Diotima (planetoïde)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(423) Diotima
Model van (423) Diotima gebaseerd op de lichtkromme
Type Planetoïde
C-type
Datum ontdekking 7 december 1896Bewerken op Wikidata
Fysische gegevens
Diameter 208,7 km[1]
171x138 km[2]
Massa 1,6x1019 kg[3]
Rotatietijd 4,775 uur[1]
Absolute helderheid +7,24 mag
Albedo 0,05[1]%
Baangegevens
Perihelium 2,940 AU
Aphelium 3,191 AU
Halve lange as (a) 3,066 AU
Excentriciteit (e) 0,041
Lengte klimmende knoop (Ω) 69,564°
Argument van het periapsis (ω) 207,424°
Middelbare anomalie (M) 216,290
Periode (P) 1960,701 dagen
(5,368 a)
Dagelijkse beweging (n) 17,00 km/s
Inclinatie (i) 11,240°
Waarnemingsgegevens
Standaardepoche J2005
Portaal  Portaalicoon   Astronomie

(423) Diotima is een grote planetoïde in de planetoïdengordel tussen de banen van de planeten Mars en Jupiter. Diotima is ongeveer 208,7 km groot en draait in 5,368 jaar om de zon, in een zeer licht ellipsvormige baan die ongeveer 11° helt ten opzichte van de ecliptica. De afstand tot de zon varieert tijdens een omloop tussen de 2,940 en 3,191 astronomische eenheden.

Ontdekking en naamgeving[bewerken | brontekst bewerken]

Diotima werd op 7 december 1896 ontdekt door de Franse astronoom Auguste Charlois in Nice. Palisa ontdekte in totaal 122 planetoïden.

Diotima is genoemd naar Diotima van Mantinea, een karakter in Plato's Symposium.[4] Diotima was volgens Plato een priesteres en de lerares van Socrates.

Eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Diotima wordt door spectraalanalyse ingedeeld bij de C-type planetoïden, wat betekent dat ze een relatief laag albedo heeft en een donker oppervlak. C-planetoïden zijn rijk in primitieve organische verbindingen.

Diotima draait in bijna 5 uur om haar eigen as.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]