Caterine Ibargüen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Caterine Iberguen)
Caterine Ibargüen
Caterine Ibargüen op weg naar de titel tijdens de WK van 2013, Moskou
Volledige naam Caterine Ibargüen Mena
Geboortedatum 12 februari 1984
Geboorteplaats Apartadó
Nationaliteit Vlag van Colombia Colombia
Lengte 1,81 m
Gewicht 65 kg
Sportieve informatie
Discipline hoogspringen, hink-stap-springen, verspringen
Trainer/coach Wilder Zapata, Jorge Luis Alfaro, Regla Sandrino, Ubaldo Duany
Eerste titel Colombiaans kampioene hoogspringen 1999
OS 2004, 2012, 2016
Extra Zuid-Amerikaans recordhoudster hink-stap-springen 2014-2020; Colombiaans recordhoudster hoogspringen (in- + outdoor), verspringen, hink-stap-springen
Portaal  Portaalicoon   Atletiek
Colombia
Op de WK van 2015 in Peking prolongeerde Caterine Ibargüen haar wereldtitel bij het hink-stap-springen.

Caterine Ibargüen Mena (Apartadó, 12 februari 1984) is een Colombiaanse atlete, die zich heeft toegelegd op de springnummers. Ze vertegenwoordigde haar vaderland op de Olympische Spelen van 2004 in Athene op het onderdeel hoogspringen. Acht jaar later won ze in Londen de zilveren medaille op de hink-stap-sprong. In 2013 veroverde zij ten slotte op dit onderdeel de wereldtitel, die zij twee jaar later prolongeerde. In 2016 kwam daar de olympische gouden medaille bij.

Ze won tussen 2012 en 2018 bovendien 34 wedstrijden binnen het IAAF Diamond League-circuit en werd vanaf 2013 in zes opeenvolgende jaren bij het hink-stap-springen overall-winnares.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]

Ibargüen werd na haar geboorte opgevoed door haar grootmoeder Ayola Rivas, nadat haar ouders door de Colombiaanse Burgeroorlog, die het land sinds 1964 teistert, uiteen waren gedreven. Haar vader was uitgeweken naar Venezuela, terwijl haar moeder naar Turbo was getrokken, waar zij werk vond als kokkin in de goudmijnen. Het was een armoedig bestaan; eten was er soms niet en naar school gaan een luxe, maar de oma van Caterine en haar broertje Luis Alberto zag erop toe, dat het tweetal geen schoolklas hoefde te missen.[1] Ibargüen speelde aanvankelijk volleybal, maar nadat haar coach Wilder Zapata haar talent voor de atletieksport had opgemerkt, stapte zij op twaalfjarige leeftijd over op deze sport. Vanwege haar aanleg werd zij vervolgens uitgenodigd om te komen trainen in het Atanasio Girardot Sports Complex in Medellín, een trefpunt voor sport op nationaal en internationaal niveau, met veel betere trainingsfaciliteiten. Vanaf 1996 begon zij zich hier, onder leiding van de Cubaanse coach Jorge Luis Alfaro, in eerste instantie op het hoogspringen toe te leggen.

Eerste successen[bewerken | brontekst bewerken]

Haar eerste succes op dit onderdeel boekte Ibargüen in 1999. Als vijftienjarige wist zij bij de Zuid-Amerikaanse kampioenschappen voor senioren in Bogota een bronzen medaille te veroveren met een sprong over 1,76 m. Dat jaar veroverde zij ook haar eerste nationale titel. Vanaf 2000 trainde zij daarna onder een andere Cubaanse coach, Regla Sandrino, bij wie zij zich, naast het hoogspringen, ook bekwaamde in het ver- en hink-stap-springen.
In de jaren die volgden boekte zij ook op deze onderdelen successen. Na eerst nog in 2001 op hoogspringen goud te hebben veroverd op de Bolivariaanse Spelen in Ambato, Ecuador en Zuid-Amerikaans juniorkampioene te zijn geworden, werd zij in 2002 voor het eerst ook nationaal kampioene bij het hink-stap-springen. Haar winnende sprong van 13,38 betekende tevens een nationaal jeugdrecord. Daarna veroverde zij in 2003 de nationale titels op alle drie de springonderdelen, om vervolgens op de Zuid-Amerikaanse juniorkampioenschappen in Guayaquil, Ecuador, haar hoogspringtitel te prolongeren en er een tweede bij het hink-stap-springen aan toe te voegen. Bij dezelfde kampioenschappen voor de senioren werd het zilver bij het ver- en brons bij het hink-stap-springen. Intussen had zij dat jaar met 1,86 een nationaal hoogspringrecord gevestigd en het Zuid-Amerikaanse jeugdrecord geëvenaard en ook haar beste vertesprong van 6,18 dat jaar was een nationaal jeugdrecord.

