Adagio for Strings

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Adagio for Strings
Componist Samuel Barber
Toonsoort bes-klein
Opusnummer 11
Andere aanduiding arrangement van het 2de deel van het strijkkwartet op. 11
Compositiedatum 1936
Première 5 november 1938
Duur ca. 8 minuten
Vorige werk Three songs op. 10 op tekst van James Joyce
Volgende werk [First] Essay for orchestra, op. 12
Oeuvre Oeuvre van Samuel Barber
Portaal  Portaalicoon   Klassieke muziek
Samuel Barber

Adagio for Strings is een compositie van de Amerikaanse componist Samuel Barber. Het is een van zijn meest gespeelde werken.

Barbers Adagio for Strings is een bewerking voor strijkorkest van het middendeel (Molto adagio) van zijn driedelige Eerste strijkkwartet uit 1936. De componist verklaarde dat het was geïnspireerd op de Georgica van Vergilius. In januari 1938 stuurde Barber de partituur naar de dirigent Arturo Toscanini. Die stuurde het stuk terug zonder commentaar, waardoor Barber geïrriteerd raakte. Hierop liet Toscanini (die om zijn fenomenaal geheugen bekendstond) via een vriend weten dat hij het stuk al in zijn geheugen had opgeslagen. De première vond plaats op 5 november 1938 in een radio-uitzending vanuit het Rockefeller Center in New York door het NBC Symphony Orchestra onder leiding van Toscanini.

Door de langzame, slepende strijkerslijnen en de toonsoort bes-mineur klinkt het stuk droevig. Daarom wordt het vaak ten gehore gebracht bij begrafenissen, crematies en herdenkingen.

 \relative c'' { \set Staff.midiInstrument = #"string ensemble 1" \clef treble \key bes \minor \time 4/2 \tempo "Molto adagio" bes\breve(~\pp\< | bes4\! a bes c a bes c bes | c\< des bes c des c des ees | \time 5/2 c1.\! }

Barber bewerkte het stuk in 1967 ook voor achtstemmig koor op de tekst van het Agnus Dei. Ook dit werd beroemd en wordt vaak gezongen. Het koorarrangement gaat tot in extremen van wat met de menselijke stem mogelijk is, dynamisch (zacht tot hard) en ook qua stembereik. De baspartij gaat tot zeer lage tonen en de sopraanpartij tot uitzonderlijk hoge tonen.

Populariteit[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]