Lijst van heersers over Nassau

Dit is een lijst van heersers over alle Nassause deelgraafschappen en -vorstendommen. De nummering van de heersers kan per bron afwijken omdat soms per tak wordt geteld, maar soms ook centraal wordt doorgenummerd.

Graven van Laurenburg, sinds 1160 van Nassau (1093-1255)[bewerken | brontekst bewerken]

ca. 1093-1117: Dudo van Laurenburg
ca. 1124-1152: Rupert I
ca. 1124-1148: Arnold I
ca. 1151-1158: Arnold II
ca. 1154-1158: Rupert II
ca. 1160-1167: Hendrik I
ca. 1160-1190: Rupert III
ca. 1176-1198: Walram I
ca. 1190-1192: Herman
ca. 1198-1247: Hendrik II
ca. 1198-1230: Rupert IV
ca. 1250-1255: Walram II
ca. 1250-1255: Otto I
1255: deling in een Walramse en Ottoonse linie (Prima divisio)

Walramse linie[bewerken | brontekst bewerken]

De Walramse linie ontstond in 1255 door deling van Nassau.

Graven van Nassau (1255-1355)[bewerken | brontekst bewerken]

1255-1276: Walram II
1276-1298: Adolf I
1298-1304: Rupert V
1298-1344: Gerlach I
1312-1316: Walram III
1344-1355: Adolf II
1344-1355: Johan I

1355: deling in Nassau-Wiesbaden-Idstein, Nassau-Weilburg en Nassau-Sonnenberg

Graven van Nassau-Sonnenberg (1355-1404)[bewerken | brontekst bewerken]

1355-1361: Kraft
1355-1390: Rupert

1390-1404: Sonnenberg is in bezit van de weduwe van Rupert
1404: Sonnenberg komt in gezamenlijk bezit van de graven van Nassau-Wiesbaden-Idstein en Nassau-Weilburg

Graven van Nassau-Wiesbaden-Idstein (1355-1605)[bewerken | brontekst bewerken]

1355-1370: Adolf I
1370-1386: Gerlach II
1370-1393: Walram IV
1393-1426: Adolf II
1426-1480: Johan
1480-1509: Filips (Idstein)
1480-1511: Adolf III (tot 1509 alleen in Wiesbaden)
1511-1554: Filips I “der Altherr”
1536-1566: Filips II “der Jungherr” (1554-1556 en 1564-1566 alleen in Wiesbaden)
1554-1556: Adolf IV (Idstein)
1564-1568: Balthasar (1564-1566 alleen in Idstein)
1568-1596: Johan Lodewijk I
1596-1599: Johan Filips
1599-1605: Johan Lodewijk II

1605: verenigd met Nassau-Saarbrücken en Nassau-Weilburg

Graven van Nassau-Weilburg (1355-1442) en Saarbrücken (1381-1442)[bewerken | brontekst bewerken]

1355-1371: Johan I
1371-1429: Filips I (erft in 1381 Saarbrücken)
1429-1442: Filips II
1429-1442: Johan II

1442: deling in Nassau-Saarbrücken en Nassau-Weilburg

Graven van Nassau-Weilburg (1442-1561)[bewerken | brontekst bewerken]

1442-1490: Filips II
1472-1480: Johan III (mederegent van zijn vader)
1490-1523: Lodewijk I
1523-1559: Filips III
1559-1561: Albrecht
1559-1561: Filips IV

1561: deling in Nassau-Neuweilnau en Nassau-Weilburg

Graven van Nassau-Neuweilnau (1561-1602)[bewerken | brontekst bewerken]

1561-1602: Filips

1602: verenigd met Nassau-Gleiberg en Nassau-Weilburg

Graven van Nassau-Weilburg (1561-1594)[bewerken | brontekst bewerken]

1561-1593: Albrecht
1593-1594: Lodewijk II
1593-1594: Willem
1593-1594: Johan Casimir

1593-1594: deling in Nassau-Gleiberg en Nassau-Weilburg

Graven van Nassau-Gleiberg (1594-1602)

