Gaite Jansen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Gaite Jansen
Gaite Jansen in 2011
Algemene informatie
Volledige naam Gaite Sara Kim Jansen
Geboren 25 december 1991
Geboorteplaats Rotterdam
Land Vlag van Nederland Nederland
Werk
Jaren actief 2007–heden
Beroep actrice, dichter
Officiële website
(en) IMDb-profiel
(mul) TMDb-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film
Literatuur

Gaite Sara Kim Jansen (Rotterdam, 25 december 1991) is een Nederlandse actrice en dichter. Ze speelde onder andere hoofdrollen in de bioscoopfilm Lover of Loser en de Telefilm Coach. Ook was ze op televisie te zien in de dramaserie In therapie. Jansen volgde de acteursopleiding op de Toneelacademie Maastricht (2010-2014). In 2013 is ze te zien in hoofdrollen in de bioscoopfilms Supernova en Hoe Duur Was de Suiker? Ook speelde ze Duchess Tatiana Petrovna in seizoen 3 van de Britse historische dramaserie Peaky Blinders.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Van 1997 tot 2008 was Jansen verbonden aan de Jeugdtheaterschool Hofplein te Rotterdam, waar ze op haar zesde begon met acteren. Aanleiding daartoe was Sesamstraat met acteurs, wat zij ook wilde. Haar ouders vonden echter dat ze geen kindacteur moest worden, waar ze het niet mee eens was. Dit combineerde ze met de middelbare school Stichtse Vrije School in Zeist (2004-2010). Al vroeg in haar loopbaan kreeg ze te maken met afbrekende kritiek, hetgeen ze terugkijkend een foutieve leermethode vond. In seizoen 2008–2009 volgde ze de Landelijke Oriëntatiecursus voor Theaterscholen (LOT) in Utrecht. Ze speelde in de vierde Carry Slee-verfilming Lover of Loser (2009) haar eerste hoofdrol in een bioscoopfilm.[1] Verder speelde ze in Happy End (2009) – het derde en laatste deel in de Leedvermaak-reeks van Judith Herzberg en Frans Weisz. Daarnaast speelde Jansen in de voorlichtingsfilm Zingen in het Donker en de telefilm Coach van regisseur Joram Lürsen.[2]

Jansen speelde een van de hoofdrollen in de Nederlandse speelfilm Schemer (2010) en had een rol in de speelfilm Lotus (2011) van Pascale Simons.

In de satirische VPRO-serie Sorry Minister vertolkte ze de rol van Nina Bijl, de dochter van minister Karel Bijl. In de NCRV-dramaserie In therapie (2010) speelde ze de rol van Sophie, een jonge turnster met suïcidale neigingen.

Voor haar rol in de speelfilm 170 Hz (2011) werd ze genomineerd voor een Gouden Kalf voor Beste Actrice.

In november 2011 werd bekendgemaakt dat Jansen een van de hoofdrollen zou spelen in Entertainment Experience, een filmproject van Paul Verhoeven, waarvoor deze regisseur de hulp inroept van het publiek en talentvolle filmmakers.

Vanaf seizoen 2014 sluit ze zich aan bij toneelgroep Amsterdam (later ITA). Een aanbieding om Tatiana Petrovna in de serie Peaky Blinders (2016) te spelen maakte daaraan een eind. Ze ging toen ook deels in New York wonen In 2017 speelt Jansen in het vierde seizoen van de Britse politieserie Line of Duty de rol van Hana Raznikova.

In 2022 speelde ze in de film Bo van Joost van Ginkel. Tijdens de coronapandemie regisseerde ze haar eigen korte film Beast over een doorgeschoten liefde.

Prijzen en nominaties[bewerken | brontekst bewerken]

Filmografie[bewerken | brontekst bewerken]

Film[bewerken | brontekst bewerken]

Televisie[bewerken | brontekst bewerken]

Theater[bewerken | brontekst bewerken]

  • 2006: Zwavelstokken, producent: Jeugdtheaterschool Hofplein Rotterdam
  • 2004: Belle en Het Beest, producent: Jeugdtheaterschool Hofplein Rotterdam

Hoorspel[bewerken | brontekst bewerken]

  • In 2011 vertolkte ze de rol van jonge Harriët in het hoorspel Millennium 1: Mannen die vrouwen haten.

Alternatieve loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Al op haar zesde dichtte ze. Dat leidde in 2023 tot de dichtbundel Ode aan de Onstilbare/Ode to the Insatiable, dat gedichten bevat in het Nederlands met daarbij de Amerikaanse vertaling en andersom. Jansen woont dan al een aantal jaren in Brooklyn (New York), waar ze zich vrijer voelt, en Amsterdam. De dichtbundel is opgedragen aan haar voormalige partner Mees Peijnenburg met wie ze in het verleden ook had samengewerkt.[5]

Publicaties[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Gaite Jansen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.