Avonddikbek

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Avonddikbek
IUCN-status: Kwetsbaar[1] (2018)
Avonddikbek
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Aves (Vogels)
Orde:Passeriformes (Zangvogels)
Familie:Fringillidae (Vinkachtigen)
Geslacht:Hesperiphona (Dikbekken)
Soort
Hesperiphona vespertina
(Cooper, W, 1825)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Avonddikbek op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vogels

De avonddikbek (Hesperiphona vespertina synoniem: Coccothraustes vespertinus) is een zangvogel uit de familie van vinkachtigen (Fringillidae).

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

De avonddikbek is 18,5 cm lang. De volwassen vogels hebben een korte zwarte staart, zwarte vleugels en een grote, bleke snavel. De volwassen mannetjes hebben een geel voorhoofd en lichaam; zijn kop is bruin en er is een grote witte vlek op de vleugel. Het volwassen vrouwtje is voornamelijk olijfbruin, grijzer aan de onderkant en met eveneens witte vlekken op de vleugels.

Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]

De vogels voeden zich in bomen en struiken en soms op de grond. Ze eten voornamelijk zaden, bessen en insecten. Buiten het broedseizoen eten ze vaak in koppels. Soms slikken ze fijn grind.

Verspreiding en leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]

Deze soort komt voor in de naaldbossen in Noord-Amerika en overwintert in meer zuidelijke delen van de VS en telt drie ondersoorten:

  • H. v. vespertina: centraal en oostelijk Canada en de noordoostelijke Verenigde Staten.
  • H. v. brooksi: westelijk Canada en de noordwestelijke Verenigde Staten.
  • H. v. montana: van de zuidwestelijke Verenigde Staten tot zuidwestelijk Mexico.

Status[bewerken | brontekst bewerken]

Sinds 1920 heeft de vogel zijn broedgebied uitgebreid, daarom werd de vogel tot 2016 als niet bedreigd (voor uitsterven) beschouwd. Echter, sinds de eeuwwisseling is sprake van een achteruitgang in aantallen. De oorzaken daarvan zijn niet precies duidelijk. Sinds 2018 is de vogel als kwetsbaar op de internationale rode lijst van de IUCN geplaatst.[1]