1594-1602: Johan Casimir

1602: verenigd met Nassau-Ottweiler, Nassau-Saarbrücken en Nassau-Weilburg

Graven van Nassau-Weilburg (1594-1602)

1594-1597: Willem
1597-1602: Lodewijk II
1597-1602: Johan Casimir

1602: verenigd met Nassau-Gleiberg, Nassau-Neuweilnau, Nassau-Ottweiler en Nassau-Saarbrücken

Graven van Nassau-Saarbrücken (1442-1574)[bewerken | brontekst bewerken]

1442-1472: Johan II
1472-1544: Johan Lodewijk (erft in 1527 Saarwerden)
1544-1554: Filips II
1544-1559: Adolf (vanaf 1547 alleen in Kirchheim)
1544-1574: Johan III (tussen 1547 en 1554 alleen in Ottweiler en Homburg)

1574: geërfd door Nassau-Weilburg en Nassau-Neuweilnau, deling in Nassau-Ottweiler en Nassau-Saarbrücken

Graven van Nassau-Ottweiler (1574-1602)[bewerken | brontekst bewerken]

1574-1593: Albrecht
1593-1602: Lodewijk II

1602: verenigd met Nassau-Saarbrücken en Nassau-Weilburg

Graven van Nassau-Saarbrücken (1574-1602)[bewerken | brontekst bewerken]

1574-1602: Filips III

1602: verenigd met Nassau-Gleiberg, Nassau-Ottweiler en Nassau-Weilburg

Graven van Nassau-Saarbrücken en Nassau-Weilburg (1602-1629)[bewerken | brontekst bewerken]

1602-1627: Lodewijk
1627-1629: Willem Lodewijk
1627-1629: Johan
1627-1629: Ernst Casimir
1627-1629: Otto

1629: deling in Nassau-Saarbrücken, Nassau-Idstein, Nassau-Weilburg en Nassau-Neuweilnau
1651: herverdeling in Nassau-Saarbrücken, Nassau-Idstein, Nassau-Weilburg

Graven van Nassau-Neuweilnau (1629-1632)[bewerken | brontekst bewerken]

1629-1632: Otto

1632-1651: gezamenlijk bezit van Nassau-Saarbrücken, Nassau-Idstein en Nassau-Weilburg

Graven, sinds 1688 vorsten van Nassau-Idstein (1629-1728)[bewerken | brontekst bewerken]

1629-1677: Johan
1677-1721: George August Samuel
1721-1723: Karel Lodewijk (ook graaf van Nassau-Saarbrücken)
1721-1728: Frederik Lodewijk (ook graaf van Nassau-Ottweiler)

1728: verenigd met Nassau-Usingen

Graven van Nassau-Saarbrücken (1629-1659)[bewerken | brontekst bewerken]

1629-1640: Willem Lodewijk
1640-1642: Crato
1640-1659: Johan Lodewijk
1640-1659: Gustaaf Adolf
1640-1659: Walraad

1659: deling in Nassau-Ottweiler, Nassau-Saarbrücken en Nassau-Usingen

Graven van Nassau-Ottweiler (1659-1723)[bewerken | brontekst bewerken]

1659-1680: Johan Lodewijk
1680-1723: Frederik Lodewijk (erfde in 1721 Nassau-Idstein en in 1723 Nassau-Saarbrücken)

1723: verenigd met Nassau-Saarbrücken

Graven van Nassau-Saarbrücken (1659-1728)[bewerken | brontekst bewerken]

1659-1677: Gustaaf Adolf
1677-1713: Lodewijk Crato
1713-1723: Karel Lodewijk (erfde in 1721 Nassau-Idstein)
1723-1728: Frederik Lodewijk (tot 1723 graaf van Nassau-Ottweiler)

1728: verenigd met Nassau-Usingen

Graven, sinds 1688 vorsten van Nassau-Usingen (1659-1728)[bewerken | brontekst bewerken]

