Brontofobie

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Esculaap Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht.
Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.

Brontofobie[1], brontefobie[2] of tonitrofobie[3] is een abnormale angst voor onweer,[1] in het bijzonder voor donder/donderslagen.[2][1] Brontofobie is een behandelbare fobie, die zich zowel bij mens als dier kan ontwikkelen.

Etymologie[bewerken | brontekst bewerken]

Het woord is afkomstig van de Griekse woorden βροντή bronté, donder[4][5] en φόβος phóbos, angst/vrees[5]. Het begrip geeft daarmee in het Oudgrieks ook specifiek de angst voor donder(slagen) aan en niet voor onweer in het algemeen.

Als synoniem wordt ook keraunofobie[1] gebruikt, wat ook omschreven wordt als angst voor onweer.[2][6] Het begrip keraunofobie kan echter ook duidelijk anders omschreven worden als angst voor bliksem[7] net zoals astrapofobie. Deze laatste betekenis komt meer overeen met de Oudgriekse herkomst van het woord, aangezien κεραυνός keraunós letterlijk bliksem[4] betekent. In die betekenis lijkt keraunofobie dan ook wezenlijk anders te zijn dan brontofobie.

Het begrip brontofobie wordt ook gebruikt om de angst voor andere zware geluiden aan te geven.[2] In het Oudgrieks betekent het werkwoord βροντᾶν eenmaal niet alleen het donderen bij onweer, maar ook bijvoorbeeld het donderen van een stem.[4]

Literatuurverwijzingen[bewerken | brontekst bewerken]

  1. a b c d Everdingen, J.J.E. van, Eerenbeemt, A.M.M. van den (2012). Pinkhof Geneeskundig woordenboek (12de druk). Houten: Bohn Stafleu Van Loghum.
  2. a b c d Essen, J. van (1938). Beschrijvend en verklarend woordenboek der psychologie (1ste druk). Haarlem: De Erven F. Bohn. N.V.
  3. Bozman, Edward, Tonitrophobia, Common-Phobias, 15 September 2007. Gearchiveerd op 30 juni 2019. Geraadpleegd op 13 juni 2019.
  4. a b c Muller, F. (1932). Grieksch woordenboek. (3de druk). Groningen/Den Haag/Batavia: J.B. Wolters’ Uitgevers-Maatschappij N.V.
  5. a b Liddell, H.G. & Scott, R. (1940). A Greek-English Lexicon. revised and augmented throughout by Sir Henry Stuart Jones. with the assistance of. Roderick McKenzie. Oxford: Clarendon Press.
  6. Berg, H. van den & Meijer, B. (1991). Zakwoordenboek van de psychiatrie. Arnhem: Elsevier-Koninklijke PBNA.
  7. Scharfetter, C. (1991). Allgemeine Psychopathologie. Eine Einführung (3de uitgave). Stuttgart/New York: George Thieme Verlag.