostelijke sigaar (Sigara iactans) is een wants uit de familie van de Corixidae (Duikerwantsen). De soort werd het eerst wetenschappelijk beschreven door Jansson in 1983.

Uiterlijk[bewerken | brontekst bewerken]

De donkerbruine duikerwants is altijd langvleugelig en kan 7 tot 8 mm lang worden. Het halsschild is net als de voorvleugels donkerbruin, heeft acht of negen gele, soms regelmatige, soms gespleten dwarsstrepen en scherpe hoeken aan de zijkant. Op de voorvleugels bevinden zich dwarslijnen die regelmatig zijn bij het begin van de clavus en daarna onregelmatig. Deze dwarsstrepen zijn op het middendeel van de vleugels golvend en onderbroken door een zwarte lijn in de lengte en onregelmatig. Tussen het verharde deel en het doorzichtige deel van de vleugels loopt een gele lijn. De kop en de pootjes zijn in zijn geheel geel. De soort kan alleen onderscheiden worden van de groothandsigaar (Sigara falleni) aan de hand van de tarsus van de voorpoot van het mannetje. De vrouwtjes zijn niet te onderscheiden van de groothandsigaar (Sigara falleni) en de langhandsigaar (Sigara longipalis). De nimfen zijn ook niet van die van de grote sigaar (Sigara distincta) te onderscheiden.

Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]

Het zijn goede zwemmers en kunnen ook goed vliegen. De wants overleeft de winter als volgroeid dier en er is één enkele generatie per jaar, soms een tweede. De mannetjes eten vrijwel uitsluitend algen en de vrouwtjes eten zowel algen als dierlijk materiaal. Ze geven de voorkeur aan kleine permanente wateren met veel vegetatie die niet te zuur of brak zijn.

Leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]

In Nederland is de soort vrij algemeen in het kust en rivierengebied. Verder komt de soort voor in Noordwest- en Zuidoost-Europa inclusief Rusland en noorden en oosten van de Zwarte Zee.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

  • Kaarten met waarnemingen: