Carlo Ripa di Meana

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Carlo Ripa di Meana
Carlo Ripa di Meana
Politieke partij PCI (1953-59)
PSI (1959-93)
Verdi (1993-)
Beroep Politicus
Vlag van Italië Minister van Milieu
Aangetreden 28 juni 1992
Einde termijn 7 maart 1993
President Oscar Luigi Scalfaro
Premier Giuliano Amato
Voorganger Giorgio Ruffalo
Opvolger Valdo Spini
Vlag van Europa 13e Europees Commissaris namens Italië
belast met:
1985-1989: Cultuur, Institutionele vraagstukken, Informatiebeleid en Toerisme
1989-1992: Burgerbescherming, Milieu en Nucleaire veiligheid
Aangetreden 6 januari 1985
Einde termijn 26 juni 1992
President Jacques Delors
Voorganger Antonio Giolitti
Opvolger Antonio Ruberti
Vlag van Europa Lid van het Europees Parlement
Aangetreden 17 juli 1979
Einde termijn 23 juli 1984
Portaal  Portaalicoon   Politiek

Carlo Ripa di Meana (Pietrasanta, 15 augustus 1929Rome, 2 maart 2018) was een Italiaanse politicus en milieuactivist. Hij was aangesloten bij de groene partij Verdi. In het verleden was hij lid van de Partido Communista Italia (PCI).

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Ripa de Meana was een afstammeling van het adellijke geslacht Maena, als de zoon van markies Julius di Meana (1899-1968) en Fulvia Schanzer, dochter van senator Carlo Schanzer. Tussen 1953 en 1956 was Ripa de Meana werkzaam als redacteur bij World Student News in het communistische Tsjecho-Slowakije. In Praag ontmoette hij de latere premier Bettino Craxi. Ripa di Meana was in de jaren zestig werkzaam bij diverse tijdschriften in Italië. In diezelfde periode maakte hij zijn eerste stappen in de Italiaanse politiek. Ripa di Meana was lid van de Regionale Raad van Lombardije. In juli 1979 werd hij tijdens de eerste rechtstreekse verkiezingen gekozen voor het Europees Parlement. Vijf jaar later werd hij benoemd als de Italiaanse afgevaardigde bij de Europese Commissie. Tussen januari 1985 en juni 1992 was Ripa di Meana Eurocommissaris.

Tussen juni 1992 en maart 1993 was Ripa di Meana minister van Milieu in het kabinet van Giuliano Amato. In maart 1993 nam hij ontslag.