1659-1702: Walraad
1702-1718: Willem Hendrik I
1718-1728: Karel
1718-1728: Willem Hendrik II

1728: erfenis van Nassau-Idstein en Nassau-Saarbrücken

Vorsten van Nassau-Saarbrücken en Nassau-Usingen (1728-1735)[bewerken | brontekst bewerken]

1728-1735: Karel
1728-1735: Willem Hendrik II

1735: deling in Nassau-Saarbrücken en Nassau-Usingen

Vorsten van Nassau-Saarbrücken (1735-1793)[bewerken | brontekst bewerken]

1735-1768: Willem Hendrik
1768-1793: Lodewijk

1793: annexatie door Frankrijk
1797: aanspraken geërfd door Nassau-Usingen
1803: definitieve afstand door Nassau-Usingen aan Frankrijk

Vorsten van Nassau-Usingen (1735-1806)[bewerken | brontekst bewerken]

1718-1775: Karel
1775-1803: Karel Willem (erfde in 1797 de aanspraak op Nassau-Saarbrücken, deed daar in 1803 afstand van)
1803-1806: Frederik August

1806: verenigd met Nassau-Weilburg tot het hertogdom Nassau

Graven, sinds 1688 vorsten van Nassau-Weilburg (1629-1806)[bewerken | brontekst bewerken]

1629-1655: Ernst Casimir
1655-1675: Frederik
1675-1719: Johan Ernst
1719-1753: Karel August
1753-1788: Karel Christiaan
1788-1806: Frederik Willem

1806: verenigd met Nassau-Usingen tot het hertogdom Nassau

Hertogen van Nassau (1806-1866)[bewerken | brontekst bewerken]

1806-1816: Frederik August
1806-1816: Frederik Willem (met de titel Vorst)
1816-1839: Willem
1839-1866: Adolf

1866: annexatie door Pruisen doordat hertog Adolf partij koos voor Oostenrijk in de Brüderkrieg

Ottoonse linie[bewerken | brontekst bewerken]

De Ottoonse linie ontstond in 1255 door deling van Nassau.

Graven van Nassau (1255-1303)[bewerken | brontekst bewerken]

1255-1289/90: Otto I
1289/90-1303: Hendrik I
1289/90-1303: Emico I
1289/90-1303: Johan

1303: deling in Nassau-Dillenburg, Nassau-Hadamar en Nassau-Siegen

Graven van Nassau-Dillenburg (1303-1328)[bewerken | brontekst bewerken]

1303-1328: Johan

1328: verenigd met Nassau-Siegen

Graven van Nassau-Hadamar (1303-1394)[bewerken | brontekst bewerken]

1303-1334: Emico I
1334-1364/5: Johan
1337-1359: Emico II
1364/5-1368/9: Hendrik
1364/5-1394: Emico III

1394: verenigd met Nassau-Dillenburg

Graven van Nassau-Siegen (1303-1343)[bewerken | brontekst bewerken]

1303-1343: Hendrik I (erfde in 1328 Nassau-Dillenburg)

1343: deling in Nassau-Dillenburg en Nassau-Beilstein

Graven van Nassau-Beilstein (1343-1561)[bewerken | brontekst bewerken]

1343-1378: Hendrik I
1374-1412: Hendrik II
1378-1414/18: Reinhard
1412-1473: Johan I
1425-1477: Hendrik III
1473-1499: Hendrik IV
1499-1513: Johan II
1499-1556: Bernhard
1513-1561: Johan III

1561: verenigd met Nassau-Dillenburg

Graven van Nassau-Dillenburg of Nassau-Siegen (1343-1475)[bewerken | brontekst bewerken]

1343-1350/51: Otto II
1350/62-1416: Johan I (erfde in 1393 Nassau-Hadamar)
1416-1420: Adolf I (sinds 1388 graaf van Diez, sinds 1417 graaf van Vianden)
1416-1443: Johan II "met de Helm" (sinds 1417 graaf van Vianden, 1420-1430 alleen in Dillenburg)
1416-1442: Engelbrecht I (sinds 1403 heer van Breda, sinds 1417 graaf van Vianden, 1420-1430 alleen in Herborn)
1416-1430: Johan III "de Jongere" (sinds 1417 graaf van Vianden, 1420-1430 alleen in Siegen)
1442-1475: Johan IV (1447-1451 alleen in Vianden en Breda)
1442-1451: Hendrik II (1447-1451 alleen in Nassau)

