Ethylchlooracetaat

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ethylchlooracetaat
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van ethylchlooracetaat
Algemeen
Molecuulformule C4H7ClO2
IUPAC-naam 2-ethylchloorethanoaat
Andere namen chloorazijnzure ethylester
Molmassa 122,55018 g/mol
SMILES
C(C(=O)OCC)Cl
InChI
1/C4H7ClO2/c1-2-7-4(6)3-5/h2-3H2,1H3
CAS-nummer 105-39-5
Wikidata Q424825
Beschrijving Kleurloze vloeistof met scherpe geur
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
OntvlambaarCorrosiefToxischMilieugevaarlijk
Gevaar
H-zinnen H226 - H301 - H311 - H318 - H331 - H400
EUH-zinnen geen
P-zinnen P261 - P273 - P280 - P301+P310 - P305+P351+P338 - P311
Opslag Brandveilig en droog opslaan. Gescheiden van basen, oxiderende en reducerende stoffen, water, zuren, voeding en voedingsmiddelen.
EG-Index-nummer 607-070-00-7
VN-nummer 1181
ADR-klasse Gevarenklasse 6.1
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vloeibaar
Kleur kleurloos
Dichtheid 1,15 g/cm³
Smeltpunt −26 °C
Kookpunt 144,2 °C
Vlampunt (gesloten vat) 53 °C
Zelfontbrandings- temperatuur 452 °C
Dampdruk (bij 20°C) 450 Pa
Oplosbaarheid in water (bij 20°C) 12,3 g/L
Goed oplosbaar in water
log(Pow) 1,28
Viscositeit (bij 24,4°C) 2,877 × 10−3 Pa·s
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Ethylchlooracetaat is een organische chloorverbinding met als brutoformule C4H7ClO2. De stof komt voor als een kleurloze vloeistof met een scherpe, irriterende geur, die goed oplosbaar is in water.

Toxicologie en veiligheid[bewerken | brontekst bewerken]

De stof ontleedt bij verbranding met vorming van giftige en corrosieve gassen, waaronder waterstofchloride en azijnzuur. Ze reageert met basen, oxiderende en reducerende stoffen, water, vochtige lucht en zuren, met vorming van waterstofchloride.

De damp is irriterend voor de ogen, de huid en de luchtwegen. Herhaald of langdurig huidcontact kan de huid gevoelig maken.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]