Hoogspringkampioene in Zuid-Amerika[bewerken | brontekst bewerken]

In 2004 slaagde Ibargüen er in om op de Zuid-Amerikaanse kampioenschappen voor U23-atleten in het Venezolaanse Barquisimeto haar nationale hoogspringrecord op 1,91 te brengen. Zij veroverde er de gouden medaille mee en dwong al doende op twintigjarige leeftijd uitzending naar de Spelen van 2004 af. In Athene werd ze echter uitgeschakeld in de kwalificaties. Haar 1,85 was niet voldoende; om door te gaan naar de finale had zij zichzelf moeten overtreffen en ten minste 1,92 moeten springen. Wat dat jaar restte waren haar nationale titels op de drie springnummers. De Colombiaanse records op ver- en hink-stap-springen had zij inmiddels op 6,42 en 13,64 gesteld.

In 2005 veroverde Ibargüen op hoogspringen allereerst haar zesde nationale titel, om vervolgens op de Zuid-Amerikaanse kampioenschappen haar hoogste niveau in deze discipline te bereiken; met een nationale recordsprong over 1,93 werd zij in Cali kampioene. Op de wereldkampioenschappen in Helsinki kon zij dit niveau niet volhouden en met een beste sprong van 1,84 werd zij, net als het jaar ervoor in Athene, in de kwalificatieronde uitgeschakeld.

Overstap[bewerken | brontekst bewerken]

In de jaren die volgden wist Caterine Ibargüen zich op hoogspringgebied niet verder te ontwikkelen. Haar deelname aan de wereldindoorkampioenschappen in 2006 verliep teleurstellend. In de kwalificatieronde werd zij met 1,81 afgetekend laatste, ook al betekende haar sprong een nationaal indoorrecord. Wel prolongeerde zij in 2006 en 2007 haar Zuid-Amerikaanse hoogspringtitel, maar vanaf 2007 slaagde zij er niet meer in om de 1,90 te overbruggen en toen zij zich in 2008 niet wist te kwalificeren voor de Olympische Spelen in Peking, vond Ibargüen de tijd gekomen om het roer om te gooien. Aan het eind van dat jaar besloot zij om te gaan studeren aan de Universidad Metropolitana in Puerto Rico en zich te focussen op het hink-stap-springen en de zevenkamp onder leiding van Ubaldo Duany, een voormalige Cubaanse verspringer met een PR van 8,32 achter zijn naam, die onder meer finalist was geweest op de WK indoor van 1989, waar hij als zevende was geëindigd, vlak voor de Nederlander Frans Maas.

Het duurde even, voordat haar ommezwaai zich uitbetaalde. Onder leiding van Duany begon zij van voren af aan met de hink-stap-techniek. "Het was zaak om de voornaamste technische fouten die ik maakte, te corrigeren", aldus Ibargüen. "We moesten helemaal opnieuw beginnen en ik heb me toen weleens afgevraagd, wanneer ik ooit op dit onderdeel zou kunnen domineren? Het was erg zwaar voor mij, maar ik ben altijd optimistisch gebleven, dankzij de steun van een geweldige coach, die erg positief is", voegde zij eraan toe.[2]

Na haar reeds eerder behaalde nationale titels op hink-stap-springen veroverde Ibargüen nu ook haar eerste internationale titel: in 2009 werd zij Zuid-Amerikaans kampioene met 13,93. Daarnaast won zij op de twee andere springnummers echter ook nog het een en ander. In 2010 overschreed zij op de Centraal-Amerikaanse en Caribische Spelen voor het eerst de veertien metergrens; achter de Jamaicaanse winnares Kimberley Williams (14,23) veroverde zij het zilver met 14,10.

