ATP World Tour Finals 2014

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
ATP World Tour Finals 2014
ATP World Tour Finals 2014
Officiële naam Barclays ATP World Tour Finals
Editie 2014 (45e editie)
Stad, land LondenVerenigd Koninkrijk
Locatie The O2 Arena
Datum 9 - 16 november
Auspiciën ATP
Categorie ATP World Tour Finals
Prijzengeld $ 6.500.000
Deelnemers 8 enkel / 8 dubbel
Ondergrond Hardcourt, indoor
Winnaar enkel Vlag van Servië Novak Đoković
Winnaars dubbel Vlag van Verenigde Staten Bob Bryan
Vlag van Verenigde Staten Mike Bryan
Toernooidirecteur Adam Hogg
Vorige: 2013     Volgende: 2015
Portaal  Portaalicoon   Tennis

De ATP World Tour Finals 2014 werden van 9 november tot en met 16 november 2014 gehouden in The O2 Arena in Londen. Er werd indoor op hardcourtbanen gespeeld. Het deelnemersveld bestond uit de beste acht spelers/dubbels van de ATP Rankings.

De titelverdediger in het enkelspel, Novak Đoković, won opnieuw het toernooi. In het dubbelspel waren de titelverdedigers David Marrero en Fernando Verdasco niet geplaatst. De dubbelspelfinale werd gewonnen door de Amerikaanse broers Bob en Mike Bryan.

Het toernooi van 2014 trok 263.560 toeschouwers.[1]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

De acht geplaatste spelers + vervanger:

Deelnemers[bewerken | brontekst bewerken]

Ranking Speler Prestatie
1. Vlag van Servië Novak Đoković Winnaar
2. Vlag van Zwitserland Roger Federer Runner-up
3. Vlag van Zwitserland Stanislas Wawrinka Halve finale
4. Vlag van Japan Kei Nishikori Halve finale
5. Vlag van Verenigd Koninkrijk Andy Murray Round Robin
6. Vlag van Tsjechië Tomáš Berdych Round Robin
7. Vlag van Canada Milos Raonic Round Robin
8. Vlag van Kroatië Marin Čilić Round Robin
9. Vlag van Spanje David Ferrer Round Robin

Prijzengeld en ATP-punten[bewerken | brontekst bewerken]

Resultaat Prijzengeld ATP-punten
Winnaar GF+ $1.450.000 GF+900
Finale GF+ $475.000 GF+400
Groepsfase (per overwinning) $155.000 200
Deelnemers $155.000
Vervangers $85.000

Groepsfase[bewerken | brontekst bewerken]

De eindstand in de groepsfase wordt bepaald door achtereenvolgend te kijken naar eerst het aantal overwinningen in combinatie met het aantal wedstrijden. Mochten er dan twee spelers gelijk staan wordt er naar het onderling resultaat gekeken. Mocht het aantal overwinningen en wedstrijden bij drie of vier spelers gelijk wordt er gekeken naar het percentage gewonnen sets en eventueel gewonnen games. Als er dan nog steeds geen ranglijst opgemaakt kan worden dan beslist de wedstrijd commissie.

Groep A[bewerken | brontekst bewerken]

Uitslag
Vlag van Zwitserland Stanislas Wawrinka Vlag van Tsjechië Tomáš Berdych 6–1, 6–1
Vlag van Servië Novak Đoković Vlag van Kroatië Marin Čilić 6–1, 6–1
Vlag van Tsjechië Tomáš Berdych Vlag van Kroatië Marin Čilić 6–3, 6–1
Vlag van Servië Novak Đoković Vlag van Zwitserland Stanislas Wawrinka 6–3, 6–0
Vlag van Servië Novak Đoković Vlag van Tsjechië Tomáš Berdych 6−2, 6−2
Vlag van Zwitserland Stanislas Wawrinka Vlag van Kroatië Marin Čilić 6−3, 4−6, 6−3
Nr. Speler Wedstrijd
W - V
Sets
W - V
Games
W - V
1 Vlag van Servië Novak Đoković 3-0 6-0 36-9
2 Vlag van Zwitserland Stanislas Wawrinka 2-1 4-3 31-26
3 Vlag van Tsjechië Tomáš Berdych 1-2 2-4 18-28
4 Vlag van Kroatië Marin Čilić 0-3 1-6 18-40

