Gerechtelijk Wetboek

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Gerechtelijk wetboek (België))

Het Gerechtelijk Wetboek van 10 oktober 1967 regelt de civiele rechtsgang in België en is de basistekst van het gerechtelijk recht. Het wetboek bestaat uit acht delen, die zijn onderverdeeld in boeken, titels, hoofdstukken en afdelingen. Sommige delen bevatten alleen hoofdstukken. Voor 1967 was in België het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering van 1806 van kracht.

Eerste deel: Algemene beginselen[bewerken | brontekst bewerken]

Deel II: Rechterlijke organisatie[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste boek Organen van de rechterlijke macht[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste titel Hoven en rechtbanken - Leden[bewerken | brontekst bewerken]

Deze titel beschrijft de verschillende rechtbanken. De naam van een rechtbank wordt vaak met een hoofdletter geschreven als één welbepaalde rechtbank bedoeld wordt.

Eerste hoofdstuk Vrederechter en politierechtbank[bewerken | brontekst bewerken]
Hoofdstuk II Arrondissementsrechtbank, rechtbank van eerste aanleg, arbeidsrechtbank en ondernemingsrechtbank[bewerken | brontekst bewerken]
Hoofdstuk III Hof van beroep en arbeidshof[bewerken | brontekst bewerken]
Hoofdstuk IV Hof van assisen[bewerken | brontekst bewerken]
Hoofdstuk V Hof van Cassatie[bewerken | brontekst bewerken]

Titel II Openbaar ministerie[bewerken | brontekst bewerken]

Titel IIbis Plaatsvervangende magistraten aangewezen uit de op rust gestelde magistraten[bewerken | brontekst bewerken]

Titel III (Gerechtspersoneel)[bewerken | brontekst bewerken]

Titel IV Beheer van de rechterlijke organisatie[bewerken | brontekst bewerken]

Titel V Zetel en personeel van hoven en rechtbanken Hun rechtsgebied[bewerken | brontekst bewerken]

Titel VI Benoemingsvoorwaarden en loopbaan van magistraten en het gerechtspersoneel[bewerken | brontekst bewerken]

Boek II Gerechtelijke ambten[bewerken | brontekst bewerken]

Dit boek beschrijft het de rol van het Openbaar Ministerie, referendarissen, parketjuristen en griffiers.

Boek III Balie[bewerken | brontekst bewerken]

Boek IIIbis Juridische eerste- en tweedelijnsbijstand[bewerken | brontekst bewerken]

Boek IV Gerechtsdeurwaarders[bewerken | brontekst bewerken]

Dit boek beschrijft de rol van gerechtsdeurwaarders.

Boek V: Gerechtsdeskundigen en beëdigd vertalers, tolken en vertaler-tolken[bewerken | brontekst bewerken]

Dit boek beschrijft de rol van de gerechtsdeskundigen en vertalers, tolken (vervangt enkele oudere artikels)

Deel III: Bevoegdheid[bewerken | brontekst bewerken]

Deel III in het Gerechtelijk Wetboek gewijd aan deze bevoegdheid, wordt als volgt onderverdeeld:

  • Volstrekte (materiële) bevoegdheid
  • de Aanleg
  • de territoriale bevoegdheid
  • de regeling van geschillen van bevoegdheid (arrondissementsrechtbank)

Dit deel omvat de beschrijving van de rechtsmacht en bevoegdheid van de rechters. Aldus wordt omschreven met welk probleem je bij welke rechtbank terechtkunt en in welk van de 27 gerechtelijke arrondissementen in het land. In dit deel treft men ook enkele regels aan betreffende het tergend en roekeloos geding

Deel IV: Burgerlijke rechtspleging[bewerken | brontekst bewerken]

Voor de invoering van het Gerechtelijk Wetboek werd dit geregeld door het Wetboek van Burgerlijke Rechtspleging van 1806. Thans is de trage, dure en omslachtige rechtspleging van 1806 verlaten en vervangen door delen IV en V van het Gerechtelijke Wetboek.

Boek I Rechtsbijstand[bewerken | brontekst bewerken]

Artikel 664 tot 699ter. Het boek betreffende het geding omvat:

Boek II Geding[bewerken | brontekst bewerken]

Artikel 700 - 1041

Boek III Rechtsmiddelen[bewerken | brontekst bewerken]

Artikel 1042 - 1147

Boek IV Bijzondere rechtsplegingen[bewerken | brontekst bewerken]

Artikel 1148 tot 1385undecies. Dit beschrijft een twintigtal bijzondere rechtsplegingen:

Voor betwistingen over de belastingen zijn fiscale rechtbanken ingericht. Een fiscale rechtbank is een gespecialiseerde kamer van de rechtbank van eerste aanleg

Deel V: Bewarend beslag, middelen tot tenuitvoerlegging en collectieve schuldenregeling[bewerken | brontekst bewerken]

In dit deel gaat het eerst over de organisatie van een centraal bestand van beslagleggingen. Vervolgens regelt het in detail het bewarend beslag en uitvoerend beslag. Ten slotte is er de nieuwe collectieve schuldenregeling.

Deel VI: Arbitrage[bewerken | brontekst bewerken]

Arbitrage is een mogelijkheid om een betwisting buiten de rechtbank voor te leggen aan een arbiter of aan een arbitagecommissie of scheidsgerecht. Arbitrage valt niet te verwarren met het Arbitragehof.

Deel VII: Bemiddeling[bewerken | brontekst bewerken]

Elke overeenkomst kan een bemiddelingsbeding bevatten.

Deel VIII: Collaboratieve onderhandelingen[bewerken | brontekst bewerken]

Bijvoegsel[bewerken | brontekst bewerken]

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]