Björn Phau

Björn Phau
Björn Phau op de Australian open 2011
Persoonlijke informatie
Nationaliteit	Duitse
Geboorteplaats	Darmstadt
Geboortedatum	4 oktober 1979
Woonplaats	Keulen
Lengte	1,75 m
Gewicht	70 kg
Profdebuut	1999
Met pensioen	2014
Slaghand	rechts
Totaal prijzengeld	2.189.473 US dollar
Coach	Robert Orlik
Profiel	(en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans	80–138
Titels	0
Hoogste positie	59e (19 juni 2006)
Grandslamresultaten
Australian Open	2e ronde (2005-2006)
Roland Garros	1e ronde (2000, 2005-2006, 2011-2012)
Wimbledon	2e ronde (2012)
US Open	2e ronde (2001, 2005-2006, 2012)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans	28–38
Titels	0
Hoogste positie	55e (23 april 2007)
Grandslamresultaten
Australian Open	3e ronde (2011)
Roland Garros	kwartfinale (2006)
Wimbledon	2e ronde (2006)
US Open	2e ronde (2006)
Laatst bijgewerkt op: 26 juni 2013
Portaal    Tennis

Björn Phau (Darmstadt, 4 oktober 1979) is een tennisser uit Duitsland. Hij heeft nog geen ATP-toernooi gewonnen, maar al wel in een finale gestaan van een dubbelspeltoernooi. Hij deed ook mee aan enkele grandslamtoernooien, zowel in enkelspel als in dubbelspel. Hij heeft ook zeven challengers in het enkelspel en negen challengers in het dubbelspel op zijn naam staan.

Jaarverslagen

1997

Speelde in enkele Duitse Futures toernooien.

1998

Maakte zijn ATP debuut met een Wildcard op het ATP-toernooi van Chennai (verloor van Leander Paes). Bereikte twee halve finales in futures toernooien met een record van 11-8.

1999

Won zijn eerste ATP-wedstrijd als een Wild card op het ATP-toernooi van Stuttgart (versloeg Adrian Voinea, verloor van Francisco Clavet). Hij kwalificeerde zich voor het ATP-toernooi van Washington, waar hij de derde ronde bereikte (versloeg Roger Federer en Laurence Tieleman, verloor van Andre Agassi). Won een futures toernooi in Decatur (versloeg Tom Chicoine). In het dubbelspel won hij een futures toernooi in Augsburg (met zijn partner Lars Uebel). Hij was finalist in de futures toernooi van Trier (met zijn partner Markus Wilsperger).

2000

Speelde in vier ATP toernooien, inclusief zijn Roland Garros-debuut als een gekwalificeerde speler (verloor van Bohdan Ulihrach). Zijn beste challengers resultaat dit jaar was op Austin (verloor van: Xavier Malisse).

2001

Kwalificeerde zich voor het ATP-toernooi van Adelaide en voor het US Open, in beide toernooien behaalde hij de tweede ronde. In Adelaide won hij van Todd Woodbridge maar verloor hij van Lleyton Hewitt, op de US open won hij van Thomas Enqvist maar verloor hij van Jiří Novák. Hij won de challenger van The Bronx (versloeg Andy Ram).

2002

Won zijn eerste ATP master series wedstrijd op het ATP-toernooi van Hamburg (versloeg Albert Portas, verloor van Lleyton Hewitt). Hij was finalist in de challengers van Osaka (verloor van Takao Suzuki) en Eckental (verloor van Lars Burgsmüller). Hij maakten zijn ATP dubbelspel debuut op het ATP-toernooi van Hamburg (met zijn partner Philipp Petzschner).

2003

Speelde zijn eerste Australian Open als een gekwalificeerde speler (verloor van Fabrice Santoro). Bereikte de tweede ronde op het ATP-toernooi van Tokio. Bereikte de finale van de challenger op Weiden (verloor van Tomas Behrend).

