Azerbaijan Challenge Open 2014

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Azerbaijan Challenge Open)
Azerbaijan Challenge Open
Plaats Vlag van Azerbeidzjan Azerbeidzjan
Golfbaan National Azerbaijan Golf Club
Par 72
Tour(s) Europese Challenge Tour
Datum 31 juli - 3 augustus 2014
Deelnemers 156
Prijzengeld € 300.000
Titelhouder =
Portaal  Portaalicoon   Golf

Het Azerbaijan Challenge Open 2014 is een golf (sport) dat in 2014 is toegevoegd aan de agenda van de Europese Challenge Tour.

De eerste editie van dit golftoernooi werd gespeeld van 31 juli t/m 3 augustus 2014 op de National Azerbaijan Golf Club in Quba, Azerbeidzjan. Op deze club is de Azerbaijan Golf Federation gevestigd. De baan werd ontworpen door Jon Hunt van de International Design Group.

De baan[bewerken | brontekst bewerken]

De golfbaan werd in 2013 geopend. De fairways en de greens waren goed, de rough was hoog. De spelers verbleven in het erbij liggende hotel, wat nog niet helemaal klaar was.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

De par van de baan is 72.

Ronde 1[bewerken | brontekst bewerken]

Edouard Espana sloeg al voor 9 uur af en speelde met Maarten Lafeber en Michael Stewart. Lafeber maakte zes birdies en scoorde -3, Espana maakte zelfs acht birdies, hij scoorde -7 en werd clubhouse leader. Twintig minuten later kwam Garrick Porteous ook met -7 binnen. Samen stonden ze urenlang aan de leiding totdat Jeff Winther ook met -7 binnenkwam met twee eagles en drie birdies op zijn kaart.
Wil Besseling sloeg ook voor negen uur af, maar op hole 10, en maakte ook -3. Na de lunch speelde Tim Sluiter. Hij begon met een bogey, volgde met een eagle en eindigde met -5 op de 6de plaats.

Anthony Snobeck maakte een hole-in-one op hole 6, een par 3 van 204 meter.

Ronde 2[bewerken | brontekst bewerken]

De beste ronde van de dag was van Benjamin Hebert. Hij begon met een birdie op hole 10, hij stond op -3 na negen holes en speelde de resterende negen holes 7 slagen onder par. Het bracht hem naar de tweede plaats achter Ben Evans, die onder meer twee eagles maakte. Tim Sluiter kwam op de 3de plaats terecht maar er waren nog spelers in de baan. Aan het einde van de middag was hij ingehaald door Alexander Björk en Jeff Winther.

Er werd twee keer een hole-in-one gemaakt op hole 4, een par 3 van 163 meter. De gelukkigen waren Maarten Lafeber en een half uur later Moritz Lampert. Beiden waren op hole 10 gestart, het was dus hun 13de hole.

Ronde 3[bewerken | brontekst bewerken]

Benjamin Hebert maakte met 67 de beste dagronde en bleef dus aan de leiding. Andrew Marshall was de enige speler die geen enkele bogey maakte. Joost Luiten bleef nog in de top-10 maar heeft nu een achterstand van zes slagen op de leider.

Ronde 4[bewerken | brontekst bewerken]

Moritz Lampert had een schitterende week, hij maakte drie eagles en een hole-in-one en won ten slotte het toernooi met een laatste ronde van 66. Aangezien hij eerder in 2014 al het Kärnten Golf Open en het Spaans Challenge Open won, promoveerde hij meteen naar de Europese Tour.
Van de overgebleven Nederlanders speelde alleen Lafeber 4 onder par.

Naam CTR OWGR Score R1 Nr Score R2 Totaal Nr Score R3 Totaal Nr Score R4 Totaal Nr
Vlag van Duitsland Moritz Lampert
3
197
72
par
T60
65
-7
-7
T9
69
-3
-10
T4
66
-6
-16
1
Vlag van Frankrijk Michaël Lorenzo-Vera
39
607
68
-4
T9
68
-4
-8
T5
69
-3
-11
3
69
-3
-14
2
Vlag van Engeland Steven Brown
16
758
71
-1
T46
68
-4
-5
T19
70
-2
-7
T11
66
-6
-13
T3
Vlag van Engeland Andrew Johnston
2
167
66
-6
T4
72
par
-6
T15
69
-3
-9
T7
68
-4
-13
T3
Vlag van Zweden Alexander Björk
105
1555
68
-4
T9
67
-5
-9
T3
60
-3
-12
2
72
par
-12
T5
Vlag van Engeland Andrew Marshall
43
721
72
par
T60
65
-7
-7
T9
69
-3
-10
T4
70
-2
-12
T5
Vlag van Frankrijk Edouard Espana
11
516
65
-7
T1
71
-1
-8
T5
74
+2
-6
T17
67
-5
-11
T7
Vlag van Frankrijk Benjamin Hebert
54
1022
72
par
T60
62
-10
-10
2
67
-5
-15
1
76
+4
-11
T7
Vlag van Engeland Gary Lockerbie
125
975
68
-4
T9
68
-4
-8
T5
70
-2
-10
T4
72
par
-10
T11
Vlag van Nederland Tim Sluiter
130
614
67
-5
T6
69
-3
-8
T5
71
-1
-9
T7
72
par
-9
T13
Vlag van Nederland Maarten Lafeber
63
928
69
-3
T12
69
-3
-6
T15
74
+2
-4
T32
68
-4
-8
T16
Vlag van Denemarken Jeff Winther
103
1555
65
-7
T1
70
-2
-9
T3
72
par
-9
T7
74
+2
-7
T20
Vlag van Engeland Ben Evans
113
1555
66
-6
T4
67
-5
-11
1
76
+4
-7
T11
72
par
-7
T20
Vlag van Engeland Garrick Porteous
214
1148
65
-7
T1
73
+1
-6
T15
71
-1
-7
T11
75
+3
-4
T35
Vlag van Nederland Taco Remkes
99
1266
73
+1
T84
70
-2
-1
T57
74
+1
par
T63
72
par
+1
T55
Vlag van België Hugues Joannes
44
678
74
+2
T103
69
-3
-1
T57
72
par
-1
T54
77
+5
+4
62
Vlag van België Pierre Relecom
18
508
71
-1
T46
71
-1
-2
T42
69
-3
-5
T23
83
+11
+6
64
Vlag van Nederland Wil Besseling
108
752
69
-3
T12
75
+3
par
MC
Vlag van Nederland Robin Kind
115
1329
73
+1
T84
73
+1
+2
MC
Vlag van België Christopher Mivis
82
1095
78
+6
T148
71
-1
+5
MC
Leider Toernooirecord R2D = Race To Dubai OWGR MC = missed cut = cut gemist

Spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Invitaties
Amateurs