Australische slangenhalsvogel

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Australische slangenhalsvogel
IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2016)
Australische slangenhalsvogel (vrouwtje)
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Aves (Vogels)
Orde:Suliformes
Familie:Anhingidae (Slangenhalsvogels)
Geslacht:Anhinga
Soort
Anhinga novaehollandiae
(Gould, 1847)
Originele combinatie
Plotus novaehollandiae
Verspreidingsgebied
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Australische slangenhalsvogel op Wikispecies Wikispecies
(en) World Register of Marine Species
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vogels

De Australische slangenhalsvogel (Anhinga novaehollandiae) is een vogel uit de orde van de Suliformes en de familie van de slangenhalsvogels. Het is een visetende vogel van zoet en brak water.

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

De vogel weegt ongeveer 2,6 kg en heeft een lengte van 86 tot 94 cm. Slangehalsvogels lijken op aalscholvers maar ze verschillen daarvan door hun smalle scherpe op een stiletto lijkende snavel, een lange, reigerachtige nek, een ander verenkleed en een langere staart. Het mannetje van de Australische slangenhalsvogel is een donker gekleurde vogel met een kastanje kleurige nek waardoor in de lengte een witte streep loopt die eindigt in een witte vlek rond het oog. Onvolwassen vogels en het vrouwtje zijn meer grijs gekleurd en hebben een witte borst en buik.[2]

De vogel wordt gemiddeld 15 jaar oud. Hij is nauw verwant aan de Indische slangenhalsvogel (Anhinga melanogaster) en werd vroeger ook wel als ondersoort A. m. novaehollandiae beschouwd.[3]

Verspreiding en leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]

De Australische slangenhalsvogel leeft in Timor, Nieuw-Guinea en Australië. De vogels leven in de buurt van zoet en brak water, en vertoeven graag op in het water gevallen boomstammen.

De soort telt twee ondersoorten:[4]

  • A. n. papua: Nieuw-Guinea.
  • A. n. novaehollandiae: Australië.

Status[bewerken | brontekst bewerken]

De Australische slangenhalsvogel heeft een enorm groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op uitsterven uiterst gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. Plaatselijk zijn er grote fluctuaties in de aantallen broedparen per jaar. Er echter is geen aanleiding te veronderstellen dat de soort in aantal achteruit gaat. Om deze redenen staat deze slangenhalsvogel als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]