Dubai Desert Classic 2014

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Werk aan de winkel Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.
Dubai Desert Classic 2014
Dubai Desert Classic 2014
Plaats Dubai, Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Verenigde Arabische Emiraten
Oprichting 1989
Golfbaan Emirates Golf Club
Par 72
Lengte 6690 m
Tour(s) Europese PGA Tour 2014
Datum 30 januari - 2 februari 2014
Winnaar Vlag van Schotland Stephen Gallacher
Portaal  Portaalicoon   Golf

De Dubai Desert Classic van 2014 - officieel de Omega Dubai Desert Classic 2014 - was een golftoernooi, dat van 30 januari tot en met 2 februari 2014 werd gespeeld op de Emirates Golf Club in Dubai. Het toernooi maakte deel uit van de Europese PGA Tour 2014 en het totale prijzengeld bedroeg US$ 2.500.000.

Titelverdediger was Stephen Gallacher die vorig jaar, in 2013, het toernooi won met 22 slagen onder par.

Dit jaar is de 25ste editie van de Dubai Desert Classic en ter viering van de 25ste editie worden alle voormalige winnaars uitgenodigd. Severiano Ballesteros won het in 1992 en is de enige van hen die niet meer leeft, hij wordt vertegenwoordigd door zijn oudste zoon Javier Ballesteros. Of alle voormalige winnaars zullen spelen, is nog niet bekend. De voormalige winnaars zijn:

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

Ronde 1[bewerken | brontekst bewerken]

Edoardo Molinari speelde met -7 zijn beste ronde van dit jaar, maar eindigde met een bogey op een par 5. Rory McIlroy maakte daar een birdie en ging aan de leiding met -9. Van de Nederlanders bracht alleen Joost Luiten een redelijke score binnen. Tiger Woods, die weer de nummer 1 op de wereldranglijst is, deelt met -4 de 10de plaats met zes andere spelers. Henrik Stenson, de nummer 2, deelt de 35ste plaats met Luiten.

Ronde 2[bewerken | brontekst bewerken]

Rory McIlroy vervolgde met een ronde van 70 en dat was goed genoeg om aan de leiding te blijven. De 23-jarige Brooks Koepka, die al in de top-100 van de wereld staat, maakte een ronde van 65 en eindigde op de 2de plaats. Joost Luiten speelde een degelijke ronde, maar Derksen en Huizing misten de cut.

Ronde 3[bewerken | brontekst bewerken]

McIlroy en Koepka speelden samen in de laatste partij. Na 12 holes stonden ze gelijk op -13. Stephen Gallacher maakte zijn eerste birdie pas op hole 9, maar daarop volgden 4 birdies en een eagle waarna hij op hole 15 ook op -13 stond. Gallacher maakte daarna npg 3 birdies; hij eindigde na een ronde van -9, gelijk aan het toernooirecord, alleen op de eerste plaats.

Ronde 4[bewerken | brontekst bewerken]

Gallacher speelde een ronde van 72 en dat bleek goed genoeg te zijn om te winnen. Emiliano Grillo eindigde met een eagle en eindigde daardoor boven Romain Wattel en Brooks Koepka op de 2de plaats.

Naam R2D OWGR Score R1 Nr Score R2 Totaal Nr Score R3 Totaal Nr Score R4 Totaal Nr
Vlag van Schotland Stephen Gallacher
42
67
66
-6
T
71
-1
-7
T7
63
-9
-16
1
72
par
-16
1
Vlag van Argentinië Emiliano Grillo
119
268
71
-1
T41
67
-5
-6
T
69
-3
-9
T16
66
-6
-15
2
Vlag van Verenigde Staten Brooks Koepka
138
93
69
-3
T17
65
-7
-10
T2
70
-2
-12
T3
70
-2
-14
T3
Vlag van Denemarken Thorbjørn Olesen
37
60
71
-1
T41
68
-4
-5
T20
65
-7
-12
T3
71
-1
-13
T5
Vlag van Italië Edoardo Molinari
8
103
65
-7
2
72
par
-7
T6
68
-4
-11
T5
71
-1
-12
T9
Vlag van Noord-Ierland Rory McIlroy
22
6
63
-9
1
70
-2
-11
1
69
-3
-14
2
74
+2
-12
T9
Vlag van Nederland Joost Luiten
8
43
70
-2
T36
69
-3
-5
T20
70
-2
-7
T19
70
-2
-9
T23
Vlag van Nederland Daan Huizing
132
192
73
+1
T83
74
+2
+3
MC
Vlag van Nederland Robert-Jan Derksen
61
233
74
+2
T95
74
+2
+4
MC
Leider Toernooirecord MC = missed cut = cut gemist R2D OWGR

Spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Invitaties
Voormalige winnaars
Nationale rangorde
Amateurs