Arthur Cecil Pigou

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Arthur Cecil Pigou

Arthur Cecil Pigou (18 november 1877 - 7 maart 1959) was een Engels econoom, bekend voor zijn werk op vele terreinen en vooral in welfare economics of de welvaartseconomie. Hij studeerde in het King's College in Cambridge, onder anderen bij Alfred Marshall, die hij opvolgde als hoogleraar economie. Hij was professor aan de Universiteit van Cambridge van 1908 tot 1943. Hij nam deel aan een aantal koninklijke commissies, onder andere een in 1919 over inkomstenbelasting.

De zogenaamde Pigouviaanse belastingen dragen zijn naam. Bedoeld zijn belastingen om het marktmechanisme te corrigeren, daar waar het verstoord wordt door "sociale kosten", de zogenaamde externe effecten of externaliteiten. In die zin was Pigou de "vader" van de hedendaagse milieuheffingen.

Werk[bewerken | brontekst bewerken]

  • The Economics of Welfare, 4th ed. 1932.ISBN 0765807394
  • Keynes's General Theory: A Retrospective View. 1950.
  • The Political Economy of War. 1921.
  • The Theory of Unemployment. 1933.
  • Unemployment. 1914.
  • Wealth and Welfare. 1912.