1475: deling in Nassau-Breda en Nassau-Dillenburg of Nassau-Siegen

Graven van Nassau-Breda, sinds 1530 prinsen van Orange (1475-1702)[bewerken | brontekst bewerken]

1475-1504: Engelbrecht II
1504-1538: Hendrik III
1538-1544: René (sinds 1530 prins van Orange)
1544-1584: Willem I "de Zwijger" ("Vader des Vaderlands")
1584-1618: Filips Willem
1618-1625: Maurits
1625-1647: Frederik Hendrik "de Stedendwinger"
1647-1650: Willem II
1650-1702: Willem III

1702: strijd om erfenis tussen Nassau-Diez en Pruisen
1732: deling tussen Nassau-Diez en Pruisen

Graven van Nassau-Dillenburg of Nassau-Siegen (1475-1607)[bewerken | brontekst bewerken]

1475-1516: Johan V
1516-1559: Willem I "de Rijke"
1559-1606: Johan VI "de Oude" (erfde in 1561 Nassau-Beilstein)
1559-1574: Lodewijk (erfde in 1561 Nassau-Beilstein)
1559-1568: Adolf (erfde in 1561 Nassau-Beilstein)
1559-1574: Hendrik (erfde in 1561 Nassau-Beilstein)
1606-1607: Willem Lodewijk
1606-1607: Johan VII "de Middelste"
1606-1607: George
1606-1607: Ernst Casimir
1606-1607: Johan Lodewijk

1607: deling in Nassau-Dillenburg, Nassau-Beilstein, Nassau-Siegen, Nassau-Diez en Nassau-Hadamar

Graven van Nassau-Dillenburg (1607-1620)[bewerken | brontekst bewerken]

1607-1620: Willem Lodewijk

1620: geërfd door Nassau-Beilstein

Graven van Nassau-Beilstein (1607-1620)[bewerken | brontekst bewerken]

1607-1620: George

1620: erfde Nassau-Dillenburg, stond delen van Nassau-Beilstein af aan Nassau-Diez en Nassau-Hadamar^[1]

Graven, sinds 1652 vorsten van Nassau-Dillenburg (1620-1739)[bewerken | brontekst bewerken]

1620-1623: George
1623-1662: Lodewijk Hendrik
1623-1626: Albert
1653-1676: Adolf (Nassau-Schaumburg)^[2]
1662-1701: Hendrik (was sinds 1658 regent)
1701-1724: Willem II (erfde in 1711 ⅓ Nassau-Hadamar)
1724-1739: Christiaan (erfde in 1734 ½ protestant Nassau-Siegen)

1739: geërfd door Nassau-Diez en katholiek Nassau-Siegen

Graven, sinds 1650 vorsten van Nassau-Hadamar (1607-1711)[bewerken | brontekst bewerken]

1607-1653: Johan Lodewijk
1653-1679: Maurits Hendrik
1679-1711: Frans Alexander

1711: geërfd door Nassau-Dillenburg, Nassau-Diez en Nassau-Siegen (katholiek en protestant)
1717: verdeeld door Nassau-Dillenburg, Nassau-Diez en Nassau-Siegen (katholiek en protestant gezamenlijk deel)
1742: ontstaan nieuw vorstendom Nassau-Hadamar

Graven van Nassau-Siegen (1607-1623)[bewerken | brontekst bewerken]

1607-1623: Johan VII "de Middelste"

1623: strijd om de erfenis door het niet accepteren van het testament van Johan VII "de Middelste"
1648: definitieve verdeling

Graven, sinds 1650 vorsten van Nassau-Siegen (katholieke tak) (1623/48-1743)

