Alexia Dechaume

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Alexia Dechaume-Balleret)
Alexia Dechaume
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Frankrijk Franse
Geboorteplaats La Rochelle[1]
Geboortedatum 3 mei 1970
Woonplaats Bologne[2]
Profdebuut 1985
Met pensioen 2000
Slaghand rechts, backhand tweehandig
Totaal prijzengeld 949.605 US dollar
Coach Bernard Balleret
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 234–229
Titels 0 WTA, 1 ITF
Hoogste positie 46e (17 augustus 1992)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 3e ronde (1991, 1992)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 4e ronde (1994)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (1990)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (1994)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 165–173
Titels 6 WTA, 1 ITF
Hoogste positie 22e (22 maart 1993)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 3e ronde (1989)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (1990–1992, 1994–1996, 1998)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (1988, 1996)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (1996)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 5–10
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (1997)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (1989, 1998)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1e ronde (1997)
Vlag van Verenigde Staten US Open 1e ronde (1992)
Laatst bijgewerkt op: oktober 2013
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Alexia Dechaume (La Rochelle, 3 mei 1970) is een voormalig tennisspeelster uit Frankrijk. Zij begon met tennis toen zij zeven jaar oud was. Haar favoriete ondergrond is gravel. Zij was onder haar eigen naam actief in het proftennis van 1985 tot en met 1992. Van februari 1993 tot en met januari 1994 bleef zij een jaar bij de tennistoernooien weg. In die periode trad zij in het huwelijk met tennisspeler Bernard Balleret (op 13 november 1993).[3] Vervolgens speelde zij onder de naam Alexia Dechaume-Balleret nog zes jaar van 1994 tot 2000. Daarna was zij gedurende twee jaar coach van Amélie Mauresmo tot mei 2002.[4]

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Dechaume debuteerde in 1985 op het ITF-toernooi van Saga (Japan). Zij stond in 1988 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Bayonne (Frankrijk) – hier veroverde zij haar eerste titel, door landgenote Nathalie Guerrée te verslaan. Dit bleef haar enige ITF-enkelspeltitel.

In 1987 kwalificeerde Dechaume zich voor het eerst voor een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Wichita. Zij bereikte er de tweede ronde. Zij stond in 1990 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Tarente – zij verloor van de Italiaanse Raffaella Reggi. WTA-enkelspeltitels zou zij niet winnen; wel stond zij driemaal in de finale, de laatste keer in 1997 in Cardiff.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de vierde ronde, op Roland Garros 1994. Haar hoogste positie op de WTA-ranglijst is de 46e plaats, die zij bereikte in augustus 1992.

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Dechaume behaalde in het dubbelspel betere resultaten dan in het enkelspel. Zij debuteerde in 1985 op het ITF-toernooi van Saga (Japan) samen met landgenote Sybille Niox-Château. Zij stond in 1990 voor het eerst in een ITF-finale, op het toernooi van Wels (Oostenrijk), samen met landgenote Pascale Paradis – hier veroverde zij haar eerste ITF-titel, door de Tsjecho-Slowaakse dames Hana Fukárková en Denisa Krajčovičová te verslaan. Dit bleef haar enige ITF-dubbelspeltitel, aangezien zij op dat moment al enkele jaren actief was in het WTA-circuit.

Eerder, in 1987, kwalificeerde Dechaume zich namelijk al voor een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Miami, samen met landgenote Emmanuelle Derly. Zij sneuvelden in de eerste ronde. In 1988 bereikte zij met Pascale Paradis de halve finale op het toernooi van Straatsburg – daarin verloren zij van Manon Bollegraf en Nicole Provis. Dechaume stond in datzelfde jaar voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Parijs, samen met Emmanuelle Derly – hier veroverde zij haar eerste titel, door Louise Field en Nathalie Herreman te verslaan. In totaal won zij zes WTA-titels, de laatste in 1997 op het Japan Open in Tokio.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de derde ronde. Haar hoogste positie op de WTA-ranglijst is de 22e plaats, die zij bereikte in maart 1993.

