GVB (Amsterdam)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
GVB NV
GVB
Algemene informatie
Land Vlag van Nederland Nederland
Hoofdvestiging Amsterdam
Hoofdkantoor Sloterdijk
Sleutelfiguren Claudia Zuiderwijk (directeur)
Actief 1897-1943
(Gemeenteveren Amsterdam)

1900-1943
(Gemeentetram Amsterdam)

1943-2007
(GVB Amsterdam, fusie Gemeenteveren + Gemeentetram)

2007-heden
(GVB)
Website
Bedrijfsstructuur
Aandeelhouder(s) Gemeente Amsterdam
Materieel
Bussen Amsterdams busmaterieel
Trams Amsterdams trammaterieel
Metro Amsterdamse metro
Boot Amsterdamse veren en Ponten over het Noordzeekanaal
Exploitatie
Bus Amsterdam (stadsvervoer)
Tram Amsterdam (stadsvervoer)
Metro Amsterdam (stadsvervoer)
Boot Amsterdamse veren en Ponten over het Noordzeekanaal
Portaal  Portaalicoon   Openbaar vervoer
Economie
Metro van GVB
Bus van GVB
Veerpont van GVB

GVB (voorheen afkorting voor: Gemeentevervoerbedrijf) is een Nederlands openbaarvervoerbedrijf en verzorgt het openbaar vervoer in het concessiegebied Amsterdam, dat bestaat uit de gemeenten Amsterdam, Diemen en het tot de gemeente Ouder-Amstel behorende Duivendrecht. Buiten het eigen concessiegebied komen de GVB-lijnen ook in de gemeenten Amstelveen en Haarlemmermeer. Daarnaast exploiteert GVB de veren over het IJ en het Noordzeekanaal. Juridisch is GVB een naamloze vennootschap waarvan de gemeente 100% van de aandelen bezit.

Het hoofdkantoor is gevestigd aan de Arlandaweg in de kantorenwijk Teleport te Amsterdam bij het Station Sloterdijk. Tot 2004 was het gevestigd in het Scheepvaarthuis en daarvoor tot 1983 in het pand aan de Stadhouderskade 1, dat in 1923 was gebouwd voor de Gemeentetram.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Op 1 januari 1900 werd de Gemeentetram Amsterdam (GTA) opgericht door middel van naasting door de gemeente Amsterdam van het particuliere trambedrijf AOM (Amsterdamsche Omnibus Maatschappij). In 1908 werd de eerste buslijn geopend maar werd al snel weer opgeheven. Vanaf 1922 volgden nieuwe buslijnen. Op last van de Duitse rijkscommissaris voor de bezette Nederlandse gebieden ontstond op 1 januari 1943 het Gemeentevervoerbedrijf, door de Gemeentetram te fuseren met de Gemeenteveren Amsterdam. De eerste nachtbuslijnen werden in 1969 ingesteld. De eerste metrolijn werd in 1977 geopend en de eerste sneltramlijn in 1990.

In 2001 wilde de gemeente Amsterdam het GVB verzelfstandigen. Een comité met raadslid Saar Boerlage en OR-voorzitter Ger Geldhof haalde ruim 40.000 handtekeningen op, genoeg om een referendum af te dwingen. Op 15 mei 2002 sprak 66% van de stemmers zich uit tegen het plan en voor het behoud van het GVB als gemeentebedrijf. Op 1 januari 2007 is het GVB alsnog extern verzelfstandigd. Het GVB werd een naamloze vennootschap en is los komen te staan van de gemeente. Sindsdien is de naam GVB (zonder voorzetsel 'het') niet meer de afkorting van Gemeentevervoerbedrijf.

De gemeente bleef wel in het bezit van alle aandelen. Het bedrijf kreeg een driehoofdige directie en een raad van commissarissen, benoemd door de gemeente Amsterdam als enig aandeelhouder.

De opdrachtgever van GVB voor de exploitatie van bus, tram en metro is sinds 1 januari 2006 de Stadsregio Amsterdam (voorheen het Regionaal Orgaan Amsterdam, ROA). Sinds 1 januari 2017 heet dit de Vervoerregio Amsterdam. Op 26 augustus 2010 werd bekendgemaakt dat GVB ook in de periode 2012-2017 de concessie behoudt. Deze concessie is onderhands gegund. De volgende aanbesteding zal niet meer onderhands gegund mogen worden. Hierdoor hebben alle vervoerbedrijven kans om het vervoer van het GVB te mogen overnemen.[1] Daarna is er echter nieuwe wetgeving gekomen waarin staat dat inbesteding weer mag.[2] In 2014 werd de concessie verlengd tot 2024.

