Geoffrey Robertson
Geoffrey Robertson (Sydney, 30 september 1946) is een mensenrechtenadvocaat, academicus, auteur en presentator met een dubbele Australisch-Britse nationaliteit. Hij is de oprichter en voorzitter van de Doughty Street Chambers en als professor verbonden aan de Queen Mary, University of London.
Robertson heeft in grote rechtszaken verdachten verdedigd en televisieprogramma's gepresenteerd over juridische kwesties. In de 21e eeuw richtte hij zich steeds meer op het bepleiten van zaken en schrijven van boeken over mensenrechten(schendingen).
In 2010 schreef hij in The Case of the Pope een aanklacht tegen Paus Benedictus XVI en het Vaticaan, die volgens internationaal recht vervolgd moeten worden voor het seksueel misbruik binnen de rooms-katholieke Kerk, dat zij in de doofpot probeerden te stoppen en sinds het uitlekken van talloze schandalen volkomen onvoldoende zouden hebben opgelost. Hiervoor moet de internationaalrechtelijke status van Vaticaanstad als staat in vraag worden gesteld, en voor zover bestaand, worden opgeheven, zodat clerici die verdacht worden van het schenden van mensenrechten geen onschendbaarheid genieten op Vaticaans grondgebied.
In Mullahs Without Mercy: How to Stop Iran's First Nuclear Strike (2012) zet Robertson uiteen dat de wereld beland is in een nieuw tijdperk van nucleaire proliferatie, waarbij staten in het Midden-Oosten, Iran voorop, op het punt staan om kernwapens te verkrijgen en deze ook in te zetten tegen buurlanden. Dit kan slechts voorkomen worden als de internationale gemeenschap voordien recht opstelt volgens welke het ontwikkelen van kernwapens beschouwd wordt als een misdaad tegen de menselijkheid en tezamen besluit de bestaande kernkoppen drastisch te reduceren tot 0, zoals oorspronkelijk afgesproken bij het non-proliferatieverdrag in 1968. Robertson vreest echter dat Israël en de Verenigde Staten in de loop van 2013 een illegale militaire aanval zullen uitvoeren op Iraanse nucleaire productiecentra in onder meer Natanz die tienduizenden doden zullen eisen.[1]
Privéleven[bewerken | brontekst bewerken]
Robertson is in 1990 getrouwd met schrijfster Kathy Lette; ze wonen in Londen en hebben twee kinderen.
Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]
- Reluctant Judas, Temple-Smith, 1976
- Obscenity, Weidenfeld & Nicolson, 1979
- People Against the Press, Quartet, 1983
- Geoffrey Robertson's Hypotheticals, Angus & Robertson, 1986
- Does Dracula Have Aids?, Angus & Robertson, 1987
- Geoffrey Robertson's Hypotheticals – A New Collection, ABC, 1991
- Freedom the Individual and the Law, Penguin, 1993 (7e ed)
- The Justice Game, 1998 Chatto; Viking edition 1999
- Crimes Against Humanity – The Struggle for Global Justice, Alan Lane, 1999; herzien 2002 (Penguin paperback) en 2006 ISBN 0141024631
- The Tyrannicide Brief, Chatto & Windus, 2005
- Media Law (met Andrew Nicol QC), Sweet & Maxwell, 5e editie, 2008
- Statute of Liberty, Vintage Books Australia, maart 2009, ISBN 978-1-74166-682-3
- Was there an Armenian Genocide? (online), Doughty Street Chambers, oktober 2009, ISBN 978-0-9564086-0-0
- The Case of the Pope: Vatican Accountability for Human Rights Abuse, Penguin, oktober 2010, ISBN 978-0-241-95384-6
- Mullahs Without Mercy: How to Stop Iran's First Nuclear Strike, Vintage, oktober 2012, ISBN 9781742758213
Bronnen, noten en/of referenties
|