Groep B[bewerken | brontekst bewerken]

Uitslag
Vlag van Japan Kei Nishikori Vlag van Verenigd Koninkrijk Andy Murray 6–4, 6–4
Vlag van Zwitserland Roger Federer Vlag van Canada Milos Raonic 6–1, 7–6(0)
Vlag van Zwitserland Roger Federer Vlag van Japan Kei Nishikori 6–3, 6–2
Vlag van Verenigd Koninkrijk Andy Murray Vlag van Canada Milos Raonic 6–3, 7–5
Vlag van Japan Kei Nishikori Vlag van Spanje David Ferrer 4–6, 6–4, 6–1
Vlag van Zwitserland Roger Federer Vlag van Verenigd Koninkrijk Andy Murray 6–0, 6–1
Nr. Speler Wedstrijd
W - V
Sets
W - V
Games
W - V
1 Vlag van Zwitserland Roger Federer 3-0 6-0 37-13
2 Vlag van Japan Kei Nishikori 2-1 4-3 33-31
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Andy Murray 1-2 2-4 22-32
4 Vlag van Spanje David Ferrer 0-1 1-2 11-16
5 Vlag van Canada Milos Raonic 0-2 0-4 15-26

Knock-outfase[bewerken | brontekst bewerken]

  Halve finale Finale
                         
  1  Vlag van Servië Novak Đoković 6 3 6  
4  Vlag van Japan Kei Nishikori 1 6 0  
  1  Vlag van Servië Novak Đoković w/o    
  2  Vlag van Zwitserland Roger Federer      
2  Vlag van Zwitserland Roger Federer 4 7 7
  3  Vlag van Zwitserland Stanislas Wawrinka 6 5 66  

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

De acht geplaatste dubbels :

Deelnemers[bewerken | brontekst bewerken]

Ranking Spelers Prestatie
1. Vlag van Verenigde Staten Bob Bryan
Vlag van Verenigde Staten Mike Bryan
Winnaar
2. Vlag van Canada Daniel Nestor
Vlag van Servië Nenad Zimonjić
Round Robin
3. Vlag van Oostenrijk Alexander Peya
Vlag van Brazilië Bruno Soares
Round Robin
4. Vlag van Frankrijk Julien Benneteau
Vlag van Frankrijk Édouard Roger-Vasselin
Halve finale
5. Vlag van Nederland Jean-Julien Rojer
Vlag van Roemenië Horia Tecău
Round Robin
6. Vlag van Spanje Marcel Granollers
Vlag van Spanje Marc López
Round Robin
7. Vlag van Kroatië Ivan Dodig
Vlag van Brazilië Marcelo Melo
Runner-up
8. Vlag van Polen Łukasz Kubot
Vlag van Zweden Robert Lindstedt
Halve finale

Prijzengeld en ATP-punten[bewerken | brontekst bewerken]

Resultaat Prijzengeld ATP-punten
Winnaars GF+ $ 226.000 GF+900
Finale GF+ $76.000 GF+400
Groepsfase (per overwinning) $30.000 200
Deelnemers $76.000
Vervangers $30.000

Groepsfase[bewerken | brontekst bewerken]

De eindstand in de groepsfase wordt bepaald door achtereenvolgend te kijken naar eerst het aantal overwinningen in combinatie met het aantal wedstrijden. Mochten er dan twee koppels

gelijk staan wordt er naar het onderling resultaat gekeken. Mocht het aantal overwinningen en wedstrijden bij drie of vier koppels gelijk wordt er gekeken naar het percentage gewonnen

sets en eventueel gewonnen games. Als er dan nog steeds geen ranglijst opgemaakt kan worden dan beslist de wedstrijd commissie.

