Anomochilidae

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Anomochilidae
Tekening van Anomochilus weberi.
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Reptilia (Reptielen)
Orde:Squamata (Schubreptielen)
Onderorde:Serpentes (Slangen)
Superfamilie:Uropeltoidea
Familie
Anomochilidae
Cundall, Wallach & Rossman, 1993
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Anomochilidae op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Herpetologie

Anomochilidae zijn een kleine familie van slangen.

Naam en indeling[bewerken | brontekst bewerken]

De wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door David Cundall, Van Stanley Bartholomew Wallach en Douglas A. Rossman in 1993.[1] De familie is monotypisch; er is maar één geslacht (Anomochilus) dat drie soorten telt, inclusief de pas in 2008 beschreven soort Anomochilus monticola.

Vroeger behoorde het geslacht tot de familie schildstaartslangen (Uropeltidae), maar tegenwoordig wordt Anomochilus als een aparte familie gezien. Anatomisch wordt de groep als een tussenvorm van de blindslangen en de moderne slangen gezien. De Anomochilidae lijken uiterlijk veel op soorten uit de familie cilinderslangen (Cylindrophiidae), die eveneens bestaat uit een enkel geslacht, maar deze groep telt 10 soorten.

Soorten[bewerken | brontekst bewerken]

Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.

Naam Auteur Verspreidingsgebied
Anomochilus leonardi Smith, 1940 Maleisië
Anomochilus monticola Das, Lakim, Lim & Hui, 2008 Maleisië
Anomochilus weberi Lidth de Jeude, 1890 Indonesië (Sumatra)

Verspreiding en habitat[bewerken | brontekst bewerken]

Alle soorten komen voor in delen van Azië en leven in de landen Indonesië op Sumatra en westelijk Maleisië (Borneo).[1]

De habitat bestaat uit vochtige tropische en subtropische bossen, zowel in laaglanden als in bergstreken.[2]

Beschermingsstatus[bewerken | brontekst bewerken]

Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan alle soorten een beschermingsstatus toegewezen. Een soort wordt gezien als 'veilig' (Least Concern of LC) en twee soorten als 'onzeker' (Data Deficient of DD).[2]

Bronvermelding[bewerken | brontekst bewerken]