Camille de Tornaco
| Camille de Tornaco | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Camille de Tornaco als voorzitter van de Senaat (Brussel, Paleis der Natie)
| ||||
| Volledige naam | Marie Camille Louis de Gonzague Ghislain de Tornaco | |||
| Geboren | 6 april 1807 | |||
| Overleden | 8 maart 1888 | |||
| Land | .svg){kind=small} België
| |||
| Partij | Liberale Partij | |||
| Religie | Rooms-katholiek | |||
| Functies | ||||
| 1879-1880 | Voorzitter van de Belgische Senaat | |||
| ||||
Marie Camille Louis de Gonzague Ghislain de Tornaco (Steinfort (Groothertogdom Luxemburg), 6 april 1807 - Brussel, 8 maart 1888) was een Belgisch volksvertegenwoordiger en senator.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
De familie de Tornaco verkreeg adelbrieven en een baronstitel voor alle nakomelingen in het jaar 1738. Camille de Tornaco was de vierde van de zes kinderen van Charles de Tornaco (1763-1837) en van Elisabeth de Berlo-Suys (1775-1856). Charles was burgemeester van Luxemburg-stad, lid van de Provinciale Staten van Luxemburg en van de Tweede Kamer der Staten Generaal.
Camille trouwde in 1847 met Hermine de Jonghe (1808-1849) en in tweede huwelijk met gravin Sophie de Borchgrave d'Altena (1829-1909), dochter van senator Guillaume Georges François de Borchgrave d'Altena. Uit het tweede huwelijk sproten twee zoons die ongehuwd bleven, waarmee deze familietak uitstierf.
Tornaco was een voorstander van de Belgische Revolutie, in tegenstelling tot zijn broers Auguste (1801-1882) en Victor (1805-1875), die in 1830 jonge mannen bewapenden om voor Oranje ten strijde te trekken. Ze bleven na 1839 de Luxemburgse nationaliteit houden en Victor beklom de hoogste trappen van de hiërarchie in het bestuur van het Groothertogdom.
Van 1837 tot 1842 was Camille provincieraadslid in de provincie Luik. In 1843 werd hij verkozen tot liberaal volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Luik en vervulde dit mandaat tot in 1848. Hij werd toen verkozen tot senator voor het arrondissement Hoei en bleef dit mandaat uitoefenen tot in 1880. Hij werd ondervoorzitter (1858-1859 en 1863-1879) en voorzitter (1879-1880) van de Senaat.
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
- J. VANNERUS, Camille de Tornaco, in: Biographie nationale de Belgique, T. XXV, Brussel, 1930-1932.
- Jean-Luc DE PAEPE & Christiane RAINDORF-GERARD, Le Parlement belge, 1831-1894, Brussel, 1996.
- Oscar COOMANS DE BRACHÈNE, État présent de la noblesse belge, Annuaire 1999, Brussel, 1999.
- François-Auguste MOUZON, Mes souvenirs, Brugge, 2013.
| Voorganger: Eugène de Ligne |
Voorzitter van de Senaat 1879 - 1880 |
Opvolger: Edmond de Selys Longchamps |