Chloortrifluormethaan

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Chloortrifluormethaan
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van chloortrifluormethaan
Molecuulmodel van chloortrifluormethaan
Algemeen
Molecuulformule CClF3
IUPAC-naam chloortrifluormethaan
Andere namen monochloortrifluormethaan, trifluormethylchloride, R-13, CFC 13, Freon 13
Molmassa 104,4589096 g/mol
SMILES
C(F)(F)(F)Cl
CAS-nummer 75-72-9
Wikidata Q423046
Beschrijving Kleurloos vloeibaar gemaakt gas
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Drukhouder
Gevaar
H-zinnen H280
EUH-zinnen geen
P-zinnen P273 - P410+P403 - P501
VN-nummer 1022
MAC-waarde 4300 mg/m3
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand gasvormig
Kleur kleurloos
Dichtheid 1,526 g/cm³
Smeltpunt −181 °C
Kookpunt −81,4 °C
Dampdruk 3.344.000 Pa
Onoplosbaar in water
Viscositeit (bij 0°C) 0,0133 Pa·s
(bij 25°C) 0,0141 Pa·s
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Chloortrifluormethaan, ook bekend onder de naam Freon 13, is een halomethaan van chloor en fluor, met als brutoformule CClF3. Het is een kleurloos, vloeibaar gemaakt gas, dat onoplosbaar is in water. De stof werd vroeger gebruikt als koudemiddel, maar is nu een verboden freon, omwille van het destructieve karakter ten opzichte van ozon.

Toxicologie en veiligheid[bewerken | brontekst bewerken]

De stof ontleedt bij verbranding of bij contact met hete oppervlakken, met vorming van giftige en corrosieve dampen, waaronder waterstofchloride, waterstoffluoride en fosgeen. Chloortrifluormethaan is onverenigbaar met bepaalde metaalpoeders, zoals aluminium, zink en beryllium.

De stof kan effecten hebben op het hart en de bloedvaten, met als gevolg een verstoorde werking of een onregelmatige hartslag. Blootstelling kan het bewustzijn verminderen.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]