Abenezra (inslagkrater)
| Abenezra | ||
|---|---|---|
| ||
| Kratergegevens | ||
| Coördinaten | 21° 0′ ZB, 11° 53′ OL | |
| Diameter | 43,19 km | |
| Kraterdiepte | 3,7 km | |
| Colongitude | 349° bij zonsopgang | |
| Kaartblad | 96 (PDF) | |
| Vernoemd naar | Abraham Ibn Ezra | |
| Vernoemd in | 1935 | |
| Tenzij anders aangegeven, zijn de gegevens ontleend aan de IAU/USGS-Databank | ||
Abenezra is een inslagkrater op de naar de Aarde toegekeerde kant van de Maan.
Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]
Het kraterplan van Abenezra is licht polygonaalvormig. In de wanden komen brede puinterassen voor. Het bodem-wand contact is heuvelachtig. Op de ruwe bodem komen heuvels, koepelheuvels en vooral in het zuidoostelijk deel verschillende met valleien doorsneden ruggen voor. Krater Azophi is lichtjes door krater Abenezra ingedeukt. Abenezra overlapt voor ongeveer een derde van de diameter de krater Abenezra C, tegen de zuidwestelijke wand gelegen. Verder zuidwestwaarts ligt de traanvormige krater Abenezra A. In de lage binnenwanden van deze krater bevinden er zich puinruggen en de bodem wordt door een rug in twee delen gesneden.[1]
Locatie[bewerken | brontekst bewerken]
Krater Abenezra ligt in de rotsachtige zuid-centrale hooglanden. Abenezra raakt in het zuidoosten aan de krater Azophi. In het noordoosten ligt de krater Geber en verder in het zuidoosten ligt de grotere krater Sacrobosco.
Naamgeving[bewerken | brontekst bewerken]
De krater werd genoemd naar de rabbijn Abraham Ibn Ezra. De benaming werd gegeven door Giovanni Battista Riccioli. Eerder gaf Michael van Langren aan deze krater de naam Schyrlei.[2]
Satellietkraters[bewerken | brontekst bewerken]
| Abenezra | Breedtegraad | Lengtegraad | Doorsnede |
|---|---|---|---|
| A | 22,8° ZB | 10,5° OL | 23 km |
| B | 20,8° ZB | 10,1° OL | 14 km |
| C | 21,3° ZB | 11,1° OL | 44 km |
| D | 21,7° ZB | 9,7° OL | 8 km |
| E | 21,4° ZB | 9,4° OL | 14 km |
| F | 21,5° ZB | 10,3° OL | 7 km |
| G | 20,5° ZB | 11,0° OL | 5 km |
| H | 21,1° ZB | 12,8° OL | 4 km |
| J | 19,9° ZB | 10,7° OL | 5 km |
| P | 19,9° ZB | 9,9° OL | 44 km |
Literatuur en maanatlassen[bewerken | brontekst bewerken]
- Mary Adela Blagg: Named Lunar Formations.
- T.W. Webb: Celestial Objects for Common Telescopes, Volume One: The Solar System (met beschrijvingen van telescopisch waarneembare oppervlaktedetails op de maan).
- Tj.E. De Vries: De Maan, onze trouwe wachter.
- A.J.M. Wanders: Op Ontdekking in het Maanland.
- Times Atlas of the Moon, edited by H.A.G. Lewis.
- Patrick Moore: New Guide to the Moon.
- Harold Hill: A Portfolio of Lunar Drawings.
- Antonin Rukl: Moon, Mars and Venus (pocket-maanatlasje, de voorganger van Rukl's Atlas of the Moon).
- Antonin Rukl: Atlas of the Moon.
- Harry De Meyer: Maanmonografieën (Vereniging Voor Sterrenkunde, 1969).
- Tony Dethier: Maanmonografieën (Vereniging Voor Sterrenkunde, 1989).
- Ewen A. Whitaker: Mapping and Naming the Moon, a history of lunar cartography and nomenclature.
- The Hatfield Photographic Lunar Atlas, edited by Jeremy Cook.
- William P. Sheehan, Thomas A. Dobbins: Epic Moon, a history of lunar exploration in the age of the telescope.
- Ben Bussey, Paul Spudis: The Clementine Atlas of the Moon, revised and updated edition.
- Charles A. Wood, Maurice J.S. Collins: 21st Century Atlas of the Moon.
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Referenties[bewerken | brontekst bewerken]
