Fientje Moerman

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Jvhertum (overleg | bijdragen) op 13 nov 2008 om 15:45.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Fientje Moerman

Joséphine Rebecca Marie Julienne Bertha (Fientje) Moerman (Gent, 19 oktober 1958) is een Vlaams VLD-politicus.

Levensloop

Sinds 1981 is Moerman licentiaat in de rechten. Ze studeerde rechten aan de Universiteit Gent en de Harvard-universiteit. Na haar studies werd ze advocate in New York en Brussel (1982-1984). Daarna was ze redactrice Economie en Financiën voor De Standaard (1984-1985). Halverwege de jaren tachtig was ze de woordvoerder van de Europese liberalen in het Europese Parlement en vervolgens adviseur van de Franse oud-president Valéry Giscard d’Estaing (1985-1991). Daarna werd ze hoofdadviseur in de Europese liberale fractie, gespecialiseerd in institutionele hervormingen en betrekkingen met Israël en de Golfstaten (1991-1995). Tussen 1988 en 1995 was ze ook gemeenteraadslid en van 1995 tot 1999 schepen voor Onderwijs in de stad Gent. In 1999 werd ze verkozen in de Kamer van Volksvertegenwoordigers.

In 2003 trad ze toe tot de Regering-Verhofstadt II als minister van Economie, Energie, Buitenlandse Handel en Wetenschapsbeleid, maar in juli 2004 stapte ze over naar de Vlaamse regering, als Vlaams minister van Economie, Ondernemen, Innovatie, Wetenschap en Buitenlandse Handel. Ze was tevens viceminister-president. Uit deze functies nam ze op 10 oktober 2007 ontslag na een rapport van de Vlaamse ombudsman (zie verder). Ze werd opgevolgd door Patricia Ceysens. Moerman werd in januari 2008 bestuurder bij de Gentse havengroep Sea Invest en werd op 13 februari 2008 opnieuw beëdigd als Vlaams parlementslid. Ze volgt er de bouwondernemer Marc Cordeel op die vroegtijdig ontslag nam.

Controverse

In haar periode als redactrice bij De Standaard deed ze mee aan de actie uit 1985 gericht tegen de persoon van Paus Johannes Paulus II naar aanleiding van zijn bezoek aan de Lage Landen, door in Gent affiches op te hangen met de woorden "De Paus, hij kan ze kussen".

In de periode voor haar ontslag als Vlaams minister kwamen verschillende feiten in de pers die er uiteindelijk toe geleid hebben dat ze haar positie als minister onhoudbaar vond:

  • In augustus 2007 nam haar man Willem Vanden Broucke - die als Head of Unit and Policy Advisor bij de Alliance of Liberals and Democrats for Europe (ALDE) aan het Europese Parlement werkzaam is - ontslag als bestuurder bij het Vlaams-Europees Verbindingsagentschap (Vleva). Eerder was in het nieuws gekomen dat hij een jaar voordien door de Vlaamse regering benoemd was in deze vzw om te lobbyen bij de Europese Unie[1].
  • Op 14 september 2007 ontsloeg de Vlaamse regering Rudy Aernoudt, secretaris-generaal van het Departement EWI en gewezen (adjunct-)kabinetschef van de ministers Serge Kubla en Fientje Moerman, wegens zware feiten die elke verdere professionele samenwerking onmiddellijk en definitief onmogelijk maakten. In december 2006 diende Aernoudt een klacht in bij de Vlaamse ombudsman wegens vermeende onregelmatigheden met studieopdrachten op het kabinet-Moerman in de periode dat Aernoudt er zélf kabinetschef was. Volgens het rapport van ombudsman Bernard Hubeau is de toekenning van een expertencontract met het bedrijf PBS niet volgens de regels verlopen. Al geeft de ombudsman in zijn conclusies toe dat er in de wetgeving een grijze zone zit en die werkt contraproductief voor de legitimiteit van de werking van ministeriële kabinetten[2].
  • Volgens Aernoudt kreeg Moerman voor een reis naar Seattle van 9 tot 14 november 2006 met drie medewerkers 90.000 euro. Daarvan was 10.000 Euro bedoeld voor 'persoonlijke representatiekosten' en kwam er 15.000 euro voor 'onvoorziene uitgaven'. Moerman liet weten dat het zogenaamde “reisje naar Seattle” een prinselijke missie naar Canada betrof met uitbreiding (voor- en na) naar de VS, waar cruciale contacten voor de Vlaamse economie werden gelegd (o.a. met General Motors, Ford, Microsoft, Google, Cisco en HP). De 25.000 euro is een begrotingstechnische provisie – opgesplitst in 10.000 euro provisie representatiekost en 15.000 provisie andere onvoorziene uitgaven - die het achteraf moet mogelijk maken om in het buitenland onvoorziene gemaakte uitgaven terug te betalen aan wie de kosten heeft voorgeschoten. In het kader van de VS-missie, bedroeg de representatiekost van de minister welgeteld 568,97 euro. Dit bedrag ging op aan restaurantkosten, zoals de hamburgerlunch van 348,72 euro voor de 20-koppige ICT-delegatie.

Politieke loopbaan

  • Gemeenteraadslid in Gent (1988-1995)
  • Lid van het partijbureau van de PVV, later de VLD (1991-)
  • Schepen van Onderwijs in Gent (1995-1999)
  • Federaal volksvertegenwoordiger (1999-2003)
  • Secretaris-generaal van de VLD (1999-2003)
  • Federaal minister van Economie, Energie, Buitenlandse Handel en Wetenschapsbeleid (2003-2004)
  • Viceminister-president van de Vlaamse regering en Vlaams Minister van Economie, Ondernemen, Innovatie, Wetenschap en Buitenlandse Handel (2004-2007).
  • Vlaams parlementslid (2008- )

Externe link

Voorganger:
Charles Picqué
Minister van Economische Zaken
2003-2004
Opvolger:
Marc Verwilghen


Voorganger:
Annemie Neyts
Minister van Buitenlandse Handel
2003-2004
Opvolger:
Marc Verwilghen
Voorganger:
Alain Zenner
Minister van Energie
2003-2004
Opvolger:
Marc Verwilghen
Voorganger:
Patricia Ceysens
Vlaams Minister van Economie
2004-2007
Opvolger:
Patricia Ceysens


Voorganger:
Patricia Ceysens
Vlaams Minister van Buitenlandse Handel
2004-2007
Opvolger:
Patricia Ceysens
Voorganger:
Charles Picqué
Minister van Wetenschapsbeleid
2003-2004
Opvolger:
Marc Verwilghen