Aan de top[bewerken | brontekst bewerken]

In 2011 volgde Ibargüens definitieve doorbraak op hink-stap-springen. Ze werd andermaal Zuid-Amerikaans kampioene, maar nu met een beste prestatie van 14,59. Vervolgens wist zij op de WK in Daegu met 14,84 de bronzen medaille te veroveren, nadat zij enkele weken ervoor in Bogotá met een sprong van 14,99 op één centimeter na de vijftien meter had bedwongen. Dat najaar sloot ze het seizoen af met een gouden medaille op de Pan-Amerikaanse Spelen in Guadalajara door 14,92 te hink-stap-springen en veroverde zij ook nog brons bij het verspringen.

Op de Olympische Spelen in Londen in 2012 was voor Caterine Ibargüen hink-stap-springen opnieuw haar belangrijkste onderdeel. Ze stond weliswaar ook voor het verspringen ingeschreven, maar besloot op dit onderdeel niet van start te gaan. Haar optreden bij het hink-stap-springen resulteerde in een beste poging van 14,80, waarmee zij als tweede eindigde achter de Kazachse Olga Rypakova (goud; 14,98), maar voor de Oekraïense Olha Saladoecha (brons; 14,79).

Vanaf 2013 was het echter gedaan met de bijrollen; Ibargüen eiste voortaan bij het hink-stap-springen nog slechts hoofdrollen voor zich op. Zij begon dat jaar aan een overwinningsreeks in de IAAF Diamond League-serie die tot en met 2015 zou voortduren, behaalde op de WK in Moskou de wereldtitel, welke titel zij in 2015 prolongeerde, won in 2014 het hink-stap-springen op de Centraal-Amerikaanse en Caribische Spelen en in 2015 op de Pan-Amerikaanse Spelen en stelde in 2014 het Zuid-Amerikaanse record op 15,31. Caterine Ibargüen had haar doel bereikt: de top.

Titels[bewerken | brontekst bewerken]

  • Olympisch kampioene hink-stap-springen - 2016
  • Wereldkampioene hink-stap-springen - 2013, 2015
  • Pan-Amerikaanse Spelen kampioene hink-stap-springen - 2011, 2015
  • Zuid-Amerikaans kampioene hoogspringen - 2005, 2006, 2007, 2009
  • Zuid-Amerikaans kampioene hink-stap-springen - 2009, 2011
  • Centraal-Amerikaanse en Caribische Spelen kampioene hink-stap-springen - 2014
  • Bolivariaanse Spelen kampioene hoogspringen - 2001, 2005, 2009
  • Bolivariaanse Spelen kampioene verspringen - 2005, 2009
  • Colombiaans kampioene hoogspringen - 1999, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006
  • Colombiaans kampioene verspringen - 2003, 2004, 2006
  • Colombiaans kampioene hink-stap-springen - 2002, 2003, 2004, 2005
  • Zuid-Amerikaans kampioene U23 hoogspringen - 2004
  • Zuid-Amerikaans juniorkampioene hoogspringen - 2001, 2003
  • Zuid-Amerikaans juniorkampioene hink-stap-springen - 2003

Persoonlijke records[bewerken | brontekst bewerken]

Outdoor
Onderdeel Afstand Datum Plaats
hoogspringen 1,93 m (NR) 22 juli 2005 Cali
verspringen 6,93 m (NR) 9 september 2018 Ostrava
hink-stap-springen 15,31 m (ex-AR; NR) 18 juli 2014 Monaco
zevenkamp 5742 p 5 december 2009 San Germán
Indoor
Onderdeel Afstand Datum Plaats
hoogspringen 1,81 m (NR) 11 maart 2006 Moskou

