Groep van Twintig
De G20 (Groep van 20) is een groep bestaande uit 19 landen en de Europese Unie. Gezamenlijk beslaan de leden van de G20 zo'n 90% van het wereldwijde Bruto nationaal product, zo'n 80% van de wereldhandel (inclusief handel binnen de EU) en twee derde van de wereldbevolking.[1]
De G20 wil een forum zijn voor samenwerking en beraad met betrekking tot het internationale financiële systeem.
Leden
Argentinië
Australië
Brazilië
Canada
China
Duitsland
Europese Unie
Frankrijk
India
Indonesië
Italië
Japan
Mexico
Rusland
Saoedi-Arabië
Turkije
Verenigd Koninkrijk
Verenigde Staten
Zuid-Afrika
Zuid-Korea
.svg){kind=small}
Geschiedenis
De G20 werd voor het eerst besproken op de topconferentie van de G7 in Keulen in juni 1999, en formeel opgericht op de bijeenkomst van de G7 op 26 september 1999. De eerste bijeenkomst van de G20 vond plaats op 15 en 16 december 1999 in Berlijn.
Zitting in de G20 hebben: de ministers van financiën van alle lidstaten, de presidenten van de centrale banken van de landen van de G7 en van 12 andere belangrijke landen en de voorzitter van de Europese Unie.
Organisatie
De G20 heeft geen permanent secretariaat of vaste staf. Deze taken worden per bijeenkomst door andere landen uitgevoerd. Het land dat de bijeenkomst organiseert stelt een tijdelijk secretariaat samen, dat het werk en de organisatie van de bijeenkomst leidt.
De vergaderingen zijn onregelmatig maar in het algemeen jaarlijks, voorafgegaan door een voorbereidende bijeenkomst. In oktober 2008 werd een speciale bijeenkomst gewijd aan de gevolgen van de kredietcrisis, bijgewoond door de regeringsleiders van de aangesloten landen. Deze top kreeg in april 2009 een vervolg.
Bijeenkomsten
- 1999: Berlijn
- 2000: Montréal
- 2001: Ottawa
- 2002: Delhi
- 2003: Morelia
- 2004: Berlijn
- 2005: Peking
- 2006: Melbourne
- 2007: Kaapstad
- 2008: São Paulo
- 2008: Washington, D.C.: dit was een speciale bijeenkomst over de redding van de wereldeconomie. De Europese Unie werd vertegenwoordigd door Nederland (staatssecretaris van Financiën Jan Kees de Jager verving premier Jan Peter Balkenende, wiens vader zojuist was overleden) en Spanje.
- 2009: Londen: ook deze top was hoofdzakelijk gewijd aan de gevolgen van de economische crisis en werd bijgewoond door de leiders van de aangesloten landen, aangevuld met Spanje en Nederland (als vertegenwoordiger van de Europese Unie), alsmede de ministers van Financiën en de presidenten van de centrale banken. Voornaamste resultaten waren een extra impuls voor de financiële wereld, steun aan het IMF en een mondiaal reguleringsorgaan voor de financiële markten. Daarnaast werd afgesproken protectionisme tegen te gaan en een halt toe te roepen aan belastingparadijzen[2]
- 2009: Pittsburgh: Op 24 en 25 september kwamen de leiders van de G20 opnieuw bijeen. Voor deze gelegenheid waren ook de leiders uitgenodigd van de landen Spanje en Nederland en de organisaties NEPAD, ASEAN, VN, Wereldbank, IMF, WTO, APEC en de FSF. Samen bespraken zij de vooruitgang die gemaakt is sinds de voorgaande twee bijeenkomsten en werden verdere maatregelen besproken die moeten leiden tot herstel van de wereldwijde financiële en economische crisis.
- 2010: Toronto: Demissionair-premier, Jan Peter Balkenende van Nederland was wederom uitgenodigd, ditmaal door de Canadese premier Stephen Harper. Er werd onder andere gesproken over een bankentaks. Door rellen in de Canadese stad zat premier Balkenende vast in zijn hotel. Burgemeester David Miller van Toronto oordeelde dat het "criminelen die naar Toronto zijn gekomen om de wet te overtreden" zijn. Enkele mensen protesteerden vreedzaam, anderen vernielden winkelruiten, staken politiewagens in brand en vernielden antennes van televisiestations.
- 2010: Seoul,11 en 12 november: Het overheersende thema was de dreigende valutaoorlog. De voortdurende ruim geld politiek van de Verenigde Staten blijft de waarde van de dollar voortdurend ondermijnen. Het overleg leverde geen resultaat op. Nederland was deze keer niet uitgenodigd.
Samenstelling
De 20 economieën van de G20 plegen 'de grootste, de belangrijkste en invloedrijkste ter wereld' genoemd te worden, maar dit is niet correct. Zoals aan de landen met de grootste nationale economieën te zien is, is Spanje (8e economie), Nederland (16e), België (18e) en Zweden (19e) niet direct in de G20 vertegenwoordigd en zijn Saoedi-Arabië (25ste economie), Zuid-Afrika (30e) en Argentinië (31e) dat wel. Bij de samenstelling van de G20 is gekozen voor een andere formule: De landen van de G7, de EU en de andere grootste economieën die geen lid zijn van de EU. Dit verklaart waarom sommige Europese landen (G7-leden) via de EU dubbel vertegenwoordigd worden in de G20 en andere grote Europese economieën niet. Ook bij dit perspectief gaat de formule niet geheel op. De landen Zwitserland, Noorwegen, Taiwan en Iran doen niet mee, ondanks de grootte van hun economie. Van Noorwegen is bekend dat hun gebrek aan vertegenwoordiging niet vrijwillig is. [3]
Vaste plaats Nederland
Op 23 juni 2009 werd bekend dat de minister van Financiën, Wouter Bos, gaat pleiten voor een vaste positie van Nederland binnen de G20. Volgens Bos betaalt Nederland veel aan instellingen als het IMF en de Wereldbank en doet zo letterlijk een duit in het zakje voor economisch herstel. Bos wil pleiten omdat het in zijn ogen nu lijkt op betalen, maar niet mee kunnen praten. Dit alles wordt het hoofdonderwerp van het gesprek met de ambtsgenoot van de Verenigde Staten, minister Geithner.
België
Op de G20-top in Seoul heeft Didier Reynders namens de EU aangedrongen dat, bij een hervorming van het IMF, de G20 op dezelfde wijze zou worden samengesteld, dus met een aanwezigheid van België en andere kleine Europese landen. Reynders pleitte voor een rotatie, met Nederland bijvoorbeeld.
Externe links
">[bron?]
· 
· 
