Saipankarekiet

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Acrocephalus hiwae)
Saipankarekiet
IUCN-status: Kritiek[1] (2016)
Saipankarekiet
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Aves (Vogels)
Orde:Passeriformes (Zangvogels)
Familie:Acrocephalidae
Geslacht:Acrocephalus
Soort
Acrocephalus hiwae
(Yamashina, 1942)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Saipankarekiet op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vogels

De saipankarekiet (Acrocephalus hiwae) is een zangvogel uit de familie Acrocephalidae. De vogel werd in 1942 door de Japanse vogelkundige Yoshimaro Yamashina geldig beschreven. Het is een ernstig bedreigde, endemische vogelsoort van de eilanden Saipan en Alamagan (noordelijke Marianen).

Kenmerkern[bewerken | brontekst bewerken]

De vogel is 18 cm lang, zo groot als een grote karekiet. Het is een wat smoezelig uitziende karekiet, met een lange snavel en vaak opstaande veren, vooral de veren van de kruin, tijdens het zingen. De vogel is vuil geel tot licht olijfbruin, van onder is de vogel dof geel en ook de wenkbrauwstreep is dofgeel.[1]

Verspreiding en leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]

Er zijn twee populaties. Op het eiland Saipan werden in 2009 2742 individuen geteld en op Alamagan in 2011 946 individuen. Het leefgebied bestaat uit een mozaïekvormig moeraslandschap met riet in rotsig terrein met beboste ravijnen.[1]

Status[bewerken | brontekst bewerken]

De saipankarekiet heeft een zeer beperkt verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven groot. De totale grootte van de populatie werd in 2016 door BirdLife International geschat op 2000 tot 2500 volwassen individuen en de populatie-aantallen nemen af door habitatverlies waarbij ongerept gebied wordt omgezet in gebied voor agrarisch gebruik, menselijke bewoning en toeristische voorzieningen. Daarnaast bestaat het gevaar dat de bruine nachtboomslang het eiland bereikt. Om deze redenen staat deze soort als ernstig bedreigd (kritiek) op de Rode Lijst van de IUCN.[1]