2004

Had voor de eerste keer een positief winst-verlies record bij ATP toernooien, namelijk 5-4. Beste resultaat was de kwartfinale op het ATP-toernooi van Tokio (versloeg Tasuku Iwami, Andrei Pavel en Jan-Michael Gambill, verloor van Bohdan Ulihrach). Hij bereikte ook de tweede ronde op het ATP-toernooi van Stuttgart en op het ATP-toernooi van Delray Beach. Bereikte de finale van de challenger van Ljubljana (verloor van Jiří Vaněk). Had een record van 30-25 bij de challengers. Won in het dubbelspel de challenger van Istanboel (met zijn partner George Bastl).

2005

Eindigde dit jaar met zijn beste eindejaarsranking, namelijk no. 82, nadat hij tien wedstrijden won in ATP toernooien. Zijn hoogtepunt van dit seizoen was de halve finale op het ATP-toernooi van Tokio (versloeg no. 21 in de kwartfinale, Robby Ginepri, verloor van Mario Ančić). Hij bereikte de tweede ronde van Australian Open en US Open, beiden als een gekwalificeerde speler. Hij won ook één challenger toernooi. Op het Australian open won hij van Albert Costa, maar verloor van Mario Ančić. Op de US Open won hij van Alexander Popp, maar verloor van Jarkko Nieminen. Zijn challenger won hij in Busan.

2006

Bereikte een persoonlijke record, met een hoge eindejaarsranking. Opende het seizoen met de kwartfinale in het ATP-toernooi van Chennai (verloor van de latere finalist Carlos Moyá). Bereikte de kwartfinale in het ATP-toernooi van San José (verloor van Andy Roddick). Op het ATP-toernooi van Dubai won hij voor het eerst in zijn carrière van een top tien speler, dit namelijk in de tweede ronde (versloeg Andre Agassi, verloor in de kwartfinale van Rainer Schüttler). Met Dubai startte hij een serie op van zes toernooien waar hij ten minste in de tweede ronde van zat. In april op gravel bereikte hij zijn tweede halve finale van zijn carrière op het ATP-toernooi van Casablanca (verloor van Nicolás Massú). In de US Open versloeg hij in de eerste ronde Jeff Morrison, maar verloor in de tweede ronde van Xavier Malisse. Hij bereikte de kwartfinale van het ATP-toernooi van Tokio (verloor van Tomáš Berdych) en de finale in de challenger van Seoel (verloor van Lee Hyung-taik). In het dubbelspel bereikte hij de finale van het ATP-toernooi van München (partner Alexander Peya). Hij bereikte de halve finale van het ATP-toernooi van Chennai (met zijn partner Lee Hyung-taik) en de kwartfinale op Roland Garros (partner Alexander Peya). Op Roland Garros wonnen ze zelfs van een top tien team, namelijk Fabrice Santoro en Nenad Zimonjić. Verdiende dit jaar US$ 348.695.

2007

Bereikte dit jaar één finale in een challenger en twee halve finales in andere challengers.

2008

Had een record van 34-22 in challengers, bereikte twee finales en vier halve finales in challengers. Zijn beste ATP-resultaat was de halve finale op het ATP-toernooi van Peking.

2009

De Duitse veteraan won dit jaar twaalf ATP matchen en twaalf challengers matchen. Stond in de top 100 van 2 februari t/m 28 september. Opende het seizoen met een kwartfinale op het ATP-toernooi van Chennai, gevolgd door een kwalificatie voor de Australian Open. In maar kwalificeerde hij zich voor de ATP masters toernooien van Indian Wells en Miami. Bereikte de halve finale op het ATP-toernooi van Houston. Won daarna geen matches meer tot augustus, wanneer hij de derde ronde bereikt van het ATP-toernooi van New Haven (verloor van Sam Querrey). Eindigde het seizoen met een kwartfinale op het ATP-toernooi van Sint-Petersburg (verloor van Serhij Stachovsky) en een halve finale op de challenger van Astana.

