Neusamandel

Neusamandel
	Tonsilla pharyngica
	Neusamandel, gelegen in het overgangsgebied van de neus- naar de keelholte
Synoniemen
Latijn	tonsilla pharyngea; tonsilla pharyngealis; tonsilla adenoidea
Nederlands	farynxtonsil; derde amandel; adenoïd
Portaal	Biologie

De neusamandel^[4] of tonsilla pharyngica^[5] is een van de vier amandelklieren en bevindt zich aan de achterwand van de bovenzijde van de neus-keelholte, het gedeelte net achter de neusholte (de nasofarynx).

De neusamandel speelt, evenals de keelamandelen (tonsillen), een rol in het immuunsysteem, met name bij jonge kinderen. Vanaf een leeftijd van ongeveer acht jaar neemt de grootte van de neusamandel af.

Vanwege de ligging is de neusamandel een van de eerste delen van het lymfevatenstelsel die in aanraking komen met infecterende bacteriën. Als er meer bacteriën binnenkomen dan de neus- en keelamandelen aankunnen, kunnen de amandelen ontstoken raken, maar ook een nasaal stemgeluid veroorzaken als ze de neus vanuit de mondholte afsluiten. Ze zijn dan rood en opgezwollen en kunnen ziekteverschijnselen veroorzaken. Afhankelijk van de aard, de ernst en de frequentie van de klachten kan dan overgegaan worden tot het chirurgisch verwijderen van het verdikte gedeelte van de neusamandel (adenotomie) en/of de keelamandelen (tonsillectomie).

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Wat zijn ‘de amandelen’ en wat is hun functie?, Nederlandse Vereniging voor Keel-Neus-Oorheelkunde en Heelkunde van het Hoofd-Halsgebied

Literatuurverwijzingen

↑ His, W. (1895). Die anatomische Nomenclatur. Nomina Anatomica. Der von der Anatomischen Gesellschaft auf ihrer IX. Versammlung in Basel angenommenen Namen. Leipzig: Verlag Veit & Comp.
↑ Federative Committee on Anatomical Terminology (FCAT) (1998). Terminologia Anatomica. Stuttgart: Thieme
↑ ^a ^b Bastiaanssen, C.A. & Jochems, A.A.F. (1998). Anatomie en fysiologie (4de druk). Houten: Bohn Stafleu Van Loghum.
↑ ^a ^b ^c Everdingen, J.J.E. van, Eerenbeemt, A.M.M. van den (2012). Pinkhof Geneeskundig woordenboek (12de druk). Houten: Bohn Stafleu Van Loghum.
↑ Kopsch, F. (1941). Die Nomina anatomica des Jahres 1895 (B.N.A.) nach der Buchstabenreihe geordnet und gegenübergestellt den Nomina anatomica des Jahres 1935 (I.N.A.) (3. uitgave). Leipzig: Georg Thieme Verlag.

[His-1] His, W. (1895). Die anatomische Nomenclatur. Nomina Anatomica. Der von der Anatomischen Gesellschaft auf ihrer IX. Versammlung in Basel angenommenen Namen. Leipzig: Verlag Veit & Comp.

[FCAT-2] Federative Committee on Anatomical Terminology (FCAT) (1998). Terminologia Anatomica. Stuttgart: Thieme

[Bastiaanssen1998-3] Bastiaanssen, C.A. & Jochems, A.A.F. (1998). Anatomie en fysiologie (4de druk). Houten: Bohn Stafleu Van Loghum.

[Pinkhof2012-4] Everdingen, J.J.E. van, Eerenbeemt, A.M.M. van den (2012). Pinkhof Geneeskundig woordenboek (12de druk). Houten: Bohn Stafleu Van Loghum.

[Kopsch-5] Kopsch, F. (1941). Die Nomina anatomica des Jahres 1895 (B.N.A.) nach der Buchstabenreihe geordnet und gegenübergestellt den Nomina anatomica des Jahres 1935 (I.N.A.) (3. uitgave). Leipzig: Georg Thieme Verlag.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]