1623-1638: Johan VIII "de Jongere"
1638-1699: Johan Frans Desideratus
1699-1743: Willem Hyacinth (1707-1740 door de keizer uit de uitvoerende macht ontzet, erfde in 1711 een zesde deel van Nassau-Hadamar, erfde in 1739 ½ Nassau-Dillenburg)^[3]
1727-1735: Emanuel Ignatius (regent)

1743: verenigd met Nassau-Dillenburg

Graven, sinds 1652 vorsten van Nassau-Siegen (protestantse tak) (1623/48-1734)

1624-1642: Willem
1642-1679: Johan Maurits
1679-1691: Willem Maurits
1691-1722: Frederik Willem Adolf
1722-1734: Frederik Willem II

1734: geërfd door Nassau-Dillenburg en Nassau-Diez

Graven, sinds 1652 vorsten van Nassau-Diez (1607-1742)[bewerken | brontekst bewerken]

Dit is de zogenoemde Friese stadhouderstak van het Huis Nassau. In 1732 werd de familienaam gewijzigd in Oranje-Nassau;^[4] het vorstendom bleef tot 1742 Nassau-Diez heten.

1607-1632: Ernst Casimir
1632-1640: Hendrik Casimir I
1632-1664: Willem Frederik
1664-1696: Hendrik Casimir II
1696-1711: Johan Willem Friso (erfde in 1702 de titel prins van Oranje)
1711-1742: Willem IV (erfde in 1711 ⅓ Nassau-Hadamar, erfde in 1734 ½ protestant Nassau-Siegen, erfde in 1739 ½ Nassau-Dillenburg)^[5]

1742: herverdeling van bezittingen tussen Nassau-Diez en katholiek Nassau-Siegen, ontstaan nieuwe vorstendommen Nassau-Dillenburg en Nassau-Hadamar

Vorsten van Nassau-Hadamar (1742-1806)[bewerken | brontekst bewerken]

1742-1743: Willem Hyacinth

1743: geërfd door Nassau-Dillenburg, blijft apart vorstendom in personele unie

Vorsten van Nassau-Dillenburg (1742-1806)[bewerken | brontekst bewerken]

Het vorstendom Nassau-Dillenburg was een fusie van Nassau-Diez, Nassau-Dillenburg en protestant Nassau-Siegen met Dillenburg als hoofdstad. In 1743 werd katholiek Nassau-Siegen er aan toegevoegd.

1742-1751: Willem IV
1751-1806: Willem V Batavus
1806-1806: Willem VI

1806: Nassau-Dillenburg en Nassau-Hadamar worden onteigend bij de vorming van het groothertogdom Berg en de Rijnbond, Siegen gaat naar Berg en de rest naar het nieuwe hertogdom Nassau van de Walramse Linie
1813: restitutie aan Willem VI
1815: definitieve afstand aan het hertogdom Nassau, Siegen naar het koninkrijk Pruisen

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Bronnen, noten en/of referenties

