Albert Bruce Matthews

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Bruce Matthews)
Albert Bruce Matthews
Van links naar rechts: Generaal-majoor Christopher Vokes, Generaal Harry Crerar, Veldmaarschalk Sir Bernard Montgomery, Luitenant-generaal Brian Horrocks, Luitenant-generaal Guy Simonds, Generaal-majoor Daniel Spry en Generaal-majoor Albert Bruce Matthews
Geboren 12 augustus 1909
Ottawa, Ontario, Canada
Overleden 12 september 1991
Toronto, Ontario, Canada
Land/zijde Canada
Onderdeel Canadese leger
Dienstjaren 19281945
Rang Generaal-majoor
Eenheid 30th Field Battery, 3rd Field brigade[1]
Royal Regiment of Canadian Artillery
Non-Permanent Active Militia
Bevel 2nd Canadian Division
Slagen/oorlogen Tweede Wereldoorlog
Onderscheidingen Zie decoraties
Portaal  Portaalicoon   Tweede Wereldoorlog

Generaal-majoor Albert Bruce Matthews (Ottawa, 12 augustus 1909 - Toronto, 12 september 1991) was een Canadees militair, zakenman en politicus. Vanaf november 1944 gaf hij leiding aan de Canadese 2e infanteriedivisie die een grote rol speelde tijdens de bevrijding van Nederland.

Voor de oorlog[bewerken | brontekst bewerken]

Matthews was een zoon van Albert Edward Matthews, een "broker" die een prominente rol speelde in de Liberal Party of Canada en in 1937 Luitenant-gouverneur van de provincie Ontario werd. Hij volgde zijn opleiding aan het Upper Canada College in Toronto en aan de Universiteit van Genève. Later zou hij voor het familiebedrijf gaan werken.

In 1937 trouwde hij met Victoria Thorne; zij kregen samen drie kinderen.

Militaire loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Albert Bruce Matthews begon zijn loopbaan in het Canadese leger in 1928. Nadat in 1939 de Tweede Wereldoorlog uitbrak, werd hij bij de 1e Infanteriedivisie ingedeeld en naar Engeland gezonden. Hij had inmiddels de rang van majoor bereikt. In januari 1943 werd hij gepromoveerd tot brigadier, waarmee hij de jongste van deze rang in het Canadese leger werd.

Hij gaf de eerste keer leiding aan gevechtshandelingen in juli van dat jaar tijdens de landing op Sicilië. Daar leidde hij onder andere de aanval op Agira en kwam hij onder direct vijandelijk vuur. Zijn divisie zou later verder Italië intrekken. Matthews keerde in januari 1944 terug naar Engeland en werd bevorderd tot hoogste artillerie-officier van het 2e Legerkorps. Het korps speelde een belangrijke rol tijdens het offensief in Normandië. Zo was Matthews betrokken bij Operatie Atlantic, Operatie Spring bij Caen en Operatie Tractable. Bij al deze offensieven stelde hij de gevechtsplannen van de artillerie op.

Bevrijding van Nederland[bewerken | brontekst bewerken]

In november 1944, na de bloedige Slag om de Schelde, werd Matthews bevorderd tot Generaal-majoor en kreeg hij de leiding van de 2e infanteriedivisie. Hij onderscheidde zich onder andere door zijn bijdrage aan de bevrijding van Walcheren. Zijn divisie was betrokken bij de Operaties Veritable en Blockbuster in de winter van 1945, waarbij onder leiding van veldmaarschalk Bernard Montgomery het gebied tussen de Roer en de Rijn werd bezet. Daarbij wist zijn divisie te voorkomen dat een aantal bruggen over de Rijn werd vernietigd door terugtrekkende Duitse troepen.

Nadat zijn troepen de Rijn overgestoken waren bogen zij naar noordwestelijke richting, en bevrijdden het noorden van Nederland. De zwaarste veldslag die zij leverden was in april 1945 bij de Bevrijding van Groningen. Eind april bevrijdden zij Delfzijl. Daarna bezette de 2e infanteriedivisie het Duitse Oldenburg en zij waren Wilhelmshaven al genaderd toen op 5 mei de Duitsers zich overgaven.

Na de oorlog[bewerken | brontekst bewerken]

Alhoewel Matthews een grote carrière in het leger gemaakt had, keerde hij na de oorlog terug in het zakenleven. Hij werd onder andere directeur van het mediabedrijf Standard Broadcasting en in 1978 was hij kort president-directeur van Massey Ferguson, een bouwer van landbouwmachines. Hij was daarnaast voorzitter van de Liberal Party of Canada en was eens een serieuze kandidaat voor het ambt van Gouverneur-generaal van Canada, maar werd voor die functie uiteindelijk toch te veel als een partijman gezien.

Decoraties[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]