Anna van der Breggen
Anna van der Breggen (Zwolle, 18 april 1990) is een Nederlands voormalig wegwielrenster en meervoudig wereldkampioene. Ze staat vooral bekend als klassementsrenster, klimster en tijdritspecialiste.
In 2016 werd ze in Rio de Janeiro, Brazilië, olympisch kampioene op de weg. Drie dagen later behaalde ze brons in de individuele tijdrit. In 2018 werd ze in Innsbruck, Oostenrijk, voor het eerst wereldkampioene op de weg, nadat ze in de voorgaande jaren al zes zilveren en een bronzen medaille had behaald in de wegwedstrijd, de individuele tijdrit en de ploegentijdrit. In 2020 haalde ze goud in zowel de individuele tijdrit als de wegrit op het wereldkampioenschap in Imola, Italië. Ze werd de tweede vrouw die daarin slaagde, na Jeannie Longo in 1995.[2]
Carrière[bewerken | brontekst bewerken]
- 2012
Van der Breggen werd in 2012 Europees kampioene tijdrijden onder 23 jaar en finishte als vijfde op het wereldkampioenschap wielrennen in Valkenburg bij de elite, nadat ze veel kopwerk had gedaan voor winnares Marianne Vos.
- 2013
Eind augustus 2013 werd bekend dat Van der Breggen overstapte van het Sengers Ladies Cycling Team (dat na de ploegentijdrit van het WK 2013 ophield te bestaan) naar Rabobank-Liv/Giant. Op het wereldkampioenschap in Florence werd ze vierde nadat ze Marianne Vos wederom aan de wereldtitel had geholpen.[3]
- 2014
Tijdens de ploegentijdrit op het wereldkampioenschap 2014 in Ponferrada kwam Van der Breggen zwaar ten val en liep een bekkenbreuk op.[4]
- 2015
In 2015 won ze de Giro Rosa en de tweede editie van La Course, een wedstrijd die op de laatste dag van de Ronde van Frankrijk werd georganiseerd. Op het wereldkampioenschap in Richmond behaalde ze zilver op de weg, zilver in het tijdrijden en brons in de ploegentijdrit met haar team Rabo-Liv.
- 2016
Op 7 augustus 2016 won Van der Breggen in Rio de Janeiro olympisch goud in de wegwedstrijd, na een hectische wedstrijd waarin ze werd bijgestaan door Ellen van Dijk en uittredend kampioene Vos, en waarin de op kop rijdende Annemiek van Vleuten in de laatste afdaling ten val kwam.[5] Na haar overwinning was haar eerste vraag dan ook hoe Van Vleuten eraan toe was.[6] Drie dagen later veroverde ze de bronzen medaille in de tijdrit, op slechts 11 seconden van winnares Kristin Armstrong.[7] Op 24 augustus 2016 werd ze benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Op 25 augustus 2016 werd ze gehuldigd in haar woonplaats Hasselt.
- 2017
Vanaf 2017 reed ze voor Boels Dolmans Cycling Team.[8] Ze begon in januari op de mountainbike in de Costa Blanca Bike Race, waarin ze samen met Margot Moschetti alle etappes en het eindklassement met 30 minuten voorsprong won. In februari nam ze ook deel aan de Cyprus Sunshine Cup, samen met Gunn-Rita Dahle-Flesjaa, Sabine Spitz en Jaroslav Kulhavý.[9] In april werd ze geklopt in de Groningse Healthy Ageing Tour door Ellen van Dijk. Eén week later won ze de eerste editie van de heringevoerde Amstel Gold Race.[10] Op de woensdag erna won ze voor de derde keer de Waalse Pijl[11] en ook de eerste vrouweneditie van Luik-Bastenaken-Luik schreef ze op haar naam, waarmee ze een hattrick scoorde in het eerste Ardense drieluik voor vrouwen.[12] In alle drie de wedstrijden werd haar ploeggenote Elizabeth Deignan tweede. Eén week later waren de rollen omgedraaid, toen ze Deignan naar de overwinning hielp in de Ronde van Yorkshire.[13] In mei hielp ze haar andere ploeggenote Megan Guarnier naar winst in de eerste etappe van de Ronde van Californië en werd ze zelf tweede. In de tweede etappe werd ze eveneens tweede, waarna ze in de laatste twee etappes in de tussensprints genoeg bonificatieseconden wist te sprokkelen om het eindklassement met één seconde voorsprong te winnen.[14] Door deze zege wist ze ook de leiding in de World Tour over te nemen van haar landgenote Annemiek van Vleuten.