E. Becker, Schloss und Stadt Dillenburg. Ein Gang durch ihre Geschichte in Mittelalter und Neuzeit. Zur Gedenkfeier aus Anlaß der Verleihung der Stadtrechte am 20. September 1344 herausgegeben, Der Magistrat der Stadt Dillenburg, Dillenburg, Neuauflage, 1983.
Wolfgang Behringer & Gabriele Clemens, Geschichte des Saarlandes, München, 2009.
Gerhard Bungert & Charly Lehnert (Hg.), Das Saarbrücker Schloss. Zur Geschichte und Gegenwart, Lehnert Verlag, Saarbrücken, 1989, ISBN 3-926320-15-X.
Carlo de Clercq, De katholieke prinsen van Nassau-Siegen in: Rolduc’s Jaarboek nr. 41, Rolduc, 1961.
Carlo de Clercq, Princes Belges de Nassau-Siegen in: Biographie Nationale publiée par l’Académie Royale des sciences, des lettres et des beaux-arts de Belgique, Tome 31, Supplément III, Brussel, 1962.
Carlo de Clercq, Documents inédits concernant les princes catholique de Nassau-Siegen in: Annalen. Geschied- en oudheidkundige kring van Ronse en het tenement van Inde, Ronse/Renaix, 1965.
dr. A.W.E. Dek, Genealogie van het Vorstenhuis Nassau, Europese Bibliotheek, Zaltbommel, 1970.
R.E. van Ditzhuyzen, Oranje-Nassau. Een biografisch woordenboek, H.J.W. Becht, Haarlem, 1992, ISBN 90-230-0778-6.
Pierre Even, Dynastie Luxemburg-Nassau. Von den Grafen zu Nassau zu den Großherzögen von Luxemburg, Luxemburg, 2000.
W.G. Feith, De eerste Nassau’s in Nederland in: Maandblad van het genealogisch-heraldisch genootschap: “De Nederlandsche Leeuw” 1921, nr. 9.
Hellmuth Gensicke, Landesgeschichte des Westerwaldes, Wiesbaden, 1999.
S. Groenveld e.a. (red.), Nassau uit de schaduw van Oranje, Uitgeverij Van Wijnen, Franeker, 2003, ISBN 90-5194-261-3.
J.G. Hagelgans, Nassauische Geslechtstafel des Walramischen Stammes, Frankfurt/Leipzig, 1753.
Hermann Heck, Genealogische Betrachtungen zur Geschichte des Hauses Laurenburg-Nassau in: Nassauische Annalen 1961.
Johann Heinrich Hennes, Geschichte der Grafen von Nassau. Bis zum Jahr 1255, Band 1, 1842.
H.F.J. Hesselfelt, De oudste generaties van het huis Nassau in: De Nederlandsche Leeuw, Maandblad van het Koninklijk Nederlandsch Genootschap voor Geslacht- en Wapenkunde 1965, nr. 11.
Michel Huberty, Alain Giraud, F. & B. Magdelaine, l’Allemagne Dynastique. Tome III Brunswick-Nassau-Schwarzbourg, Alain Giraud, Le Perreux, 1981.
dr. N. Japikse, De Geschiedenis van het Huis van Oranje-Nassau, Zuid-Hollandse Uitgevers Maatschappij, Den Haag, 2e druk, 1948.
Friederich Köllner, Geschichte des vormaligen Nassau-Saarbrück'schen Landes und seiner Regenten, Teil 1, Saarbrücken, 1841.
Johann-Martin Kremer, Entwurf einer genealogischen Geschichte des ottonischen Astes des salischen Geslechts und des aus demselven entsprungenen nassauischen Hauses, Wiesbaden, 1779.
Alfred Lück, Siegerland und Nederland, Siegeländer Heimatverein e.V., Siegen, 1981.
Ernst Münch, Geschichte des Hauses Nassau-Oranien, Mayer, Aken/Leipzig 1831–1833 (3 delen).
Hans-Jürgen Pletz-Krehahn (Hg.), 650 Jahre Stadt Dillenburg. Ein Text- und Bildband zum Stadtrechtsjubiläum der Oranierstadt, Verlag E. Weidenbach, Dillenburg, 1994.
Albert Ruppersberg, Geschichte der Grafschaft Saarbrücken, Band 1, Saarbrücken, 2. Auflage, 1908 (herdruk: Sankt Ingbert, 1979).
F.W. Theodor Schliephake, Geschichte der Grafen von Nassau. Von den ältesten Zeiten bis auf die Gegenwart. Auf der Grundlage urkundlicher Quellenforschung, 1867 (2 delen).
Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln. Stammtafeln zur Geschichte europäischen Staaten. Neue Folge, Marburg 1978-1982.
C. Spielmann, Geschichte von Nassau, Wiesbaden/Montabaur, 1909-1926 (3 delen).
dr. C.A. Tamse (red.), Nassau en Oranje in de Nederlandse geschiedenis, A.W. Sijthoff, Alphen aan den Rijn, 1979, ISBN 90-218-2447-7.
J.M. van der Venne en Alexander A.M. Stols, Geslachts-Register van het Vorstenhuis Nassau, Maastricht, 1937.
A.A. Vorsterman van Oyen, Het vorstenhuis Oranje-Nassau. Van de vroegste tijden tot heden, A.W. Sijthoff en J.L. Beijers, Leiden en Utrecht, 1882.
dr. Paul Wagner, Untersuchungen zur älteren Geschichte Nassaus und des nassauischen Grafenhauses in: Nassauische Annalen 1920/25.
A. von Witzleben, Genealogie und Geschichte des Hauses Nassau, Stuttgart, 1854.
De groothertogelijke Familie van Luxemburg, Pers- en Voorlichtingsdienst, Luxemburg, 1991.
Het Koninklijk Huis, Rijksvoorlichtingsdienst, Den Haag, 2002.
Medieval Lands - Nassau.
www.tacitus.nu

