Florent Cuvelier

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Florent Cuvelier
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Volledige naam Florent Cuvelier
Geboortedatum 12 september 1992
Geboorteplaats Vlag van België Anderlecht, België
Lengte 183 cm
Been Rechts
Positie Middenvelder
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in januari 2019
Jeugd
1998–2000
2000–2002
2002–2008
2008–2010
2010–2011
Vlag van België Excelsior Biévène
Vlag van België RAA Louviéroise
Vlag van België Excelsior Moeskroen
Vlag van Engeland Portsmouth FC
Vlag van Engeland Stoke City
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2011–2013
2012
2012
2013
2013–2016
2014
2015
2016–2018
2018–2019
Vlag van Engeland Stoke City
Vlag van Engeland Walsall FC
Vlag van Engeland Walsall FC
Vlag van Engeland Peterborough United
Vlag van Engeland Sheffield United
Vlag van Engeland Port Vale FC
Vlag van Engeland Burton Albion FC
Vlag van Engeland Walsall FC
Vlag van Engeland Morecambe FC
0(0)
18(4)
15(2)
1(0)
19(0)
1(0)
1(1)
45(0)
0(0)
Interlands **
2008
2008–2009
2009–2010
2010–2011
2010–2012
2012
Vlag van België België –16
Vlag van België België –17
Vlag van België België –18
Vlag van België België –19
Vlag van België België –20
Vlag van België België –21
4(0)
12(0)
10(0)
18(2)
3(0)
1(0)

* Bijgewerkt op 23 mei 2019
** Bijgewerkt op 23 mei 2019
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Florent Cuvelier (Anderlecht, 9 december 1992) is een Belgisch voetballer die als middenvelder speelt.

Clubcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Stoke City[bewerken | brontekst bewerken]

Cuvelier speelde in de jeugd bij Excelsior Bever, RAA Louviéroise, Excelsior Moeskroen, Portsmouth FC en Stoke City. Bij Stoke City bracht hij eerst een jaar door in de jeugdacademie, alvorens door te stromen naar de reserven.

Op 27 januari 2012 werd Cuvelier voor het eerst uitgeleend door Stoke: hij ging voor één maand naar derdeklasser Walsall FC. Op 31 januari maakte hij tegen Notts County FC zijn debuut voor The Saddlers. In zijn tweede profwedstrijd, tegen Oldham Athletic, maakte hij zijn eerste competitiedoelpunt. Toen de uitleenbeurt ten einde liep, was toenmalig Walsall-trainer Dean Smith zo onder de indruk van Cuvelier dat de uitleenbeurt werd verlengd tot het einde van het seizoen. Cuvelier keerde in mei 2012 terug naar Stoke City en kreeg er een contractverlenging aangeboden. Een maand later keerde hij terug naar Walsall, opnieuw via uitleenbeurt, ditmaal tot het einde van het kalenderjaar. Ook deze keer was hij een vaste waarde in het eerste elftal.

Met 33 wedstrijden in de League One op de teller keerde Cuvelier in januari 2013 terug naar Stoke City. Bij The Potters kreeg hij echter geen speelkansen in het eerste elftal. Op 27 maart 2013 werd hij dan ook voor de rest van het seizoen uitgeleend aan tweedeklasser Peterborough United. Daar speelde hij evenwel slechts één competitiewedstrijd, een invalbeurt van een kwartier tegen Watford FC. Op het einde van het seizoen keerde hij terug naar Stoke City, waar hij op de slotspeeldag tegen Southampton FC voor het eerst op de bank mocht zitten in de Premier League.

Sheffield United[bewerken | brontekst bewerken]

In de zomer van 2013 ruilde Cuvelier Stoke City op definitieve basis in voor Sheffield United. Cuvelier kreeg van trainer David Weir meteen vijf basisplaatsen op rij in de League One, waar Sheffield toen actief was. Weir werd in oktober 2013 echter opgevolgd door Nigel Clough, wat Cuvelier zijn basisplek kostte. In januari 2014 werd hij dan ook voor de rest van het seizoen uitgeleend aan reeksgenoot Port Vale FC. Cuvelier maakte op 18 januari 2014 zijn debuut voor Port Vale in de thuiswedstrijd tegen Oldham Athletic, maar na 36 minuten moest hij de strijd geblesseerd staken vanwege een knieblessure. De middenvelder moest uiteindelijk een kruis maken over de rest van het seizoen, waardoor hij slechts één wedstrijd in actie kwam voor Port Vale.[1]

Cuvelier keerde pas in november 2014 terug uit blessure. Hij maakte zijn wederoptreden op 6 januari 2014, toen hij in de FA Cup vijf minuten voor tijd mocht invallen tegen Plymouth Argyle. De middenvelder liet zich meteen opmerken door in de slotfase een assist uit te delen aan ploeggenoot Marc McNulty. In zijn tweede seizoen bij Sheffield United werd hij opnieuw uitgeleend: op 6 maart 2015 trok hij voor de rest van het seizoen naar Burton Albion FC, waar Jimmy Floyd Hasselbaink toen trainer was. Vanwege hamstringproblemen kwam hij slechts één keer in actie voor de club. In die ene wedstrijd, een uitwedstrijd tegen Hartlepool United, scoorde hij wel het enige doelpunt van de wedstrijd.[2]

In het seizoen 2015/16 kwam hij slechts negen keer in actie voor Sheffield United. Op het einde van het seizoen liep zijn contract in Bramall Lane ten einde.

Walsall FC[bewerken | brontekst bewerken]

In juni 2016 versierde Cuvelier een contract van één jaar bij Walsall FC, de club waaraan Stoke City hem in het verleden twee keer had uitgeleend. Ondanks enkele fysieke kwaaltjes kwam hij in zijn eerste seizoen 23 keer in actie. In maart 2017 werd zijn contract dan ook met één seizoen verlengd. Ook in het seizoen 2017/18 kwam hij 23 keer in actie. Desondanks werd zijn contract op het einde van het seizoen niet verlengd, waardoor Cuvelier in de zomer van 2018 opnieuw transfervrij was.

Morecambe FC[bewerken | brontekst bewerken]

Na enkele maanden zonder club, waarin hij bijkluste als pizzakoerier om rond te komen, tekende Cuvelier op 26 oktober 2018 een contract voor drie maanden bij Morecambe FC, een club uit de League Two.[3][4] In die drie maanden speelde Cuvelier slechts één wedstrijd voor Morecambe, een wedstrijd in de Football League Trophy tegen Sunderland AFC. Cuvelier bleef blessureleed hebben en Morecambe werd uiteindelijk zijn laatste club.

In oktober 2020 maakte hij in de Waalse krant La Dernière Heure bekend dat hij zijn carrière officieel had beëindigd, ondertussen was hij parachutist geworden.[5]

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Cuvelier werd in het verleden opgeroepen voor diverse Belgische jeugdelftallen. Met de Belgische U19 nam hij in 2011 deel aan het EK –19. Hij speelde mee in de groepswedstrijden tegen Spanje en Turkije, en scoorde tegen Spanje het enige Belgische doelpunt.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]