Giovanni Pennacchio

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Giovanni Pennacchio (Napels, 14 april 1878Messina, 1978) was een Italiaans componist, muziekpedagoog en dirigent.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Pennacchio studeerde aan de Napelse muziekschool (Regio albergo) bij Nicola D’Arienza, Pietro Platania en Camillo De Nardis en aan het Conservatorio di San Pietro a Majella di Napoli in Napels. Aldaar behaalde hij zijn diploma's als kapelmeester en componist. In 1908 werd hij samen met Alessandro Vessella van het ministerie voor landsverdediging gevraagd om de militaire muziek te reformeren.

Hij was voor de Eerste Wereldoorlog kapelmeester van de Banda del 77° Reggimento di Fanteria (Militaire muziekkapel van het 77ste Regiment Infanterie) van het Italiaanse leger in Florence. Vervolgens was hij nog dirigent van de militaire muziekkapellen in Pistoia en Arezzo. In 1914 won hij een componistenconcours voor Italiaanse opera's van de stichting "Max Mc Cormick" in Parma met zijn opera Erica.

Van 1903 tot 1912 was hij hoofdredacteur voor de afdeling militaire muziek en muziek voor harmonieorkesten bij de Milanese muziekuitgeverij Sonzogno en later artistiek directeur voor dezelfde afdeling in de muziekuitgeverij Ricordi in Milaan.

Hij schreef zelf talrijke transcripties van klassieke werken, vooral selecties en fantasieën uit opera's van Italiaanse en buitenlandse componisten (Claudio Monteverdi, Giuseppe Verdi, Giacomo Puccini, Vincenzo Bellini, Riccardo Zandonai, Umberto Giordano, Pietro Mascagni, Francesco Cilea, Franco Alfano, Richard Wagner, Modest Moessorgski etc.), voor harmonieorkest. Naast zijn werkzaamheden als arrangeur was hij ook componist van werken voor harmonieorkest. Hij is verder bekend als auteur van de voltooiing van de opera Edipo Re (Koning Oedipus) van Ruggero Leoncavallo die veel succes oogstte in Italiaanse en buitenlandse operahuizen.

Van 1926 tot 1951 was hij dirigent van de Banda Civica di Catania (Het civiele harmonieorkest van Catania). Hij heeft met dit harmonieorkest een memorabel concert in de stedelijke Bellini park in Catania in aanwezigheid van 15.000 luisteraars gehouden. In 1947 was hij actief bij de heroprichting van het Corpo Bandistico città di Zafferana Etnea en was aldaar de eerste jaren ook dirigent. Na zijn pensionering vertrok hij eerst naar Taormina, dan naar Senigallia en later naar Messina. In Messina woonde hij in het huis van de familie van zijn voormalige leerling Salvatore Chillemi.

Composities[bewerken | brontekst bewerken]

Werken voor orkest[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1940 Sinfonia in Mi minore (e klein), voor orkest ( won de 1e prijs tijdens de "Triennale d’oltremare" in 1941)
  • Trittico Michelangiolesco

Werken voor harmonieorkest[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1900 Aquila reale, mars voor harmonieorkest, fanfare en tamboeren
  • 1900 Marcia d’ordinanza del 24° Reggimento Fanteria "Como"
  • 1900 Marte, mars
  • 1903 Birichina!, mars-polka
  • 1903 Dame e cavalieri, wals
  • 1903 Eva, mazurka voor harmonieorkest
  • 1903 Germania di A. Franchetti, fantasie
  • 1905 Mademoiselle de Belle-Isle [di] Spiro Samara, fantasie
  • 1908 Cerve, drie kaders voor muziek voor harmonieorkest
  • Alla Sicilia, hymne mars
  • Catania, triomfmars
  • Il ritorno della rivista, mars
  • Sagra delle campane, symfonische mars
  • Serenata capriccio per tromba, voor trompet en harmonieorkest[1]

Muziektheater[bewerken | brontekst bewerken]

Opera's[bewerken | brontekst bewerken]

Voltooid in titel aktes première libretto
1914 Erica (won de 1e prijs van de stichting Max Mc Cormick) 3 bedrijven 21 juli 1922, Parma, Teatro Reinach Gino Civetta
1920 Redenzione 1 akte 1920, Napels, Politeama Giacosa di Napoli Giovanni Bizzarri en Ruggero Leoncavallo
1923 L’Arcidiavolo 1923 Florence, Politeama di Firenze

Operette[bewerken | brontekst bewerken]

Voltooid in titel aktes première libretto
1930 Il Re dell’aria 1930, Palermo

Vocale muziek[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1924 La castellana, romance voor sopraan en piano

Kamermuziek[bewerken | brontekst bewerken]

  • Quartetto per strumenti a fiato, voor blaaskwartet

Pedagogische werken[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1947 Ancora qualche considerazione sul trombone a tiro
  • Metodo popolare per Contrabbasso ad ancia

Publicaties[bewerken | brontekst bewerken]

  • Un nuovo armonico naturale degli Ottoni, 1947.
  • Tonalità originaria nelle trascrizioni bandistiche, 1951.
  • Considerazioni sul problema del repertorio bandistico moderno, 1952.
  • Deduzioni sull’intervista Dupont (sull’organico bandistico), 1952.
  • La musica nei colori, 1960.
  • La musica di "Norma", 1960.

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

  • Oscar George Theodore Sonneck: Orchestral Music Catalogue Scores, READ BOOKS, 2007. 668 p., ISBN 978-1-406-74244-2
  • Marino Anesa: Dizionario della musica italian per banda - Biografie dei compositori e catalogo delle opere dal 1800 al 1945, 1993, 514 p.
  • Paul E. Bierley, William H. Rehrig: The heritage encyclopedia of band music : composers and their music, Westerville, Ohio: Integrity Press, 1991, ISBN 0-918048-08-7
  • Kenneth Walter Berger: Band encyclopedia, Kent, Ohio: Band Associates, 1960, 604 p.
  • Carlo Schmidl: Dizionario universale dei musicisti : Supplemento, Milan: Sonzogno, 1938, 806 p.
  • Paul Frank, Wilhelm Altmann: Kurzgefasstes Tonkünstler Lexikon : für Musiker und Freunde der Musik, Regensburg: Gustave Bosse, 1936, 730 p.

Media[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]