Voetnoten

↑ George stond Beilstein en het Westerwald af aan zijn broer Ernst Casimir van Nassau-Diez, en Mengerskirchen en Dehrn aan zijn halfbroer Johan Lodewijk van Nassau-Hadamar.
↑ Dit betrof een door huwelijk verworven bezit dat geen deel uitmaakte van Nassau-Dillenburg.
↑ Willem Hyacinth bezat in 1739: katholiek Nassau-Siegen, 62,5% van het Nassau-Siegense deel van Nassau-Hadamar, 50% van Nassau-Dillenburg, 50% van het Nassau-Dillenburgse deel van Nassau-Hadamar, en 25% van protestant Nassau-Siegen. In 1742 stond hij zijn deel van Nassau-Dillenburg en zijn deel van protestant Nassau-Siegen af aan Nassau-Diez en verkreeg in ruil daarvoor geheel Nassau-Hadamar.
↑ In Duitsland Nassau-Oranien.
↑ Willem IV bezat in 1739: Nassau-Diez, het Nassau-Diezse deel van Nassau-Hadamar, 75% van protestant Nassau-Siegen, 50% van Nassau-Dillenburg, 50% van het Nassau-Dillenburgse deel van Nassau-Hadamar, en 37,5% van het Nassau-Siegense deel van Nassau-Hadamar. In 1742 stond hij zijn delen van Nassau-Hadamar af aan Willem Hyacinth van Nassau-Siegen en verkreeg in ruil daarvoor diens delen van Nassau-Dillenburg en protestant Nassau-Siegen.

[1] George stond Beilstein en het Westerwald af aan zijn broer Ernst Casimir van Nassau-Diez, en Mengerskirchen en Dehrn aan zijn halfbroer Johan Lodewijk van Nassau-Hadamar.

[2] Dit betrof een door huwelijk verworven bezit dat geen deel uitmaakte van Nassau-Dillenburg.

[3] Willem Hyacinth bezat in 1739: katholiek Nassau-Siegen, 62,5% van het Nassau-Siegense deel van Nassau-Hadamar, 50% van Nassau-Dillenburg, 50% van het Nassau-Dillenburgse deel van Nassau-Hadamar, en 25% van protestant Nassau-Siegen. In 1742 stond hij zijn deel van Nassau-Dillenburg en zijn deel van protestant Nassau-Siegen af aan Nassau-Diez en verkreeg in ruil daarvoor geheel Nassau-Hadamar.

[4] In Duitsland Nassau-Oranien.

[5] Willem IV bezat in 1739: Nassau-Diez, het Nassau-Diezse deel van Nassau-Hadamar, 75% van protestant Nassau-Siegen, 50% van Nassau-Dillenburg, 50% van het Nassau-Dillenburgse deel van Nassau-Hadamar, en 37,5% van het Nassau-Siegense deel van Nassau-Hadamar. In 1742 stond hij zijn delen van Nassau-Hadamar af aan Willem Hyacinth van Nassau-Siegen en verkreeg in ruil daarvoor diens delen van Nassau-Dillenburg en protestant Nassau-Siegen.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]