GVB exploiteert de veerdiensten in Amsterdam in opdracht van de gemeente Amsterdam en de ponten over het Noordzeekanaal in opdracht van de provincie Noord-Holland.

Directeuren[bewerken | brontekst bewerken]

  • J.H. Neiszen (1900-1917)
  • T.E. van Putten (1917-1932)
  • W.B.I. Hofman (1932-1955)
  • W.H. Ybema (1956-1968)
  • J.M. Ossewaarde (1968-1989)
  • B.J.J. Smit (1989-1996)
  • Max de Jong (1996, ad-interim)
  • A.L.F.M. Testa (1996-2002)
  • J.G. Kroon (2002-2010)
  • Bart Schmeink (1 december 2011-3 december 2013)
  • Alexandra van Huffelen (1 juni 2014-29 januari 2020)
  • Claudia Zuiderwijk (sinds 1 oktober 2020)[3]

[bewerken | brontekst bewerken]

Het huidige logo werd in 1970 ontworpen door Hans Barvelink.[4]

Exploitatie[bewerken | brontekst bewerken]

Het GVB exploiteert in het dienstregelingjaar 2024 15 tramlijnen, 5 metrolijnen, 34 buslijnen[5] en 10 veerdiensten. De nachtdienst bestaat uit 11 nachtbuslijnen en 5 veerdiensten. Het GVB heeft daarvoor voor de normale dienst[6] de beschikking over 529 dienstvaardige vervoermiddelen, 227 trams, 87 metrotreinstellen[7] 192 bussen[8] en 23 veren. Het GVB beschikt voor de stalling en het onderhoud van deze vervoermiddelen over twee tramremises Remise Havenstraat (waarvan een aanzienlijk deel zich in de openlucht bevindt), Remise Lekstraat, twee openluchtstallingen voor de trams van de lijnen 25 en 26, drie busgarages Garage West, Garage Noord en Garage Zuid (een openluchtstalling voor bussen naast de Basiswerkplaats rail), een Hoofdwerkplaats Rail (voor tram en metro), vijf 'tailtracks' waar de metrostellen staan opgesteld, een ponthaven en drie fuikparen voor de veren over het Noordzeekanaal.

Bijzondere wijzen van vervoer[bewerken | brontekst bewerken]

Brandstofcelbussen[bewerken | brontekst bewerken]

Van 14 december 2003 tot begin 2008 zette het bedrijf als proef ook drie brandstofcelbussen van het type Mercedes-Benz Citaro BZ in op lijn 32 en 35 met brandstofcellen van het type PEM FC. Aangezien deze waterstof als brandstof hadden werden ze ook waterstofbus genoemd. Van begin 2012 tot en met eind 2014 werd er wederom een proef genomen waarbij een tweetal gelede Phileas waterstofbussen op lijn 22 werden ingezet. Door de ligging van busgarage Noord naast een onderstation van het landelijk hoogspanningsnet werd in 2015 het waterstofstation ontmanteld.

Elektrische bussen[bewerken | brontekst bewerken]

Sinds 2020 worden er ook elektrische bussen ingezet.[9]

De Stop/Go[bewerken | brontekst bewerken]

Een bijzondere vorm van busvervoer was de Stop/Go (van februari 2001 tot en met december 2007 de Opstapper). Omdat de straten langs de grachten in de stad te smal waren voor grote bussen, werden onder de naam Stop/Go kleine busjes ingezet die door de grachtengordel reden. Deze busdienst reed sinds 1 januari 2008 op de route OosterdokseilandCentraal StationPrinsengrachtWaterlooplein, had geen vaste haltes en stopte overal waar de reiziger wilde in- en uitstappen. Daarmee deed de Stop/Go denken aan de buurtbus. De strippenkaart was geldig in de Stop/Go en een los kaartje kostte een euro. In verband met bezuinigingen hebben B&W de Stop/Go per 1 januari 2011 opgeheven. Deze heeft zo net niet zijn tienjarig bestaan gevierd. Sinds 14 oktober 2011 werd de lijn in afgeslankte vorm en onder een andere naam door een particulier geëxploiteerd, maar die is inmiddels ook opgeheven.