2010

De Duitse veteraan eindigde dit jaar juist uit de top 100, met zijn tot nu toe beste resultaat op niveau van challengers. Hij won twee challengers op gravel op Italiaanse grond, namelijk in Biella (versloeg Simone Bolelli) en in Alessandria (versloeg Carlos Berlocq). Bereikte de kwartfinale of beter op acht challengers. Had een record van 27-14 in challengers en 9-13 in ATP toernooien, met daar zijn beste resultaat de kwartfinale op het ATP-toernooi van Boekarest (verloor van de latere winnaar van het toernooi, Juan Ignacio Chela).

Palmares

Palmares enkelspel

Legenda
Grand Slam
Olympische Spelen
tot 2009	vanaf 2009
Tennis Masters Cup	ATP Finals
ATP Masters Series	ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold	ATP Tour 500
ATP International Series	ATP Tour 250

Nr.	Datum	Toernooi	Ondergrond	Tegenstander in finale	Score
Gewonnen challengers
1.	13 augustus 2001	Bronx	Hardcourt	Andy Ram	6-2, 6-4
2.	31 oktober 2005	Busan	Hardcourt	Simon Greul	6-1, 6-2
3.	10 mei 2010	Biella	Gravel	Simone Bolelli	6-4, 6-2
4.	24 mei 2010	Alessandria	Gravel	Carlos Berlocq	7-66, 2-6, 6-2
5.	20 juni 2011	Marburg	Gravel	Jan Hájek	6-4, 2-6, 6-3
6.	23 januari 2012	Heilbronn	Hardcourt (I)	Ruben Bemelmans	64-7, 6-3, 6-4
7.	13 februari 2012	Bergamo	Hardcourt (I)	Aleksandr Koedrjavtsev	6-4, 6-4

Palmares dubbelspel

Nr.	Datum	Toernooi	Ondergrond	Partner	Tegenstanders in finale	Score
verloren finales herendubbel
1.	7 mei 2006	ATP München	Gravel	Alexander Peya	Andrei Pavel Alexander Waske	4-6, 2-6	details
Gewonnen challengers
1.	6 september 2004	Istanboel	Hardcourt	George Bastl	Daniele Bracciali Fred Hemmes	6-1, 6-2
2.	24 oktober 2005	Seoel	Hardcourt	Alexander Peya	Rik De Voest Łukasz Kubot	0-6, 6-4, [10-7]
3.	30 oktober 2006	Seoel	Hardcourt	Alexander Peya	Florin Mergea Danai Udomchoke	6-4, 6-2
4.	6 november 2006	Busan	Hardcourt	Alexander Peya	Sanchai Ratiwatana Sonchat Ratiwatana	63-7, 6-3, [10-6]
5.	8 oktober 2007	Rennes	Hardcourt (I)	Philipp Petzschner	Filip Polášek Igor Zelenay	6-2, 6-2
6.	28 januari 2008	Dallas	Hardcourt (I)	Benedikt Dorsch	Scott Lipsky David Martin	6-4, 6-4
7.	16 juni 2008	Recanati	Hardcourt	Benedikt Dorsch	Xin-Yuan Yu Shao-Xuan Zeng	6-3, 7-5
8.	20 juni 2011	Marburg	Gravel	Martin Emmrich	Federico Delbonis Horacio Zeballos	7-63, 6-2
9.	25 juli 2011	Dortmund	Gravel	Dominik Meffert	Tejmoeraz Gabasjvili Andrej Koeznetsov	6-4, 6-3

Resultaten grote toernooien

Legenda
g.t.	geen toernooi gehouden
l.c.	lagere categorie
–	niet deelgenomen
G	uitgeschakeld in de groepsfase
1R	uitgeschakeld in de eerste ronde
2R	uitgeschakeld in de tweede ronde
3R	uitgeschakeld in de derde ronde
4R	uitgeschakeld in de vierde ronde
KF	uitgeschakeld in de kwartfinale
HF	uitgeschakeld in de halve finale
F	de finale verloren
W	het toernooi gewonnen
w-v	winst/verlies-balans