In juli won Van der Breggen voor de tweede keer de Giro Rosa. Ze won met haar ploeg Boels Dolmans de openingsetappe, een ploegentijdrit. In de tweede etappe reed ze naar de roze leiderstrui, die ze niet meer afstond. Bijzonder was dat ze het klassement won zonder (individuele) etappeoverwinningen. Extra memorabel was dat het voor het eerst gebeurde dat een grote ronde in hetzelfde jaar zowel door een Nederlandse vrouw als een Nederlandse man (Tom Dumoulin) werd gewonnen.[15] Door haar Girozege heroverde Van der Breggen tevens de leiding in de World Tour. In augustus won ze brons in de tijdrit op het Europees kampioenschap in het Deense Herning;[16] op de weg werd ze opgevolgd door Marianne Vos.[17] Een week later won ze met haar ploeg Boels Dolmans de ploegentijdrit in Vårgårda, Zweden.[18] In de Boels Ladies Tour werd ze vierde in zowel de proloog als de tijdrit; beide werden gewonnen door Annemiek van Vleuten. In de voorlaatste etappe naar Vaals demarreerde ze in het Vijlenerbos en alleen Van Vleuten kon haar volgen. Ze kwamen overeen dat ze samen zouden werken tot de finish: "Anna wilde alleen met mij rijden als ze de etappe zou krijgen" aldus Van Vleuten.[19] Met haar tweede plaats in het eindklassement verzekerde Van der Breggen zich van de eindzege in de World Tour.[20] Op het wereldkampioenschap in het Noorse Bergen greep ze in alle onderdelen naast de prijzen: in de ploegentijdrit werd Boels Dolmans onttroond door Sunweb,[21] in de individuele tijdrit was Van Vleuten twaalf seconden sneller[22] en in de wegrit reed haar ploeg- en landgenote Chantal Blaak solo naar de regenboogtrui.[23] Op het UCI-gala op 24 oktober werd Van der Breggen gehuldigd als eindwinnares van de World Tour.[24]
- 2018
Van der Breggen reed in de winter enkele veldritten, zoals in Surhuisterveen – waar ze elk jaar rijdt –, die deze keer dienst deed als het NK veldrijden.[25] Ze finishte als zesde, achter winnares Lucinda Brand.[26] Net als het jaar ervoor was ze ook actief op de mountainbike;[27] ze won in februari de Cyprus Sunshine Cup.[28]
Haar eerste wegwedstrijd, de Strade Bianche, won ze na een solo in de stromende regen, waardoor ze tevens leidster werd in de World Tour.[29] Een maand later won ze de Ronde van Vlaanderen eveneens met een lange solo; ze vertrok op 25 kilometer van de streep, op dezelfde plek waar later die dag ook Niki Terpstra zijn winnende solo zou beginnen.[30] In de week erna won ze zowel de openingstijdrit in Heerenveen[31] als de ploegentijdrit in Stadskanaal,[32] waardoor ze vierde werd in het eindklassement van de Healthy Ageing Tour, achter haar ploeggenoten Pieters, Blaak en Majerus. De Amstel Gold Race ging naar een andere ploeggenote: wereldkampioene Blaak won vanuit een kopgroep. In de Waalse Pijl wist Van der Breggen haar vierde zege op rij te pakken. Ze droeg deze zege op aan haar mecanicien, die twee dagen eerder een hartaanval kreeg en vlak voor de start uit een kunstmatige coma ontwaakte.[33] Vier dagen later wist ze ook haar titel in Luik-Bastenaken-Luik te prolongeren.[34]
