Beatritz de Dia
| Beatritz (Béatrice) de Dia | ||||
|---|---|---|---|---|
| ca. 1140−na 1175 | ||||
| ||||
Buste Beatritz de Dia te Drôme
| ||||
| Gravin van Dia en trobairitz | ||||
| Periode | 12e eeuw | |||
| Vader | Isoard II van Diá (vermoedelijk) | |||
| Partner | Willem van Poitiers (verondersteld) | |||
| Bron: Vida van Beatritz de Dia | ||||
| ||||
Beatritz (Béatrice), comtesse de Die (Drôme), gravin van Dia, (ca. 1140 - na 1175) was een trobairitz. Waarschijnlijk was zij de echtgenote van Willem van Poitiers.
De gravin van Dia was vermoedelijk de dochter van graaf Isoard II van Diá (een dorp in het noordoosten van Montelimar in Zuid-Frankrijk). Volgens haar Vida (levensbeschrijving van een troubadour of trobairitz) was zij getrouwd met Willem van Poitiers, maar verliefd op Raimbaut van Oranje (1146-1173).[2]
Oeuvre[bewerken | brontekst bewerken]
Er zijn vijf gedichten van haar overgeleverd, waaronder vier cansos en een tenson. Deze werden vaak uitgevoerd in combinatie met de fluit.[3]
Haar overgeleverde gedichten zijn:[4]
- Ab joi et ab joven m'apais
- A chantar m'er de so qu'ieu non volria
- Estât ai en greu cossirier
- Fin ioi me don'alegranssa
In Estât ai en greu cossirier beschrijft de 'ik' haar liefde voor een ridder waarbij zij haar gevoelens vergelijkt met die van het liefdespaar Floris en Blanchefleur uit Tristan en Isolde.[5]
Het lied A chantar m'er de so qu'eu no volria, welke in het Occitaans geschreven is, is het enige canso geschreven door een trobairitz waarvan de muziek vandaag overgeleverd is.[6] De muziek van A chantar kennen we dankzij Le manuscript di roi, een liederenverzameling uit circa 1270 die uitgebracht werd voor Karel I van Napels, de broer van Lodewijk IX van Frankrijk.[7]
Bronnen, noten en/of referenties
Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Comtessa de Dia op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar. |