Posities op de WTA-ranglijst[bewerken | brontekst bewerken]

Positie per einde seizoen:

jaar rang
enkel
rang
dubbel
1999 101 71
1998 68 111
1997 65 65
1996 81 38
1995 132 48
1994 75 87
1992 53 39
1991 72 61
1990 87 92
1989 182 90
1988 127 68
1987 128 276
1986 232 356

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
tot 2009 2009 – 2020 / vanaf 2021
Tier I Premier Mandatory
Tier II Premier Five / WTA 1000
Tier III Premier / WTA 500
Tier IV & V International / WTA 250
Challenger / WTA 125

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score
verloren finales
1. 1990-05-06 Vlag van Italië WTA Tarente gravel Vlag van Italië Raffaella Reggi 6-3, 0-6, 2-6
2. 1991-08-25 Vlag van Verenigde Staten WTA Schenectady hardcourt Vlag van Nederland Brenda Schultz 6-7, 2-6
3. 1997-05-18 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Cardiff gravel Vlag van Spanje Virginia Ruano Pascual 1-6, 6-3, 2-6

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
1. 1988-09-25 Vlag van China WTA Parijs gravel Vlag van Frankrijk Emmanuelle Derly Vlag van Australië Louise Field
Vlag van Frankrijk Nathalie Herreman
6-0, 6-2
2. 1991-05-05 Vlag van Italië WTA Tarente gravel Vlag van Argentinië Florencia Labat Vlag van Italië Laura Golarsa
Vlag van Verenigde Staten Ann Grossman
6-2, 7-5
3. 1992-07-12 Vlag van Oostenrijk WTA Kitzbühel gravel Vlag van Argentinië Florencia Labat Vlag van Zuid-Afrika Amanda Coetzer
Vlag van Duitsland Wiltrud Probst
6-3, 6-3
4. 1992-07-26 Vlag van San Marino WTA San Marino gravel Vlag van Argentinië Florencia Labat Vlag van Italië Sandra Cecchini
Vlag van Italië Laura Garrone
7-6, 7-5
5. 1992-08-30 Vlag van Verenigde Staten WTA Schenectady hardcourt Vlag van Argentinië Florencia Labat Vlag van Verenigde Staten Ginger Helgeson
Vlag van Verenigde Staten Shannan McCarthy
6-3, 1-6, 6-2
6. 1997-04-20 Vlag van Japan WTA Japan (Tokio) hardcourt Vlag van Japan Rika Hiraki Vlag van Australië Kerry-Anne Guse
Vlag van Verenigde Staten Corina Morariu
6-4, 6-2
verloren finales
1. 1990-09-23 Vlag van China WTA Parijs gravel Vlag van Frankrijk Nathalie Herreman Vlag van Australië Kristin Godridge
Vlag van Australië Kirrily Sharpe
6-4, 3-6, 1-6
2. 1991-09-22 Vlag van China WTA Parijs gravel Vlag van Frankrijk Julie Halard Vlag van Tsjecho-Slowakije Petra Langrová
Vlag van Tsjecho-Slowakije Radomira Zrubáková
4-6, 4-6
3. 1995-08-06 Vlag van Verenigde Staten WTA San Diego hardcourt Vlag van Frankrijk Sandrine Testud Vlag van Verenigde Staten Gigi Fernández
Vlag van Wit-Rusland Natallja Zverava
2-6, 1-6
4. 1996-05-05 Vlag van Kroatië WTA Bol gravel Vlag van Frankrijk Alexandra Fusai Vlag van Argentinië Laura Montalvo
Vlag van Argentinië Paola Suárez
7-6, 3-6, 4-6
5. 1999-01-16 Vlag van Australië WTA Hobart hardcourt Vlag van Frankrijk Émilie Loit Vlag van Zuid-Afrika Mariaan de Swardt
Vlag van Oekraïne Olena Tatarkova
1-6, 2-6

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000
Vlag van Australië Australian Open 2R 2R 3R 3R 1R 2R 1R 1R 2R 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2R 1R 1R 2R 1R 1R 1R 4R 1R 1R 1R 3R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 3R 1R 2R 2R 1R 1R 1R 2R 2R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 2R 1R 1R 3R 1R 1R 2R 2R 2R

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000
Vlag van Australië Australian Open 3R 2R 1R 1R 2R 2R 1R 2R 2R 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 1R 1R 2R 2R 2R 2R 2R 2R 1R 2R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3R 1R 2R 1R 1R 1R 1R 3R 2R 1R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 1R 1R 1R 1R 1R 3R 2R 1R 2R

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi 1988 1989 1992 1996 1997 1998 1999
Vlag van Australië Australian Open 1R 2R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 3R 1R 2R 3R 2R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]