Gebruiker:Labberté K.J./zandbak

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Kobzar Petro Semenovych Drevchenko (1863 – 1934) ook bekend als Drevkin en Drygavka, leerling van Hnat Tykhonovych Honcharenko en waarschijnlijk gestorven tijdens de hongersnood in Oekraïne.

Een Kobzar (Oekraïens: кобзар) is een rondtrekkende Oekraïense troubadour, minstreel of zanger. Deze zangers waren vaak blind en kwamen veelvuldig voor in de 19de eeuw. Kobzar betekent letterlijk een kobza speler. Een kobza is een Oekraïens snaarinstrument (Sachs-Hornbostel classificatie nummer 321.321-5+6) uit de luit/aartsluit instrumenten groep. In het spraakgebruik betekent Kobzar een uitvoerder van de muzikale erfenis van de Kobzar traditie.

Traditie[bewerken | brontekst bewerken]

De Kobzar traditie stam uit de Kozakken Hetman periode, zestiende eeuw in de Geschiedenis van Oekraïne. Het gezang van de Kobzar werd begeleid door muzikale instrumenten zoals de kobza, bandoera (Oekraïens: Банду́ра) of een lier. Het repertoire werd voornamelijk gevonden in liturgische psalmen en kanty gezangen. Kanty zijn gezangen in een eenvoudige driestemmige zetting van Pools-Oekraïense herkomst. Oorspronkelijk met een religieuze inhoud, later ook op een inhoud met wereldlijke zaken en / of heldendaden, de zogenaamde Duma een epos gezang.

Organisatie[bewerken | brontekst bewerken]

In Oekraïne organiseerde de Kobzars zich in Gildes of Broederschappen, bekend als Kobzars'kyj Tsekh Oekraïens: (КобзарськийЦех). Ze doorliepen een leerling-tijd van ongeveer drie jaar voordat ze de eerste examens aflegde om Kobzar te worden. In de negentiende eeuw waren er drie regionale kobzar scholen en wel in de regio Tsjernihiv, Poltava en Slobozhan regio, deze laatste regio was een onderdeel van de Charkov regio en volgde deze traditie. Deze scholen hadden onderscheidenlijke repertoires en speelstijlen.

De gildes werkte samen, ook in de leerling fase, met de Orthodoxe kerk, broederschappen hadden elk een verbintenis met een specifieke kerk. In deze kerk had het gilde de zorg over een bepaalde Icoon of gaven aan deze kerk specifieke nieuwe religieuze voorwerpen(Kononeko, pagina 568–9).[1] De Orthodoxe Kerk was echter vaak zeer achterdochtig en soms zelf vijandig ten opzichte van de Kobzars.

Einde van de Gildes[bewerken | brontekst bewerken]

Het gilde van de Kobzar eindigde in het midden van de dertiger jaren van de twintigste eeuw ten tijde van de Oekraïense SSR gedurende Stalin transformatie van de landelijke levensgemeenschap, wat mede inhield de verbanning en liquidatie van de Kobzars in de Oekraïne.[2] De Kobzar optredens warden vervangen door optredens van folkloristische muziek en klassieke muziek en het gebruik van de bandoera.

Recente opleving van de Gildes[bewerken | brontekst bewerken]

In de negentiger jaren van de twintigste eeuw werd het Kobzar Gilde nieuw leven in geblazen door de bandoeristen Heorhy Tkachenko, Mykola Budnyk en Mykhailo Khai, om de oude muziek vorm en traditie weer te doen herleven. Het Gilde heeft ongeveer 200 leden en afdelingen in Kiev, Charkov en Poltava.

Andere betekenis van het woord Kobzar[bewerken | brontekst bewerken]

  • Kobzar wordt soms gebruikt voor de hurdy-gurdy spelers uit Belarus, Oost-Polen en Wolynië regio in Oekraïne. Deze hurdy-gurdy spelers worden daar beschouwd als Kobzar. De draailier (Oekraïens: ліра) in Oekraïne is een variant van de hurdy-gurdy.[3][4]
  • Kobzar doedelzakspelers uit Polen staan in sommige streken van Polen bekend onder de naam Kobziarza, (doedelzak is daar een kobza, Kozioł of koza).

Afbeeldingen[bewerken | brontekst bewerken]

Kobzars[bewerken | brontekst bewerken]

Kobzar monumenten[bewerken | brontekst bewerken]

Kobzar instrumenten[bewerken | brontekst bewerken]

Kobzar begrippen[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links en bronnen[bewerken | brontekst bewerken]

  • Kobzar at Encyclopedia of Ukraine
  • National Union of the Ukrainian Kobzars official site (in Ukrainian)
  • Kobzars in "Welcome to Ukraine" Magazine
  • Mishalow, V. and M. (1986). Ukrayins’ki kobzari-bandurysty (Ukrainian Kobzars-Bandurists). Sydney, Australia.
  • Humeniuk, A. (1967) Ukrayins’ki narodni muzychni instrumenty (Ukrainian folk musical instruments), p 79. Kyiv, Ukraine.
  • Lysenko, M. ‘Narodni muzychni instrumenty na Ukraïni,’ Zoria (1894; repr Kyiv 1955)
  • Iemets', V. Kobza ta kobzari (Berlin 1922)
  • Khotkevych, H. Muzychni instrumenty ukraïns'koho narodu (Kharkiv 1930)
  • Lastovych-Chulivs’kyi, S. Lysty pro banduru (New York 1956)
  • Humeniuk, A. Ukraïns’ki narodni muzychni instrumenty (Kyiv 1967)
  • Skliar, I. Kyïvs’ko-kharkivs’ka bandura (Kyiv 1971)
  • Kononenko, Natalie O., Ukrainian Minstrels: And the Blind Shall Sing, 1998 M. E. Sharpe, Inc., ISBN 0-7656-0144-3 of ISBN 0-7656-0145-1.


Zie de categorie Kobzars van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

[[Categorie:Cultuur in Oekraïne]] [[Categorie:Muziek in Oekraïne]] [[Categorie:Muziekinstrument]]扎]]