Geul (rivier)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Geul
Geul
Lengte 58 km
Hoogte (bron) 300 m
Hoogte (monding) 50 m
Verhang 4,31 m/km
Debiet 4 m³/s
Bron Raeren
50° 43′ NB, 6° 6′ OL
Monding Maas
50° 54′ NB, 5° 43′ OL
Zijrivieren o.a. Gulp
Stroomt door o.a. Kelmis, Valkenburg, Meerssen
Geul (rivier) (Limburg (Nederlandse provincie))
Geul (rivier)
Geul (rivier)
Portaal  Portaalicoon   Geografie
Bron van de Geul bij de Zyklopensteine in de buurt van de plaats Lichtenbusch
De Geul nabij Strabeek
Monding bij Voulwames: de Geul stroomt in de Maas
De Geul nabij Valkenburg
Watermolen Wijlre (Molen van Otten)

De Geul (Limburgs Gäöl, Duits: Göhl, Frans: Gueule, oude benamingen: Gullo (922), Guel en Goel (15e eeuw) en Gule) is een rivier die met meerdere bronnen ontspringt in de gemeente Raeren in België bij de Zyklopensteine aan de Duitse grens, nabij de plaats Lichtenbusch. Ze verlaat België bij Sippenaeken en komt bij Cottessen Nederland binnen. Bij het gehucht Voulwames boven Itteren mondt ze uit in de Maas. De gemiddelde afvoer van de Geul bedraagt ongeveer 4 m3/s.[1]

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

De Geul is 58 kilometer lang en het totale verval bedraagt ongeveer 250 meter. Vroegere kanalisaties zijn of worden anno 2010 opgeheven, zodat de rivier haar oude loop kan volgen en weer op natuurlijke wijze door het Zuid-Limburgse landschap meandert. De Geul wordt in België en Nederland gevoed door een groot aantal zijbeken.

Langs het Belgische deel van de Geul liggen de dorpen Eynatten, Hauset, Hergenrath, Kelmis, Moresnet, Plombières en Sippenaeken. In Nederland stroomt de Geul langs Cottessen, Epen, Mechelen, Partij (bij Wittem), Wijlre, Schin op Geul, Valkenburg, Broekhem, Strabeek, Houthem, Geulhem, Meerssen, Rothem en Bunde.

Het Geuldal ten zuiden van Gulpen (bovenstrooms) heeft aan de oostzijde hellingen naar het Plateau van Vijlen en aan de westzijde naar het Plateau van Crapoel. Het Geuldal benedenstrooms heeft aan de zuidzijde de hellingen naar het Plateau van Margraten, aan de noordzijde naar het Centraal Plateau en aan de oostzijde naar het Plateau van Ubachsberg.

Het Droogdal van Colmont maakt bij Etenaken een insnijding naar het Geuldal in het Plateau van Ubachsberg. Tussen Valkenburg aan de Geul en Eijsden-Margraten snijdt een ander droogdal, het Gerendal, in het Plateau van Margraten.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Oorspronkelijk stroomde de Geul verder noordwaarts, parallel aan de Maas, om pas bij Geulle in de Maas te monden. In 1485 kwam de monding van de Geul ruim een kilometer zuidelijker te liggen, nabij de buurtschap Voulwames.

In de 19e eeuw zorgde de Geul veelvuldig voor wateroverlast voor de Zinkmijn van Plombières, zodat men de Geul drie kilometer lang kanaliseerde, bekleedde met waterdichte verharding en verlegde en via de uitgehouwen Geultunnel liet lopen.[2]

Begin jaren 30 van de 20e eeuw waren er plannen om het Boven-Geuldal te gaan gebruiken als spaarbekken voor het opwekken van elektriciteit. In 1932 werd de Contact Commissie inzake Natuurbescherming (CC) opgericht om deze ontwikkeling te stoppen vanwege het kenmerkende heuvellandschap en de uitzonderlijke flora. De CC kreeg hierbij hulp van tientallen andere natuurbeschermingsorganisaties en van de KNAC en de ANWB. De acties van het CC zorgden er uiteindelijk voor dat deze ontwikkeling werd afgeblazen.

De Geul was in de loop van de twintigste eeuw wel een gereguleerd water geworden. Hierdoor verdwenen een aantal kenmerken van een natuurlijke stroom. Met Europese subsidies werd sinds begin eenentwintigste eeuw de natuurlijke staat van de Geul deels hersteld. Na hermeandering keerden stroomversnellingen, grindoevers en afkalvende oevers terug. De omstandigheden werden weer zo dat vissen als de barbeel en mogelijk de vlagzalm er een geschikt habitat kunnen vinden.

