Forchbahn Be 4/6

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Forchbahn Be 4/6
Be 4/6 op 26 mei 2007 aan de Alten Forchstrasse te Küsnacht
Aantal 13 (een cabine)
Serie Be 61 - Be 73
Fabrikant Stadler Rail, Werk Bussnang (CH)
Bouwjaar 2003-2004
Samenstelling 2 delen
Asindeling Bo’ Bo’ + 2’
Spoorwijdte 1000 mm (meterspoor)
Massa 33,8 ton
Lengte over buffers 25,5 m
Maximumsnelheid 80 km/h
Aantal zitplaatsen 1e klas: 0
2e klas: 59
Techniek
Voeding = 600 volt
= 1200 volt
Vermogen 400 kW
Portaal  Portaalicoon   Openbaar vervoer
Verkeer & Vervoer

De Forchbahn Be 4/6, ook wel Halbzüge (halve trein) genoemd, is een elektrisch treinstel bestemd voor het regionaal personenvervoer op het traject Zürich - Esslingen van de Zwitserse spoorwegonderneming Forchbahn.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Het treinstel is een deel met één stuurstand die permanent met een deel met een stuurstand in de andere richting is gekoppeld. Hierbij is het mogelijk om het tweedelige treinstel met een deel uit te breiden tot een driedelig treinstel. Deze treinen werden ter vervanging van de BDe 4/4 11–14 (1959), 15–16 (1966) door de Forchbahn besteld bij Stadler Rail.

Constructie en techniek[bewerken | brontekst bewerken]

Het treinstel is opgebouwd uit een aluminiumframe met een frontdeel van GVK. Het treinstel heeft een "lagevloerdeel". De treinstellen zijn uitgerust met luchtvering.

Het treinstel bezit een cabine en wordt om die reden uitsluitend gebruikt in combinatie met een treinstel van hetzelfde type opgesteld in de tegenovergestelde richting. Er kan ook een treinstel tussen de twee gekoppelde stellen geplaatst worden. Deze treinstellen kunnen tot zes stellen gecombineerd rijden.

Elektrische tractie[bewerken | brontekst bewerken]

Het traject in het stadsgebied van de VBZ werd geëlektrificeerd met een spanning van 600 volt gelijkstroom en het traject van Zürich Rehalp naar Esslingen van de Forchbahn werd geëlektrificeerd met een spanning van 1200 volt gelijkstroom.

Treindiensten[bewerken | brontekst bewerken]

De treinen worden door de Forchbahn in gezet op het traject:

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Spoorwegen, diverse jaargangen. Gerrit Nieuwenhuis, Richard Latten. Uitgeverij de Alk BV, Alkmaar.
  • Theo Stolz: Triebfahrzeuge der Schweiz. Minirex AG, Luzern, 2007, ISBN 3-907014-31-6.

Foto's[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Forchbahn Be 4/6 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.