Di-isobutylftalaat
| Di-isobutylftalaat | ||||
|---|---|---|---|---|
| Structuurformule en molecuulmodel | ||||
| ||||
Structuurformule van di-isobutylftalaat
| ||||
| Algemeen | ||||
| Molecuulformule | C16H22O4 | |||
| IUPAC-naam | bis(2-methylpropyl)-benzeen-1,2-dicarboxylaat | |||
| Andere namen | DIBP | |||
| Molmassa | 278,34348 g/mol | |||
| SMILES | CC(C)COC(=O)C1=CC=CC=C1C(=O)OCC(C)C
| |||
| InChI | 1S/C16H22O4/c1-11(2)9-19-15(17)13-7-5-6-8-14(13)16(18)20-10-12(3)4/h5-8,11-12H,9-10H2,1-4H3
| |||
| CAS-nummer | 84-69-5 | |||
| EG-nummer | 201-553-2 | |||
| PubChem | 6782 | |||
| Wikidata | Q162259 | |||
| Beschrijving | Kleurloze vloeistof | |||
| Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen | ||||
| ||||
| H-zinnen | H360 | |||
| EUH-zinnen | geen | |||
| P-zinnen | P201 - P308+P313 | |||
| ADR-klasse | Gevarenklasse | |||
| LD50 (ratten) | (oraal) 10.400 mg/kg | |||
| LD50 (muizen) | (oraal) 10.000 mg/kg | |||
| Fysische eigenschappen | ||||
| Aggregatietoestand | vloeibaar | |||
| Kleur | kleurloos | |||
| Dichtheid | 1,038 g/cm³ | |||
| Smeltpunt | −37 °C | |||
| Kookpunt | 320 °C | |||
| Vlampunt | (gesloten vat) 185 °C | |||
| Zelfontbrandings- temperatuur | 400 °C | |||
| Dampdruk | (bij 20°C) 0,01 Pa | |||
| Oplosbaarheid in water | 0,001 g/L | |||
| Onoplosbaar in | water | |||
| log(Pow) | 4,11 | |||
| Brekingsindex | 1,488 - 1,492 | |||
| Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
| ||||
Di-isobutylftalaat is een aromatische organische verbinding met als brutoformule C6H3ClN2O4. De stof komt voor als een kleurloze, viskeuze vloeistof met een indringende geur en bittere smaak, die bijna onoplosbaar is in water.
Di-isobutylftalaat is, zoals alle ftalaatesters, een weekmaker. Het heeft vergelijkbare eigenschappen met dibutylftalaat. Het wordt als weekmaker gebruikt in onder andere nagellak, explosieve materialen, cellulosepolymeren en toepassingen met methylmethacrylaat.
Synthese[bewerken | brontekst bewerken]
Di-isobutylftalaat kan gesynthetiseerd worden uit een verestering van isobutanol en ftaalzuuranhydride.
Toxicologie en veiligheid[bewerken | brontekst bewerken]
Di-isobutylftalaat ontleedt bij verhitting, met vorming van irriterende dampen.