Enkelspel

Toernooi	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	w-v
Grandslamtoernooien
Australian Open	–	–	–	1R	–	2R	2R	1R	–	1R	–	1R	1R	1R	2-8
Roland Garros	1R	–	–	–	–	1R	–	–	–	–	–	1R	1R	–	0-4
Wimbledon	–	–	–	–	–	1R	1R	–	–	1R	–	–	2R	–	1-4
US Open	–	2R	–	–	–	2R	2R	1R	1R	1R	1R	–	2R	–	4-8
Winst-verlies	0-1	1-1	0-0	0-1	0-0	2-4	2-3	0-2	0-1	0–3	0–1	0–2	2-4	0-1	7-24
ATP World Tour Finals
ATP World Tour Finals	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	0-0
ATP Masters 1000
Indian Wells	–	–	–	–	–	–	–	1R	–	1R	1R	1R	2R	3R	3-6
Miami	–	–	–	–	–	2R	2R	–	–	3R	–	–	2R	–	3-4
Monte Carlo	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	0–0
Rome	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	0-0
Hamburg	–	–	2R	–	–	–	2R	–	–	lager categorie					2-2
Stuttgart	1R	–	geen toernooi											0-1
Madrid	geen toernooi		–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	0-0
Montréal/Toronto	–	–	–	–	–	–	1R	–	–	–	–	–	–	–	0–1
Cincinnati	–	–	–	–	–	–	1R	–	–	–	–	–	–	–	0-1
Shanghai	geen Masters 1000									–	–	–	–	–	0–0
Parijs	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	0-0
Olympische Spelen
Olympische Spelen	–	geen toernooi			–	geen toernooi			–	geen toernooi			–	g.t.	0-0
Statistieken
Totaal aantal titels	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0
Totaal winst-verlies	0-4	2-4	1-6	1-4	5-4	10-14	16-26	4-10	3-4	12-17	9-13	2-7	7-14	2-6	80-138
Eindejaarsranking	209	182	151	157	151	82	78	181	117	111	102	156	76	311	n.v.t.

Mannendubbelspel

Toernooi	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	w-v
Grandslamtoernooien
Australian Open	–	–	–	–	1R	1R	–	–	–	3R	–	2-3
Roland Garros	–	–	–	–	KF	1R	–	–	–	–	2R	4-3
Wimbledon	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	0-0
US Open	–	–	–	–	2R	–	–	–	1R	–	1R	1-3
Winst-verlies	0–0	0–0	0-0	0-0	4-3	0-2	0-0	0-0	0-1	2-1	1-2	7-9
ATP World Tour Finals
ATP World Tour Finals	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	0-0
ATP Masters 1000
Indian Wells	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	0-0
Miami	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	0-0
Monte Carlo	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	0–0
Rome	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	0-0
Hamburg	1R	–	–	–	–	–	–	lager categorie				0–1
Madrid	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	0-0
Montréal/Toronto	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	0–0
Cincinnati	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	0-0
Shanghai	geen Masters 1000							–	–	–	–	0–0
Parijs	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	0-0
Olympische Spelen
Olympische Spelen	geen toernooi		–	geen toernooi			–	geen toernooi			–	0-0
Statistieken
Totaal aantal titels	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0
Totaal winst-verlies	0-1	0-0	0-1	0-0	9-13	6-9	2-1	4-4	0-1	2-1	5-5	28-37
Eindejaarsranking	387	797	309	361	63	169	175	290	571	148	197	n.v.t.

Externe links

Mediabestanden

• (en) Profiel van Björn Phau op de website van de ATP
• (en) Profiel van Björn Phau op de website van de ITF