Na een maand rust zette ze haar zegereeks voort door de Spaans-Baskische Emakumeen Saria op haar naam te schrijven.[35] In de hieropvolgende etappekoers Emakumeen Bira werd ze tweede in de tijdrit achter Van Vleuten, maar wist ze wel de puntentrui te winnen. Tijdens het Nederlands kampioenschap in Bergen op Zoom werd ze achtste in de wegrit en tweede in de tijdrit, op zes seconden van Ellen van Dijk. Op 17 juli 2018 werd Van der Breggen tweede in La Course; in de finale in Le Grand-Bornand werd ze, na 15 kilometer lang als enige op kop gereden te hebben, enkele meters voor de eindstreep nog ingehaald door Annemiek van Vleuten, die twee dagen eerder de Giro Rosa op haar naam had geschreven. Van der Breggen deed als titelverdedigster niet mee aan die Giro Rosa[36] en reed in plaats daarvan een wereldbeker mountainbike in het Italiaanse Val di Sole, waar ze op de 30e plek eindigde.[37] Ook na La Course deed ze, op zoek naar een andere prikkel, mee aan het NK mountainbike. Hier eindigde ze tweede achter Anne Terpstra.[38]
In augustus tijdens de Europese kampioenschappen wielrennen in Glasgow reed Van der Breggen aan kop in de wegwedstrijd samen met de Italiaanse Elisa Longo Borghini. Door miscommunicatie werden ze echter teruggepakt in de laatste kilometer door het peloton aangevoerd door de Nederlandse ploeg. In de sprint won Marta Bastianelli; Van der Breggen werd achtste.[39] Net als tijdens het NK werd ze in de tijdrit tweede, wederom na Van Dijk, op slechts twee seconden.[40] Later die maand won ze met Boels Dolmans de ploegentijdrit in Vårgårda. In de Boels Ladies Tour wist ze niet te winnen, maar stond ze wel op het podium tijdens beide tijdritten en werd ze derde in het eindklassement.[41] Op 25 september werd Van der Breggen opnieuw tweede (op ruim 28 seconden van Van Vleuten) in het wereldkampioenschap tijdrijden in Innsbruck. Vier dagen later behaalde ze tijdens hetzelfde kampioenschap voor de eerste maal de wereldtitel op de weg, met een voorsprong van bijna vier minuten op de Australische Amanda Spratt, na een solo van 40 kilometer.[42] In december werd ze voor de derde keer verkozen tot beste wielrenster van het jaar.[43]
Onderscheidingen[bewerken | brontekst bewerken]
Op 24 augustus 2016 werd Van der Breggen benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau vanwege haar Olympische titel in Rio de Janeiro. In 2015, 2016, 2018 en 2020 werd ze verkozen tot de beste wielrenster van het jaar en mocht ze de Keetie van Oosten-Hage Trofee in ontvangst nemen.[44] Op 25 augustus 2021, voor de start van de eerste etappe van de Simac Ladies Tour 2021 (die van start ging in Zwolle) werd ze gehuldigd samen met Kirsten Wild, die eveneens na 2021 haar carrière beëindigt; Van der Breggen nam niet deel, maar was aanwezig om het startschot te geven en uit handen van burgemeester Peter Snijders kreeg ze de Zwolse erepenning voor al haar prestaties en voor haar voorbeeldfunctie voor de jeugd.[45]
Privéleven[bewerken | brontekst bewerken]
Van der Breggen is christen (Gereformeerde Kerken vrijgemaakt) en opgeleid tot verpleegkundige.[46] In maart 2018 sprak ze haar steun uit voor de ChristenUnie in Zwartewaterland voor de gemeenteraadsverkiezingen. Sinds 2018 is ze gehuwd.
