Ginger Helgeson

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Ginger Helgeson-Nielsen)
Ginger Helgeson
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Verenigde Staten Amerikaanse
Geboorteplaats St. Cloud (Minnesota)
Geboortedatum 14 september 1968
Woonplaats Alpine (Californië)
Profdebuut 1987
Met pensioen 1998
Slaghand rechts
Totaal prijzengeld 724.792 US dollar
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 183–144
Titels 1 WTA, 0 ITF
Hoogste positie 29e (2 januari 1995)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 4e ronde (1994)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (1992–1994)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (1994)
Vlag van Verenigde Staten US Open 4e ronde (1994)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 98–108
Titels 0 WTA, 1 ITF
Hoogste positie 38e (9 januari 1995)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (1992, 1993, 1997)
Vlag van Frankrijk Roland Garros kwartfinale (1994)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon kwartfinale (1997)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (1994)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 6 - 11
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (1992)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (1998)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (1997)
Vlag van Verenigde Staten US Open kwartfinale (1992)
Laatst bijgewerkt op: april 2014
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Ginger Helgeson (St. Cloud (Minnesota), 14 september 1968) is een voormalig tennisspeelster uit de Verenigde Staten. Zij was actief in het proftennis van 1987 tot en met 1998. In september 1994 trad zij in het huwelijk met Todd Nielsen – vanaf januari 1995 speelde zij onder de naam Ginger Helgeson-Nielsen.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Helgeson debuteerde in 1987 op het ITF-toernooi van Paliano (Italië). Zij stond in 1989 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van St. Simons (VS) – zij verloor van landgenote Linda Wild.

In 1989 kwalificeerde Helgeson zich voor het eerst voor een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van San Diego. Zij strandde in de eerste ronde. Zij stond in 1994 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Auckland – hier veroverde zij haar eerste en enige titel, door de Argentijnse Inés Gorrochategui te verslaan.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de vierde ronde. Haar hoogste positie op de WTA-ranglijst is de 29e plaats, die zij bereikte in januari 1995.

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Helgeson was in het dubbelspel minder actief dan in het enkelspel. Zij debuteerde in 1984 op het ITF-toernooi van Freehold (VS) samen met landgenote Angie Minissian.

In 1990 kwalificeerde Helgeson zich voor het eerst voor een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Montreal, samen met landgenote Stacey Schefflin. Zij strandden in de eerste ronde. Zij stond in 1992 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Schenectady, samen met landgenote Shannan McCarthy – zij verloren van het koppel Alexia Dechaume en Florencia Labat. Helgeson won geen WTA-dubbelspeltitel. Wel won zij in 1997 het ITF-toernooi van Newport (VS), samen met de (toen nog) Amerikaanse Janet Lee, door Amanda Augustus en Amy Jensen te verslaan.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de kwartfinale. Haar hoogste positie op de WTA-ranglijst is de 38e plaats, die zij bereikte in januari 1995.

Posities op de WTA-ranglijst[bewerken | brontekst bewerken]

Positie per einde seizoen:

jaartal ranking
enkelspel
ranking
dubbelspel
1998 149 107
1997 162 58
1996 792 466
1995 110 235
1994 30 39
1993 53 75
1992 71 86
1991 58 108
1990 241 257
1989 239
1988 328 328
1987 543

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Tier I
Tier II
Tier III
Tier IV & V

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finaledatum toernooi ondergrond tegenstandster score
Gewonnen finales
1. 1994-02-06 Vlag van Nieuw-Zeeland WTA Auckland hardcourt Vlag van Argentinië Inés Gorrochategui 7-6, 6-3 details
Verloren finales
1. 1995-02-05 Vlag van Nieuw-Zeeland WTA Auckland hardcourt Vlag van Australië Nicole Bradtke 6-3, 2-6, 1-6 details

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finaledatum toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
Verloren finales
1. 1992-08-30 Vlag van Verenigde Staten WTA Schenectady hardcourt Vlag van Verenigde Staten Shannan McCarthy Vlag van Frankrijk Alexia Dechaume
Vlag van Argentinië Florencia Labat
3-6, 6-1, 2-6 details
2. 1994-08-07 Vlag van Verenigde Staten WTA San Diego hardcourt Vlag van Australië Rachel McQuillan Vlag van Tsjechië Jana Novotná
Vlag van Spanje Arantxa Sánchez
3-6, 3-6 details

Prestatietabel grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi 1991 1992 1993 1994 1995 1997 1998
Vlag van Australië Australian Open 1R 1R 3R 4R 1R 1R 2R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 2R 2R 2R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 2R 1R 3R 2R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 2R 3R 4R

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi 1991 1992 1993 1994 1995 1997 1998
Vlag van Australië Australian Open 2R 2R 1R 1R 2R 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3R 1R 2R KF 3R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 1R 1R 2R KF 3R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 1R 2R 3R 1R 1R

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi 1991 1992 1993 1995 1997 1998
Vlag van Australië Australian Open 2R 1R 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2R 1R 1R 3R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 2R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open KF

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]