Bibliotheek TU Delft

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Bibliotheek TU Delft
Ingang van de huidige bibliotheek, gezien vanaf het Prometheusplein
Opgericht 1843
Locatie Delft
Coördinaten 52° 0′ NB, 4° 23′ OL
Type Universiteitsbibliotheek
Collectie
Aantal >703.000 papieren boeken[1]
Detailkaart
Bibliotheek TU Delft (Mekelweg)
Bibliotheek TU Delft
Afbeeldingen
De bibliotheek in 2017
Website
Portaal  Portaalicoon   Onderwijs
Wetenschap & Technologie

De Universiteitsbibliotheek van de Technische Universiteit Delft op de campus van de universiteit in de Wippolder werd geopend op 15 mei 1998.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

De bibliotheek bevond zich sinds 1843 in in het hoofdgebouw van de Koninklijke Akademie op de Oude Delft 95. Vanwege ruimtegebrek werd in 1915 een nieuw gebouw geopend aan de Doelenstraat (Delft). Het gebouw was een ontwerp van Rijksbouwmeester Jan Vrijman. De bibliotheek bestond uit twee delen; het hoofdgebouw met studiezalen en werkkamers in Neo-Renaissance stijl, en het depotgebouw in Neo-Classicistische stijl. In de tweede helft van de twintigste eeuw was de collectie verspreid geraakt over meerdere dependances. In 1998 verhuisde de bibliotheek daarom naar de Wippolder. Het oude bibliotheeksgebouw werd omgebouwd tot appartementencomplex.

Het Wippolder-complex[bewerken | brontekst bewerken]

Het complex werd ontworpen door het Delftse architectenbureau Mecanoo. De bibliotheek ontving in 1998 de Nationale Staalprijs in de categorie Gebouwen met een stalen of hybride draagconstructie vooral vanwege het bijzondere gebruik van staal in alle verschillende onderdelen van de constructie.

De bibliotheek is ingedeeld in ruimtes met verschillende functies en activiteiten. De centrale hal biedt ruimte om laatste nummers van tijdschriften en boeken te raadplegen. Oudere uitgaven en verzamelingen worden in de halfverzonken lagere verdieping opgeslagen en kunnen worden opgevraagd. Díe verdieping is niet voor het publiek toegankelijk. Faculteitspecifieke boeken en tijdschriften worden beheerd op satellietbibliotheken in faculteiten.

Op de publiekelijk toegankelijke verdieping van de bibliotheek is een uitleenbalie, en er zijn computers beschikbaar voor algemeen gebruik: óf voor het raadplegen van de databank van de bibliotheek, óf om bijvoorbeeld via internet informatie te zoeken.

In de bibliotheek is een aparte ruimte ingericht met computers voor studenten, en er zijn verschillende studie- of vergaderruimtes die voor studenten gratis te reserveren zijn. In het midden van de bibliotheek bevindt zich "de kegel": een vide, naar boven open in het midden, met vier verdiepingen eromheen, met op elke verdieping ruimte met tafels en stoelen om te studeren. De vide loopt kegelvormig toe naar boven, samen met de puntvorm van het dak.

De oostwand van de centrale hal is bedekt met kasten, van vloer tot plafond over vier verdiepingen, met boeken. De noordkant is een muur van glas om buitenlicht binnen te laten. De zuidkant zijn kantoren. De hoofdingang is aan de westkant.

Het gebouw heeft een schuin dak dat van het maaiveld oploopt naar boven. Het is bedekt met gras, en met enige banen van grote rechthoekige tegels ter decoratie. Dit dak kan vrijelijk betreden worden.

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

  • In tegenstelling tot wat er vaak beweerd wordt, staat TU Delft Library het niet toe om de helling als skihelling te gebruiken. Omdat dit toch gebeurt wanneer er sneeuw gevallen is worden er doorgaans dranghekken geplaatst om toegang tot het dak te ontnemen.

Galerij[bewerken | brontekst bewerken]

Plattegronden[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Bronnen[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Bibliotheek, TU Delft van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.