Fulvio Orsini

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
fulvio Orsini

Fulvio Orsini (11 december 152918 mei 1600) was een Italiaanse humanist, historicus en archeoloog. Hij was een telg van de beroemde familie Orsini, een in de middeleeuwen en renaissance zeer invloedrijke adellijke Italiaanse familie. De herkomst van de Orsini's gaat terug tot Ursus de Paro, van wie er sporen te vinden zijn in het Rome van 998.[1]

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Fulvio Orsini was een natuurlijk kind van waarschijnlijk Maerbale Orsini van de tak uit Mugano. Toen hij in 1539 door zijn vader in de steek werd gelaten, vond hij onderdak bij de koorknapen van de Sint-Jan van Lateranen. Hij werd opgemerkt door Gentili Delfini die zijn opleiding ter harte nam en hem introduceerde bij de Farneses. In 1544 stond hij op de lijst van het dienstpersoneel van kardinaal Alessandro Farnese. Kort daarop werd hij door Ranuccio Farnese aangesteld tot bibliothecaris van de bibliotheek in het Palazzo Farnese. In 1555 noemt Annibale Caro, de secretaris van Alessandro Farnese hem: "un giovane di molto merito, il quale è molto amico mio".[2]

Hij heeft zelf een belangrijke verzameling van antiquiteiten en kunstwerken aangelegd die hij naliet aan kardinaal Odoardo Farnese, een neef van zijn beschermheer. Fulvio Orsini werd beschouwd als een van de prominentste kenners van antiquiteiten van Europa.[3] Fulvio was bevriend met El Greco tijdens diens verblijf in Rome van 1570 tot 1577 en bezat van hem onder meer een Zicht op de berg Sinaï en het portret van Giulio Clovio.[4] Hij bezat ook zelf een belangrijke bibliotheek die hij naliet aan de Biblioteca Vaticana.

Fulvio Orsini heeft zelf een aantal antieke teksten voor het eerst uitgegeven. Dankzij zijn goede relaties met Kardinaal Granvelle kon hij die werken laten drukken in de boekdrukkerij van Christoffel Plantijn in Antwerpen.

  • Novem feminarum illustrium carmina, gedichten door vrouwen, Antwerpen, 1568;
  • Verrius Flaccus;
  • Uittreksels uit Festus op basis van fragmenten gevonden in de Farnese bibliotheek maar ook in Firenze door zijn vriend Piero Vettori, 1580;
  • Julius Caesar;
  • Arnobius, 1583;
  • Virgilius, Virgilius collatione scriptorum graecorum illustratus, opera et industria Fulvii Ursini, Plantijn: Antwerpen 1567;
  • Imagines et elogia virorum illustrium ex antiquis lapidibus et numismatibus eccpressa;
  • Uittreksels uit de Byzantijnse encyclopedie van Constantijn VII Porphyrogennetos, waarvan de tekst in Spanje werd ontdekt door zijn vriend Antonio Agustín in de bibliotheek van de verzamelaar Juan Páez de Castro (Paccius).

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

  • Pierre de Nolhac, La bibliothèque de Fulvio Orsini : contributions à l’histoire des collections d’Italie et à l’étude de la Renaissance, Paris, F. & E. Vieweg, E. Bouillon, 1887 (Bibliothèque de l’école des hautes études, 74).
  • J. Ruysschaert, Fulvio Orsini et les élégiaques latins. Notes marginales à une bibliothèque du XVIe s. et à une biographie du XIXe, in Tradizione classica e letteratura umanistica. Per Alessandro Perosa, a cura di R. Cardini, E. Garin, L. Cesarini Martinelli, G. Pascucci, II, Roma 1985, pp. 675-684.
  • J. Ruysschaert, Fulvio Orsini, son père, ses prénoms et les Orsini de Mugnano, in «Mélanges de l’École Française de Rome. Moyen-Age, Temps modernes» 99, 1987, pp. 213-230.
  • École française de Rome, Le palais Farnèse, III, 3. L'inventaire du palais et des propriétés Farnèse à Rome en 1644, éd. Bertrand Jestaz, avec la collaboration de Michel Hochmann et Philippe Sénéchal, Rome, École française de Rome, 1994.
  • Raphaële Mouren, « La redécouverte des fragments de Denys et les premières éditions du De legationibus », dans Fragments d’historiens grecs. Autour de Denys d’Halicarnasse, dir. Sylvie Pittia, Rome, École française de Rome, 2002 (Collection de l’École française de Rome, 298).
  • G.A. Cellini, Il contributo di Fulvio Orsini alla ricerca antiquaria, Roma 2004 (= «Atti della Accademia Nazionale dei Lincei. Classe di scienze morali, storiche e filologiche. Memorie» s. IX, 18, 2004, pp. 227-513).
  • N. Bianchi, Fulvio Orsini e i romanzi greci. Una lista di scrittori di amatoria nel Vat. gr. 1350, in «Quaderni di storia» 73, 2011, pp. 87-103.
  • N. Bianchi, Romanzi greci ritrovati. Tradizione e riscoperta dalla tarda antichità al Cinquecento, Bari, Stilo (Universitaria, 4), 2011, Appendice: Una lettera di Fulvio Orsini a Baccio Valori (1587), pp. 127-131.