Antonino Votto

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Antonino Votto
Antonino Votto
Algemene informatie
Land Italië, Koninkrijk Italië
Geboortedatum 30 oktober 1896
Geboorteplaats Piacenza
Overlijdensdatum 9 september 1985
Overlijdensplaats Milaan
Begraafplaats cimitero maggiore di Milano
Werk
Beroep pianist, dirigent, academisch docent
Werkgever(s) Conservatorio Giuseppe Verdi
Werkplaats Milaan
Leerlingen Claudio Abbado, Riccardo Muti, Luciano Chailly, Alberto Zedda, Guido Cantelli
Studie
Leerling van Camillo De Nardis, Alessandro Longo
Kunst
Muziekinstrument piano
Persoonlijk
Talen Italiaans
De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata.
U kunt die informatie hier bewerken.

Antonino Votto (Piacenza 30 oktober 1896Milaan 9 september 1985) was een Italiaanse dirigent en pianist.

Hij begon zijn loopbaan als virtuoos pianist alvorens zich, aan het einde van de jaren twintig, te vestigen als een van de meest prestigieuze orkestdirigenten van de twintigste eeuw.

Als rechterhand van de grote Arturo Toscanini kwam hij reeds in 1923 het Teatro alla Scala te Milaan binnen; daarvandaan heeft hij de grootste orkesten gedirigeerd, van het Teatro Colón in Buenos Aires tot het Teatro Massimo in Palermo, van Tokio tot Londen, van Berlijn tot Amsterdam.

Hij behoorde tot de lievelingsdirigenten van de grote zangers in de internationale operawereld, van Maria Callas tot Renata Tebaldi. Als zodanig oogstte Antonino Votto, samen met Victor de Sabata, Tullio Serafin en enkele anderen de nalatenschap van de grote Arturo Toscanini nadat deze, in de eerste helft van de jaren dertig, Italië had verlaten om te emigreren naar de Verenigde Staten. Votto schreef tot aan het einde van de jaren zestig belangrijke bladzijden in het gouden tijdperk van de opera.

In 1941 verkreeg hij de leerstoel orkestdirectie aan het Conservatorio Giuseppe Verdi in Milaan, waar hij, in een tijdsbestek van dertig jaar, de leermeester was van grote hedendaagse musici zoals Riccardo Muti, Claudio Abbado, Alberto Zedda en Maurizio Pollini.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]