Palmares[bewerken | brontekst bewerken]
Wegwielrennen[bewerken | brontekst bewerken]
- 2012
- 1e, 2e (tijdrit) en 4e etappe Ronde van Bretagne
Eindklassement Ronde van Bretagne- 2e etappe (tijdrit) Ronde van de Limousin
- 2e etappe (ploegentijdrit) Trophée d'Or met Sengers Ladies
- 2014
- 1e etappe GP Elsy Jacobs
- Eindklassement GP Elsy Jacobs
- 1e etappe Ronde van Noorwegen
- Eindklassement Ronde van Noorwegen
- Dwars door de Westhoek
- 2e en 4e (ploegentijdrit) etappe Ronde van België
- 2015
Nederlands kampioenschap tijdrijden- 8e etappe (tijdrit) Giro Rosa
Eindklassement Giro Rosa- Proloog GP Elsy Jacobs
- Eindklassement GP Elsy Jacobs
- Omloop Het Nieuwsblad
- Waalse Pijl
- La Course
- Open de Suède Vårgårda (ploegentijdrit)
- Proloog en 4e etappe Healthy Ageing Tour
- 4e etappe Ronde van België
- 2016
Olympisch kampioenschap op de weg
Europees kampioenschap op de weg- Omloop van de IJsseldelta
- Waalse Pijl
- 2017
- 1e etappe (ploegentijdrit) Giro Rosa
- Eindklassement Giro Rosa
- Eindklassement Ronde van Californië
- Amstel Gold Race
- Waalse Pijl
- Luik-Bastenaken-Luik
- Open de Suède Vårgårda (ploegentijdrit)
- 2e etappe (ploegentijdrit) Healthy Ageing Tour
- 5e etappe Boels Ladies Tour
Eindklassement Women's World Tour- 2018
- Strade Bianche
- Ronde van Vlaanderen
- 1e etappe (tijdrit) Healthy Ageing Tour
- Waalse Pijl
- Luik-Bastenaken-Luik
- Emakumeen Saria
- Open de Suède Vårgårda (ploegentijdrit)
Wereldkampioenschap op de weg- 2019
- Waalse Pijl
- 1e etappe Ronde van Californië
- Eindklassement Ronde van Californië
- 9e etappe Giro Rosa
- GP Plouay
- 2020
- 2e etappe Setmana Ciclista Valenciana
- Eindklassement Setmana Ciclista Valenciana
- Nederlands kampioenschap op de weg
- Europees kampioenschap tijdrijden
- Eindklassement Giro Rosa
Wereldkampioenschap tijdrijden- Wereldkampioenschap op de weg
- Waalse Pijl
- 2021
- Omloop Het Nieuwsblad
- Waalse Pijl
- GP Ciudad de Eibar
- Emakumeen Saria
- Ronde van Burgos, 4e etappe, eind-, berg- en puntenklassement
- Nederlands kampioenschap tijdrijden
- 2e en 4e (tijdrit) etappe Ronde van Italië
- Eind en puntenklassement Ronde van Italië
Olympische tijdrit Tokio
Uitslagen in voornaamste wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]
_(cropped).jpg)
| Jaar | Gent-Wevelgem | Ronde van Vlaanderen | Amstel Gold Race | Luik-Bast.‑Luik | Strade Bianche | Waalse Pijl | Omloop Het Nieuwsblad | WK op de weg | |
| 2012 | 9e | 12e | 5e | ||||||
| 2013 | 7e | 4e | 8e | 4e | |||||
| 2014 | 6e | 12e | 16e | ||||||
| 2015 |  ↑ |
5e |  ↑ |
↑ |
 ↑
| ||||
| 2016 | 24e | 5e | ↑ |
14e | 87e | ||||
| 2017 | 43e | 15e | ↑ |
↑ |
↑ |
8e | |||
| 2018 | ↑ |
38e | ↑ |
↑ |
↑ |
 ↑
| |||
| 2019 | 13e | 12e | 9e | ↑ |
11e | ↑
| |||
| 2020 | 11e | 26e | 4e | ↑ |
↑
| ||||
| 2021 | 8e | 53e | 5e | ↑ |
↑ |
↑ |
Mountainbiken[bewerken | brontekst bewerken]
