Eurovisiesongfestival 1987

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Eurovisiesongfestival 1987
Gastland Vlag van België België
Locatie Eeuwfeestpaleis, Brussel
Omroep RTBF
Datum 9 mei 1987
Regisseur Jacques Bourton
Presentator Viktor Lazlo
Winnaar
Land Vlag van Ierland Ierland
Lied Hold me now
Artiest Johnny Logan
Tekst Johnny Logan
Componist Johnny Logan
Andere gegevens
Stemgegevens Elk land verdeelt 12, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2 en 1 punten
Aantal landen 22
Terugkerend Vlag van Griekenland Griekenland
Vlag van Italië Italië
Nul punten Vlag van Turkije Turkije
Openingsact Viktor Lazlo
Intervalact Mark Grauwels
Chronologie
◄ 1986 – 1988 ►

Het Eurovisiesongfestival 1987 was het tweeëndertigste Eurovisiesongfestival en vond plaats op 9 mei 1987 in Brussel, België. Het programma werd gepresenteerd door Viktor Lazlo. Van de 22 deelnemende landen won Ierland met het nummer Hold me now, uitgevoerd door Johnny Logan, die ook het Eurovisiesongfestival 1980 voor Ierland won. Dit lied kreeg 172 punten, 13,5% van het totale aantal punten. Met 141 punten werd Duitsland tweede, gevolgd door Italië op de derde plaats met 103 punten.

Puntentelling[bewerken | brontekst bewerken]

Stemstructuur[bewerken | brontekst bewerken]

Net als vorig jaar werden in de nationale jury punten toegekend aan elk liedje. Het liedje met het meest aantal stemmen, kreeg twaalf punten. De tweede keus kreeg tien punten en de derde plaats tot en met tiende plaats kregen acht tot en met één punten. Stemmen op het eigen land is niet toegestaan.[1]

Score bijhouden[bewerken | brontekst bewerken]

De score werd bijgehouden op een scorebord dat in de zaal hing. Het bord was qua indeling een kopie van het scoreoverzicht van 1985 en 1986. De landen stonden in het Frans op het bord. Voor de naam was de vlag en een extra cijfervak te zien. Achter elk land stond het totaal aantal punten. De gegeven punten werden gelijk bij het totaal van het land opgeteld. De presentatrice stond op het podium, schuin voor het scorebord. Het land dat de punten aan het doorgeven was, was herkenbaar doordat op het vlakje voor de naam een rondje (de "bovenkant van de 8") te zien was. Tussen het opbellen werd de tussenstand op het scorebord zichtbaar. Nadat een land alle punten had gegeven verscheen een cijfer dat de rangorde in te tussenstand aangaf voor de naam van het land in het extra cijfer-vak. Eerst de top vijf en na een paar seconden de gehele stand. Bovendien was de naam van het land dat op dat moment de leiding had verlicht.

Stemmen[bewerken | brontekst bewerken]

Het bellen van de landen ging op volgorde van deelname. Het geven van de punten gebeurde in volgorde van laag naar hoog. De vertegenwoordiger van het land noemde het land en het aantal punten in het Engels of Frans. De presentatrice herhaalde dit in de taal waarin de punten gegeven werden om daarna beide gegevens in de andere taal te herhalen. Daarbij werd zowel in het Engels als het Frans points gebruikt.

Beslissing[bewerken | brontekst bewerken]

Pas nadat Joegoslavië als een na laatste de punten door had gegeven stond vast dat Ierland de winnaar was. Het verschil tussen de Ieren (160) en Duitsland (140) was te groot (20) om nog ingehaald te worden door de punten die Zwitserland als laatste moest geven.

Fout[bewerken | brontekst bewerken]

De EBU-controleur moest Nederland tot de orde roepen omdat er vanuit Hilversum aan Cyprus 2 en 10 punten werd gegeven. De fout werd tijdens het stemmen ontdekt en hersteld: de 10 punten bleken voor Duitsland.

Resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Land Artiest Lied Punten
1 Vlag van Ierland Ierland Johnny Logan Hold me now 172
2 Vlag van Duitsland Duitsland Wind Lass die Sonne in dein Herz 141
3 Vlag van Italië Italië Umberto Tozzi & Raf Gente di mare 103
4 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië Novi Fosili Ja sam za ples 92
5 Vlag van Denemarken Denemarken Anne Cathrine Herdorf & Bandjo En lille melodi 83
Vlag van Nederland Nederland Marcha Rechtop in de wind 83
7 Vlag van Cyprus Cyprus Alexia Aspro-mavro 80
8 Vlag van Israël Israël Lazy Bums Shir habatlanim 73
9 Vlag van Noorwegen Noorwegen Kate Gulbrandsen Mitt liv 65
10 Vlag van Griekenland Griekenland Bang Stop 64
11 Vlag van België België Liliane Saint-Pierre Soldiers of love 56
12 Vlag van Zweden Zweden Lotta Engberg Boogaloo 50
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk Rikki Only the Light 47
14 Vlag van Frankrijk Frankrijk Christine Minier Les mots d'amour n'ont pas de dimanche 44
15 Vlag van Finland Finland Vicky Rosti & Boulevard Sata salamaa 32
16 Vlag van IJsland IJsland Halla Margrét Hægt og hljótt 28
17 Vlag van Zwitserland Zwitserland Carol Rich Moitié, moitié 26
18 Vlag van Portugal Portugal Nevada Neste barco à vela 15
19 Vlag van Spanje Spanje Patricia Kraus No estás solo 10
20 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Gary Lux Nur noch Gefühl 8
21 Vlag van Luxemburg Luxemburg Plastic Bertrand Amour amour 4
22 Vlag van Turkije Turkije Seyyal Taner & Lokomotif Şarkım sevgi üstüne 0