Stadsmobiel[bewerken | brontekst bewerken]

Een andere bijzondere vervoervorm is de Stadsmobiel, een vorm van vervoer voor ouderen en lichtgehandicapten. Dit vervoer bestaat sinds midden jaren negentig. Tot voor 2004 kon men ook met de Stadspas, een kortingspas voor Amsterdammers met een laag inkomen, van de Stadsmobiel gebruikmaken. De gemeentelijke dienst die verantwoordelijk is voor Stadsmobiel, is de Dienst Maatschappelijke Ontwikkeling, de uitvoering ligt bij GVB. Naast GVB, dat de hoofdmoot van de ritten rijdt, zijn belangrijke onderaannemers Garskamp, ziekenvervoerder VZA, en een aantal andere taxibedrijfjes in Amsterdam. Stadsmobiel rijdt onder andere met (rolstoel)busjes en luxewagens.

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • W.J.M. Leideritz, Van Paardentram naar Dubbelgelede, De Alk: Alkmaar 1979. ISBN 90-6013-904-6.
  • Jan Freeke, De kunst van het vervoer. Een beeld van 150 jaar Amsterdams openbaar vervoer, SDU Uitgeverij: Den Haag 1990. ISBN 90-12-06-44-22
  • H.J.A. Duparc, Lijnenloop Openbaar Vervoer Amsterdam 1839-1989, Gemeentevervoerbedrijf, Amsterdam 1989. ISBN 90-9013-957-5.
  • B. Korthals Altes, Onze tram in Amsterdam, Canaletto/Repro Holland: Alphen aan den Rijn 1999, nr. 33 van de boekenreeks van de Nederlandse Vereniging van Belangstellenden in het Spoor- en tramwegwezen (NVBS). ISBN 90-6469-744-2.
  • Noëlle Visser, In grote lijnen: het Amsterdamse openbaar vervoer (1900-2000), ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van het GVB, Gemeentevervoerbedrijf Amsterdam, 2000.

Jaarcijfers[bewerken | brontekst bewerken]

Vervoercijfers en omzet GVB
1937 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013[10] 2014[11] 2015[12] 2016[13] 2017[14] 2018[15] 2019[16] 2020[17][18]
Passagiers (mln.) 100[19][20] 255 244 242 248 253 260 264 221[21] 200[21]/
219[22]
204[21] 207[21] 211 215 227 233 241 252 273 134
Reizigerskilometers (mln.) 972 948 940 956 987 957 967 969[22] 755[21]/
979[22]
770[21] 796[10] 788 811 861 895 931 968 1033 513
^, waarvan tram 272 290 274 327 313 302 140
^, waarvan bus 161 171 163 195 182 182 101
^, waarvan metro 363 326 340 409 473 549 271
Omzet (in miljoen €) 408 430 453 469 439 438 451 461 439 447 482 482 462
Kostendekkingsgraad (%) ~37[21] ~39[21] ~41[21] ~43[21] ~45[21] ~47[21] ~49[21] ~50[21] ~51[21] ~52[21] 53,2[21] 56,5[21] 68,9[21] 72,0 73,6 77,1 86,5 88,0 91,9 99,4 103,5
Bussen 275[21] 267[21] 258[21] 211[21] 199[21] 198 198 194 203 234 *)
Trams 237 216[21] 213 200 **) 230 ***)
Metro's en sneltrams 106 106 ****)[21] 104[21] 105 103 90 *****)
IJ-veren 11[21] 9[21] 10[21] 11 12 13 15
Ponten ******) 2[21] 7 6

*) waarvan 31 elektrisch.
**) 155 Combino's (vijfdelig) en 45 gelede wagens (driedelig).
***) 155 Combino's (vijfdelig), 30 Urbos (vijfdelig) en 45 gelede wagens (driedelig).
****) 44 metrostellen (tweedelig) en 62 sneltramstellen (tweedelig).
*****) 28 metrostellen (zesdelig) en 62 sneltramstellen (tweedelig).
******) Dit betreft voor autovervoer geschikte pontveren. De twee ponten die vóór 2013 in eigendom waren bij GVB, werden tot 2007 ingezet op het Distelwegveer, daarna nog slechts incidenteel. Voorts zijn er sinds 2014 vijf Noordzeekanaalponten bij het GVB.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

GVB Ticketshop bij het Centraal Station

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie GVB (Amsterdam) van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.