Zwarte valk

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Falco subniger)
Zwarte valk
IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2016)
Zwarte valk in de buurt van Goolgowi, Nieuw-Zuid-Wales, Australië
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Aves (Vogels)
Orde:Falconiformes
Familie:Falconidae (Valkachtigen)
Geslacht:Falco
Soort
Falco subniger
Gray, 1843
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Zwarte valk op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vogels

De zwarte valk (Falco subniger) is een middelgrote Australische valk.

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

Het vrouwtje van de zwarte valk heeft een lengte van ongeveer 55 cm, het mannetje is zo'n 10 cm kleiner. De gemiddelde massa van de vogel bedraagt 750 gram. Zijn verenkleed is geheel zwart, maar wordt met het verstrijken van de jaren steeds bruiner. De soort heeft een snelle vlucht en spitse vleugels.

Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]

De zwarte valk is endemisch in Australië. Hij komt in het grootste deel van het land voor, behalve in dicht bebost gebied en het zuidwesten.

Gedrag[bewerken | brontekst bewerken]

De habitat van de zwarte valk bestaat uit open bosgebied en open, vlak grasland in de steppes van Australië. De soort heeft een uitgebreid menu dat bestaat uit vogels en zoogdieren zoals konijnen, hagedissen en insecten. Daarnaast voedt hij zich, als een van de weinige valkensoorten, met aas. De zwarte valk steelt soms ook prooien van andere roofvogels (kleptoparasitisme). Ten slotte zoekt de vogel natuurbranden, jagers en landbouwwerktuigen op om te jagen op vluchtende dieren.

Voortplanting[bewerken | brontekst bewerken]

Zijn eieren legt de zwarte valk in een oude nest van een andere roofvogel of kraaiachtige. Het legsel bestaat uit 3 tot 4 eieren, die in 34 dagen worden uitgebroed. Na 38 tot 49 dagen vliegen de jongen uit, daarna blijven ze nog zeker twee maanden afhankelijk van hun ouders.

Status[bewerken | brontekst bewerken]

De grootte van de populatie wordt geschat op 1000-10.000 individuen. Op de Rode lijst van de IUCN heeft deze soort de status niet bedreigd.[1]