Postcards[bewerken | brontekst bewerken]

De postcards zijn de vooraf opgenomen filmpjes die tussen de liedjes door worden vertoond. Na de gebruikelijke toeristische plaatjes werd elk deelnemend land welkom geheten door een Belgisch stripfiguur. Dit werd gedaan, omdat België een rijke stripcultuur heeft. Bij de introductie van elke deelnemer werd tegen de achtergrond een afbeelding uit een bekende stripreeks vertoond. In een tekstballon werd het deelnemende land in de eigen taal welkom geheten. Zo stond in de tekstballon voor Nederland de tekst "Hartelijke groeten aan Nederland!". Aangezien België het gastland was, stond in de tekstballon van dat land een andere tekst: "Welkom in België! / Bienvenue en Belgique!" Hoewel Duits de meest gesproken taal in Zwitserland is, werd dat land in het Frans welkom geheten. Waarschijnlijk is hiervoor gekozen omdat de kandidaat in het Frans zong. Hieronder staan alle stripfiguren die de deelnemende landen welkom heetten:

Vlag van Noorwegen Kuifje (Hergé)
Vlag van Israël Kwik en Flupke (Hergé)
Vlag van Oostenrijk De Kat (Philippe Geluck)
Vlag van IJsland Nero (Marc Sleen)
Vlag van België Bollie en Billie (Roba)
Vlag van Zweden Suske en Wiske (Willy Vandersteen)
Vlag van Italië Leonardo (Turk & De Groot)
Vlag van Portugal Guust Flater (Franquin)
Vlag van Spanje Max (Bara)
Vlag van Turkije Yoko Tsuno (Roger Leloup)
Vlag van Griekenland Inspecteur Canardo (Sokal)
Vlag van Nederland Samber (Yslaire)
Vlag van Luxemburg De dorpsgek van Schoonvergeten (Comès)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Clifton (Turk & De Groot)
Vlag van Frankrijk Rik Ringers (Tibet & A.P. Duchâteau)
Vlag van Duitsland Dommel (Dupa)
Vlag van Cyprus Lucky Luke (Morris)
Vlag van Finland De Daltons (Morris)
Vlag van Denemarken Robbedoes en Kwabbernoot (Franquin)
Vlag van Ierland De Blauwbloezen (Lambil & Cauvin)
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) De Smurfen (Peyo)
Vlag van Zwitserland De Duistere Steden (Schuiten & Peeters)

De Kat zou later ook een rol spelen tijdens de Belgische inzending in 2009. Tijdens het optreden van Patrick Ouchène met zijn lied Copycat werden er op de schermen op het podium animaties vertoond van de Kat.

Deelnemers[bewerken | brontekst bewerken]

Terugkerende artiesten[bewerken | brontekst bewerken]

Land Artiest Eerdere deelname
Vlag van Duitsland Duitsland Wind Vlag van Duitsland Duitsland 1985
Vlag van Ierland Ierland Johnny Logan Vlag van Ierland Ierland 1980
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Gary Lux Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 1985

Nationale keuzes[bewerken | brontekst bewerken]

In Noorwegen werd Finn Kalvik (Eurovisiesongfestival 1981) 4de in de Melodi Grand Prix. Bij Kdam herkanste ex-winnaar Izhar Cohen, twee jaar eerder eindigde hij ook als vijfde in Göteborg. Eiríkur Hauksson die vorig jaar nog in de groep ICY zong voor IJsland deed nu in de groep Módel mee die als tweede eindigde bij Söngvakeppnin. MFÖ (ESF '85) deed opnieuw mee in Turkije. Anna Vissi die twee jaar eerder nog voor Cyprus meedeed waagde nu haar kans voor Griekenland. Michael Hoffmann van het duo Hoffmann & Hoffmann deed mee in de Duitse preselectie. Ook de Deense Kirsten Siggaard, van het duo Hot Eyes, probeerde het dit jaar solo. Dario Campeotto stond in 1961 op het songfestival en Tommy Seebach in 1979 en 1981. In Joegoslavië moesten Tereza Kesovija, Seid Memić-Vajta en Danijel Popović toezien hoe Novi Fosili won.

Terugkerende landen[bewerken | brontekst bewerken]

Kaart[bewerken | brontekst bewerken]

 Deelnemende landen
 Landen die al meegedaan hebben maar niet meedoen

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]