Baileychloor

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Baileychloor (Prullans, Catalonië)

Het mineraal baileychloor is een zink-ijzer-aluminium-magnesium-fylosilicaat met de chemische formule (Zn,Fe2+,Al,Mg)6(Al,Si)4O10(O,OH)8. Het behoort tot de chlorietgroep, onderdeel van de mica's.

Eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Het geel- tot donkergroene baileychloor heeft een parelglans en lichtgroene streepkleur. De splijting is perfect volgens kristalvlak [001] en het kristalstelsel is triklien. De gemiddelde dichtheid is 3,18 en de hardheid is 2,5 tot 3. Baileychloor is niet radioactief.

Naamgeving[bewerken | brontekst bewerken]

Baileychloor is genoemd naar de Amerikaanse mineraloog van de universiteit van Wisconsin W. Bailey (1919).

Voorkomen[bewerken | brontekst bewerken]

Zoals andere chlorietmineralen komt ook baileychloor voornamelijk voor in licht metamorfe gesteenten. De typelocatie van het mineraal is de Red Dome afzetting in Mungana, 15 km van Chillagoe, Lynd County, Queensland, Australië.