Ecologische betekenis[bewerken | brontekst bewerken]

De Geul herbergt een voor Nederland bijzondere flora en fauna. In het snelstromende water komen de elrits, gestippelde alver en de beekforel voor. Aan de bovenloop vindt men het zinkviooltje. In de heuvels bij Valkenburg leeft een kleine populatie van de geelbuikvuurpad. In veel bomen langs de Geul groeit de maretak.

Als gevolg van vroegere winning van lood- en zinkerts stroomopwaarts bij de Mijnzetel van Plombières en zinkerts in Kelmis worden de veilige waarden van zink, lood alsook van cadmium overschreden. Door lozingen van ongezuiverd afvalwater in België is de Geul soms ernstig vervuild met E. colibacteriën, nitraat en fosfaat. Het beherende waterschap in Nederland verbiedt daarom het zwemmen in de Geul.[3]

In de benedenloop van de Geul, nabij Meerssen, is een overloopgebied ingericht, waardoor bij hoogwater niet al het water in een keer de Maas instroomt. Ook gaat de waterkwaliteit hierdoor vooruit omdat er meer vervuild sediment kan bezinken.

In de Bergse Heide en Ingendael, een natuurgebied met vochtig grasland langs de rivier in de gemeente Valkenburg aan de Geul, wordt bij het beheer gebruikgemaakt van grote grazers als gallowayrunderen en konikpaarden. Dit is ter bevordering van de biodiversiteit in het dal en op de hellingen.

Ecologische ramp[bewerken | brontekst bewerken]

Door een ongeluk met een gescheurde silo in België is in de zomer van 2018 een grote hoeveelheid mest in de Geul terecht gekomen. Hierdoor is een massale vissterfte op gang gekomen. Slechts vijf procent van alle vissen heeft het overleefd. Het lijkt erop dat zeldzame soorten zoals de beekforel en de vlagzalm hierdoor geheel verdwenen zijn uit de rivier.[4]

Waterkracht in de Geul[bewerken | brontekst bewerken]

In de rivier de Geul bevinden zich geen grootschalige waterkrachtcentrales. De benodigde stuwing van water heeft veel invloed op het milieu en voor de benodigde ingrepen in het landschap bestaat geen politiek draagvlak.[5] Op kleinere schaal zijn er wel generatoren voor elektriciteitsopwekking gekoppeld aan historische watermolens. Dit is het geval bij: de Volmolen in Epen, de Commandeursmolen in Mechelen, De Molen van Otten te Wijlre en de Groote Molen in Meerssen.[6]

Bij voldoende waterafvoer in de Geul kunnen deze traditionele watermolens voorzien in de elektriciteit voor ongeveer 250 huishoudens.

Zijbeken van de Geul[bewerken | brontekst bewerken]

Op Belgisch gebied[bewerken | brontekst bewerken]

Op Duits gebied[bewerken | brontekst bewerken]

Op Nederlands gebied[bewerken | brontekst bewerken]

Watermolens aan de Geul[bewerken | brontekst bewerken]

Op Belgisch gebied[bewerken | brontekst bewerken]

Op Nederlands gebied[bewerken | brontekst bewerken]

Groeves in het Geuldal[bewerken | brontekst bewerken]

In de dalwanden en hellingen van het Geuldal zijn er door de eeuwen heen verschillende groeves en gangen uitgegraven, hoofdzakelijk voor de winning van mergel. Stroomafwaarts gezien zijn dat onder andere:

Overstromingen 2021[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Overstroming in Noordwest-Europa van juli 2021 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In juli 2021 is de Geul na een periode van hevige regen overstroomd. Dit zorgde voor ondergelopen weilanden en straten, in Valkenburg spoelde een brug weg en moesten bewoners van het centrum geëvacueerd worden.

Overstroming in het centrum van Valkenburg

Afbeeldingen[bewerken | brontekst bewerken]

  • De Geul direct na de bron
    De Geul direct na de bron
  • Afkalvende oever
    Afkalvende oever
  • Meanderend langs Wijlre
    Meanderend langs Wijlre
  • Herinrichtingswerken (2008)
    Herinrichtingswerken (2008)
Zie de categorie Geul van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Geul_(rivier)&oldid=67323208"