Veldrijden[bewerken | brontekst bewerken]
Resultatentabel elite[bewerken | brontekst bewerken]
| Seizoen | WK |
 EK |
 NK |
Trofee | UCI- ranking |
Podia | Aantal crossen | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
|
|
| |||||||||||
| 2006-2007 | – | – | – | – | – | – | – | – | 1 | ||||
| 2007-2008 | – | – | 30e | – | – | – | – | – | – | ||||
| 2008-2009 | – | – | – | – | – | – | – | – | – | ||||
| 2009-2010 | – | – | – | – | – | – | – | – | – | ||||
| 2010-2011 | – | – | – | – | – | – | – | – | – | ||||
| 2011-2012 | – | – | – | – | – | – | – | – | – | ||||
| 2012-2013 | – | – | – | 15e | 144e | – | – | 1 | 2 | ||||
| 2013-2014 | – | – | 7e | 43e | 201e | – | – | – | 3 | ||||
| 2014-2015 | – | – | 6e | – | 135e | – | – | 1 | 3 | ||||
| 2015-2016 | – | – | 7e | – | 183e | 1 | – | – | 2 | ||||
| 2016-2017 | – | – | – | – | – | – | – | – | – | ||||
| 2017-2018 | – | – | 6e | – | 287e | – | – | – | 1 | ||||
| Totaal | – | – | – | – | – | 1 | – | 2 | 12 | ||||
Overwinningen elite[bewerken | brontekst bewerken]
| Nr. | Seizoen | Datum | Veldrit | Cat. | Wedstrijdserie |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. | 2015-2016 | 2 januari 2016 |  Centrumcross, Surhuisterveen
|
C2 | Overige |
Trivia[bewerken | brontekst bewerken]
Voor de gemeenteraadsverkiezingen van 21 maart 2018 was Anna van der Breggen ambassadrice van de ChristenUnie in de gemeente Zwartewaterland.
Biografie[bewerken | brontekst bewerken]
In 2021 kwam het boek Anna - mijn leven achter het erepodium uit.
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
- (en) Profiel van Anna van der Breggen op ProCyclingStats
- (nl) Profiel van Anna van der Breggen op Cyclocross24
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 
_pictogram.svg)
1984: Connie Carpenter-Phinney · 1988: Monique Knol · 1992: Kathy Watt · 1996: Jeannie Longo · 2000: Leontien van Moorsel · 2004: Sara Carrigan · 2008: Nicole Cooke · 2012: Marianne Vos · 2016: Anna van der Breggen · 2020: Anna Kiesenhofer
| Voorganger: Marianne Vos 2012 |
 Olympisch kampioene op de weg 2016 
|
Opvolger: Anna Kiesenhofer 2021 |
| Voorganger: Chantal Blaak 2017 |
Wereldkampioene op de weg 2018 
|
Opvolger: Annemiek van Vleuten 2019 |
|
| ||
| Voorganger: Annemiek van Vleuten 2019 |
Wereldkampioene op de weg 2020
|
Opvolger: Elisa Balsamo 2021 |
|
| ||
Voorganger: Chloé Dygert 2019 |
 Wereldkampioene tijdrijden 2020
|
Opvolger: Ellen van Dijk 2021 |
| Voorganger: - |
Europees kampioene op de weg 2016 |
Opvolger: Marianne Vos 2017 |
|
| ||
| Voorganger: Ellen van Dijk 2019 |
Europees kampioene tijdrijden 2020 |
Opvolger:.svg){kind=small} Marlen Reusser 2021 |
| Voorganger: Lorena Wiebes 2019 |
Nederlands kampioene op de weg 2020 |
Opvolger: Amy Pieters 2021 |
|
| ||
| Voorganger: Annemiek van Vleuten 2014 |
Nederlands kampioene tijdrijden 2015 |
Opvolger: Annemiek van Vleuten 2016 |
· ·