Filips van Parma
| Filips | ||
|---|---|---|
| 1720-1765 | ||
| ||
| Hertog van Parma | ||
| Periode | 1748-1765 | |
| Voorganger | Maria Theresia | |
| Opvolger | Ferdinand | |
| Vader | Filips V van Spanje | |
| Moeder | Elisabetta Farnese | |
| Dynastie | Bourbon van Parma | |
Filips van Spanje, Hertog van Parma (Koninklijk Alcázar, Madrid, 15 maart 1720 — Alessandria, 18 juli 1765), was hertog van Parma vanaf 1748 tot 1765.
Leven[bewerken | brontekst bewerken]
Hij was het vierde kind en derde zoon van Filips V, koning van Spanje en diens tweede echtgenote Elisabetta Farnese. Hij groeide op in Madrid en toonde als kind meer interesse in muziek en kunst dan in politiek. Hij was ook de twaalfde Conde van Chinchón en Grande van Spanje (een belangrijke Spaanse titel) in de eerste klas, met een eigen wapen van Bourbon na het verdrag door Koninklijke Machtiging in 1738 met de elfde Conde Don Jose Sforza-Cesarini, hertog de Canzano, deze titel droeg hij later over aan zijn broer Lodewijk Anton in 1754 die aartsbisschop van Toledo was.
Zijn moeder was een afstammeling uit de beroemde Farnese familie, vele generaties regeerden over het hertogdom van Parma, Piacenza en Guastalla. Het hertogdom werd van 1731 tot 1736 geregeerd door Filips’ oudere broer, Carlos. Maar die ruilde het hertogdom na de Poolse Successieoorlog om voor de Twee Siciliën. Twaalf jaar later werd er dankzij de Vrede van Aken in 1748 besloten om het hertogdom aan Filips te geven, waarmee het Huis Bourbon-Parma ontstond.
In het Tweede Verdrag van Versailles (1757) kwamen Oostenrijk en Frankrijk overeen dat don Filips koning zou worden van de Zuidelijke Nederlanden. Op de grens van deze nieuwe soevereine staat zou Frankrijk worden uitgebreid met een hele reeks versterkingen. Doordat de Oostenrijkers er niet in slaagden Silezië te veroveren, waren de voorwaarden niet vervuld en viel de regeling in het water. Het Derde Verdrag van Versailles (1758) ging een andere richting uit en Filips bleef in Parma.
Het hertogdom van Parma werd door de vele jaren van oorlogvoering verwoest en in 1759 benoemde Filips de Fransman Guillaume du Tillot als zijn minister, om op deze manier de economische zaken in Parma op een rijtje te zetten. Filips was een verlicht heerser. Hij verdreef de jezuïeten van Parma in 1768. Hij stimuleerde opvoeding en filosofie, en trok persoonlijkheden aan zoals Étienne Bonnot de Condillac.
Filips stierf onverwacht op 18 juli 1765 in Alessandria terwijl hij zijn dochter Maria Louisa naar Spanje begeleidde om daar met infant Karel te trouwen.
Huwelijk en kinderen[bewerken | brontekst bewerken]
Filips trouwde op 25 oktober 1739 met Louise Elisabeth van Frankrijk, de oudste dochter van koning Lodewijk XV van Frankrijk en koningin Maria Leszczyńska. Ze hadden de volgende kinderen:
- Isabella van Parma (31 december 1741 - 27 november 1763), zij trouwde op 6 oktober 1760 met Jozef II van Oostenrijk.
- Ferdinand van Parma (20 januari 1751 - 9 oktober 1802), hij volgde zijn vader op als hertog van Parma. Trouwde in 1769 met Maria Amalia
- Maria Louisa van Parma (9 december 1751 - 2 januari 1819), trouwde met Karel IV van Spanje
· 
· 