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

hoogspringen[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1999: Goud Colombiaanse kamp. - 1,75 m
  • 1999: Brons Zuid-Amerikaanse kamp. - 1,76 m
  • 2001: Goud Colombiaanse kamp. - 1,76 m
  • 2001: Goud Zuid-Amerikaanse juniorenkamp. - 1,77 m
  • 2001: Goud Bolivariaanse Spelen - 1,79 m
  • 2002: Goud Colombiaanse kamp. - 1,73 m
  • 2002: Brons Centraal-Amerikaanse en Caribische Spelen - 1,79 m
  • 2003: Goud Colombiaanse kamp. - 1,80 m
  • 2003: Goud Zuid-Amerikaanse juniorenkamp. - 1,80 m
  • 2004: Goud Colombiaanse kamp. - 1,85 m
  • 2004: Goud Zuid-Amerikaanse kamp. U23 - 1,91 m
  • 2004: Brons Ibero-Amerikaanse kamp. - 1,88 m
  • 2004: 16e in kwal. OS - 1,85 m
  • 2005: Goud Colombiaanse kamp. - 1,88 m
  • 2005: Goud Zuid-Amerikaanse kamp. - 1,93 m (NR)
  • 2005: 11e in kwal. WK - 1,84 m
  • 2006: 17e in kwal. WK indoor - 1,81 m (NR)
  • 2006: Goud Colombiaanse kamp. - 1,86 m
  • 2006: Zilver Centraal-Amerikaanse en Caribische Spelen - 1,88 m
  • 2006: Goud Zuid-Amerikaanse kamp. - 1,90 m
  • 2007: 4e Pan-Amerikaanse Spelen - 1,87 m
  • 2007: Goud Zuid-Amerikaanse kamp. - 1,84 m
  • 2009: Goud Zuid-Amerikaanse kamp. - 1,88 m
  • 2009: 28e WK - 1,85 m
  • 2009: Goud Bolivariaanse Spelen - 1,80 m

hink-stap-springen[bewerken | brontekst bewerken]

Kampioenschappen
  • 2002: 9e in kwal. WK U20 - 12,69 m
  • 2002: Goud Colombiaanse kamp. - 12,39 m
  • 2003: Goud Colombiaanse kamp. - 13,23 m
  • 2003: Goud Zuid-Amerikaanse juniorenkamp. - 13,05 m
  • 2003: Brons Zuid-Amerikaanse kamp. - 13.07 m
  • 2004: Goud Colombiaanse kamp. - 13,64 m
  • 2005: Goud Colombiaanse kamp. - 13,62 m
  • 2005: Brons Zuid-Amerikaanse kamp. - 13,59 m
  • 2005: Zilver Bolivariaanse Spelen - 13,64 m
  • 2006: Zilver Zuid-Amerikaanse kamp. - 13,91 m
  • 2009: Goud Zuid-Amerikaanse kamp. - 13,93 m
  • 2009: Zilver Bolivariaanse Spelen - 13,96 m
  • 2010: Zilver Centraal-Amerikaanse en Caribische Spelen - 14,10 m
  • 2011: Goud Zuid-Amerikaanse kamp. - 14,59 m
  • 2011: Brons WK - 14,84 m
  • 2011: Goud Pan-Amerikaanse Spelen - 14,92 m
  • 2012: Zilver OS - 14,80
  • 2013: Goud WK - 14,85 m
  • 2014: Goud FBK Games - 14,63 m
  • 2014: Goud IAAF Continental Cup - 14,52 m
  • 2014: Goud Centraal-Amerikaanse en Caribische Spelen - 14,57 m
  • 2015: Goud WK - 14,90 m
  • 2015: Goud Pan-Amerikaanse Spelen - 15,08 m
  • 2016: Goud OS - 15,17 m
  • 2017: Zilver WK - 14,89 m
Diamond League-podiumplekken

verspringen[bewerken | brontekst bewerken]

  • 2003: Goud Colombiaanse kamp. - 5,89 m
  • 2003: Zilver Zuid-Amerikaanse kamp. - 6,04 m
  • 2004: Goud Colombiaanse kamp. - 6,42 m
  • 2005: Goud Bolivariaanse Spelen - 6,54 m
  • 2006: Goud Colombiaanse kamp. - 5,86 m
  • 2006: Zilver Zuid-Amerikaanse kamp. - 6,51 m
  • 2005: Goud Bolivariaanse Spelen - 6,32 m
  • 2010: 4e Centraal-Amerikaanse en Caraïbische Spelen - 6,29 m
  • 2011: Brons Zuid-Amerikaanse kamp. - 6,45 m
  • 2011: Brons Pan-Amerikaanse Spelen - 6,63 m
  • 2012: DNS OS

Onderscheidingen[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Caterine Ibargüen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Voorganger:
Olha Saladoecha 		Wereldkampioen hinkstapspringen (outdoor)
2013 - heden 		Opvolger:
/
Voorganger:
Olga Rypakova 		Olympisch kampioen hinkstapspringen
2016 - heden 		Opvolger:
/
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Caterine_Ibargüen&oldid=58882036"