Groep A[bewerken | brontekst bewerken]

Uitslag
Vlag van Oostenrijk Alexander Peya
Vlag van Brazilië Bruno Soares
Vlag van Nederland Jean-Julien Rojer
Vlag van Roemenië Horia Tecău
6–3, 3–6, [12–10]
Vlag van Verenigde Staten Bob Bryan
Vlag van Verenigde Staten Mike Bryan
Vlag van Polen Łukasz Kubot
Vlag van Zweden Robert Lindstedt
6-7(3), 3-6
Vlag van Verenigde Staten Bob Bryan
Vlag van Verenigde Staten Mike Bryan
Vlag van Nederland Jean-Julien Rojer
Vlag van Roemenië Horia Tecău
6–7(4), 6–3, [10–6]
Vlag van Oostenrijk Alexander Peya
Vlag van Brazilië Bruno Soares
Vlag van Polen Łukasz Kubot
Vlag van Zweden Robert Lindstedt
4-6, 6-3, [6-10]
Vlag van Nederland Jean-Julien Rojer
Vlag van Roemenië Horia Tecău
Vlag van Polen Łukasz Kubot
Vlag van Zweden Robert Lindstedt
4-6, 6-7(4)
Vlag van Verenigde Staten Bob Bryan
Vlag van Verenigde Staten Mike Bryan
Vlag van Oostenrijk Alexander Peya
Vlag van Brazilië Bruno Soares
7−6(3), 7−6(2)
Nr. Speler Wedstrijd
W - V
Sets
W - V
Games
W - V
1 Vlag van Polen Łukasz Kubot
Vlag van Zweden Robert Lindstedt
3-0 6-1 36-29
2 Vlag van Verenigde Staten Bob Bryan
Vlag van Verenigde Staten Mike Bryan
2-1 4-3 36-35
3 Vlag van Oostenrijk Alexander Peya
Vlag van Brazilië Bruno Soares
1-2 3-5 32-33
4 Vlag van Nederland Jean-Julien Rojer
Vlag van Roemenië Horia Tecău
0-3 2-6 29-36

Groep B[bewerken | brontekst bewerken]

Uitslag
Vlag van Frankrijk Julien Benneteau
Vlag van Frankrijk Édouard Roger-Vasselin
Vlag van Spanje Marcel Granollers
Vlag van Spanje Marc López
4-6, 4-6
Vlag van Canada Daniel Nestor
Vlag van Servië Nenad Zimonjić
Vlag van Kroatië Ivan Dodig
Vlag van Brazilië Marcelo Melo
3-6, 5-7
Vlag van Canada Daniel Nestor
Vlag van Servië Nenad Zimonjić
Vlag van Frankrijk Julien Benneteau
Vlag van Frankrijk Édouard Roger-Vasselin
4-6, 7-5, [4-10]
Vlag van Spanje Marcel Granollers
Vlag van Spanje Marc López
Vlag van Kroatië Ivan Dodig
Vlag van Brazilië Marcelo Melo
6-7(5), 6-7(12)
Vlag van Canada Daniel Nestor
Vlag van Servië Nenad Zimonjić
Vlag van Spanje Marcel Granollers
Vlag van Spanje Marc López
6–7(5–7), 6–3, [11-9]
Vlag van Frankrijk Julien Benneteau
Vlag van Frankrijk Édouard Roger-Vasselin
Vlag van Kroatië Ivan Dodig
Vlag van Brazilië Marcelo Melo
4–6, 6–2, [10–8]
Nr. Speler Wedstrijd
W - V
Sets
W - V
Games
W - V
1 Vlag van Frankrijk Julien Benneteau
Vlag van Frankrijk Édouard Roger-Vasselin
2-1 4-4 31-31
2 Vlag van Kroatië Ivan Dodig
Vlag van Brazilië Marcelo Melo
2-1 5-2 35-31
3 Vlag van Canada Daniel Nestor
Vlag van Servië Nenad Zimonjić
1-2 3-5 32-35
4 Vlag van Spanje Marcel Granollers
Vlag van Spanje Marc López
1-2 3-4 34-35

Knock-outfase[bewerken | brontekst bewerken]

  Halve finale Finale
                                 
  8  Vlag van Polen Łukasz Kubot
 Vlag van Zweden Robert Lindstedt
6 4 [6]      
7  Vlag van Kroatië Ivan Dodig
 Vlag van Brazilië Marcelo Melo
4 6 [10]      
  7  Vlag van Kroatië Ivan Dodig
 Vlag van Brazilië Marcelo Melo
7 2 [7]    
  1  Vlag van Verenigde Staten Bob Bryan
 Vlag van Verenigde Staten Mike Bryan
65 6 [10]    
4  Vlag van Frankrijk Julien Benneteau
 Vlag van Frankrijk Édouard Roger-Vasselin
0 3      
  1  Vlag van Verenigde Staten Bob Bryan
 Vlag van Verenigde Staten Mike Bryan
6 6        

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]