Cybele (planetoïde)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(65) Cybele
Model van (65) Cybele gebaseerd op de lichtkromme
Type Planetoïde
C-type
Datum ontdekking 8 maart 1861Bewerken op Wikidata
Fysische gegevens
Diameter 302×290×232 km;[1] 237,3 km[2]
Massa 1,78x1019 kg[3]
Rotatietijd 4.041 uur[2]
Absolute helderheid +6,62 mag
Albedo 0,050;[1] 0,071[2]%
Baangegevens
Perihelium 3,073 AU
Aphelium 3,794 AU
Halve lange as (a) 3,433 AU
Excentriciteit (e) 0,105
Lengte klimmende knoop (Ω) 155,808°
Argument van het periapsis (ω) 105,757°
Middelbare anomalie (M) 279,683
Periode (P) 2323,521 dagen
(6,36 a)
Dagelijkse beweging (n) 16,03 km/s
Inclinatie (i) 3,548°
Waarnemingsgegevens
Standaardepoche J2006
Schijnbare helderheid +10,67 tot +13,64 mag
Portaal  Portaalicoon   Astronomie

(65) Cybele is een grote planetoïde in het buitenste deel van de planetoïdengordel tussen de banen van de planeten Mars en Jupiter. Cybele heeft een gemiddelde diameter van ongeveer 240 km en draait om de zon in een ellipsvormige baan, die iets meer dan 3,5° helt ten opzichte van de ecliptica. Tijdens een omloop varieert de afstand tot de zon tussen de 3,073 en 3,794 astronomische eenheden.

Ontdekking en naamgeving[bewerken | brontekst bewerken]

Cybele werd op 8 maart 1861 ontdekt door de Duitse astronoom Wilhelm Tempel in Marseille. Tempel ontdekte een paar dagen eerder planetoïde (64) Angelina en zou in totaal vijf planetoïden ontdekken.

Cybele is genoemd naar Cybele, een moedergodin uit de Frygische mythologie.

Eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Cybele draait in 4,041 uur om haar eigen as. Ze wordt door spectraalanalyse ingedeeld bij de C-type planetoïden, wat betekent dat ze een relatief laag albedo heeft en een donker oppervlak. C-planetoïden zijn rijk in organische verbindingen.

Tijdens een sterbedekking in 1979 werden aanwijzingen gevonden voor een natuurlijke satelliet met een diameter van 11 km.[4]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]