Glen De Boeck

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Glen De Boeck
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Volledige naam Glen De Boeck
Bijnaam Boeckie
Geboortedatum 22 augustus 1971
Geboorteplaats Boom, België
Lengte 189 cm
Positie Centrale verdediger
Jeugd
1979–1990 Vlag van België Boom FC
Senioren
Seizoen Club W (G)
1990–1992
1992–1995
1995–2005
Totaal 		Vlag van België Boom FC
Vlag van België KV Mechelen
Vlag van België RSC Anderlecht 		35(1)
93(5)
207(15)
335(21)
Interlands
1992–1993
1993–2002 		Vlag van België België -21
Vlag van België België 		8(1)
36(1)
Getrainde teams
2005–2007
2007–2010
2010
2011
2012–2013
2016
2017–2018
2019
2023 		Vlag van België RSC Anderlecht (assistent)
Vlag van België Cercle Brugge
Vlag van België Germinal Beerschot
Vlag van Nederland VVV-Venlo
Vlag van België Waasland-Beveren
Vlag van België Moeskroen-Péruwelz
Vlag van België KV Kortrijk
Vlag van België KSC Lokeren
Vlag van België KV Kortrijk
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Glen De Boeck (Boom, 22 augustus 1971) is een Belgisch voetbalcoach en voormalig voetballer.

Carrière als speler[bewerken | brontekst bewerken]

Boom FC[bewerken | brontekst bewerken]

Glen De Boeck sloot zich in 1979 aan bij Boom FC. De Antwerpenaar doorliep er alle jeugdreeksen en maakte in het seizoen 1990/91 onder trainer Rik Pauwels zijn officieel debuut voor de toenmalige tweedeklasser. De 20-jarige De Boeck was in die dagen bij Boom een ploegmaat van onder meer Dirk Vekeman, Peter Van Wambeke en Roger Lukaku. Het daaropvolgende seizoen werd de libero een titularis. Boom eindigde als vierde en wist via de eindronde de promotie naar eerste klasse af te dwingen.

KV Mechelen[bewerken | brontekst bewerken]

De Boeck werd beschouwd als een van de revelaties uit tweede klasse en versierde in de zomer van 1992 een transfer naar eersteklasser KV Mechelen, waar hij een teamgenoot werd van o.a. Michel Preud'homme, Koen Sanders en Alex Czerniatynski. In het team van trainer Fi Van Hoof toonde hij reeds in de eerste competitiewedstrijd van het seizoen 1992/93 zijn waarde: Mechelen versloeg Cercle Brugge met 6-2, na onder meer twee doelpunten van De Boeck. In geen tijd ontpopte hij zich tot een sterkhouder bij de Maneblussers, waardoor hij ook in eerste klasse een revelatie werd.

De persoonlijke prestaties van de centrale verdediger waren weliswaar uitstekend, zijn team maakte op sportief vlak een moeilijke periode mee. Na de Europese en nationale successen eind jaren 80 draaide voorzitter John Cordier de geldkraan dicht. Tal van titularissen trokken naar rechtstreekse concurrenten of buitenlandse competities waardoor Mechelen terugzakte naar de middenmoot. De Boeck eindigde in 1994 op een achtste plaats. Nadien trok het bestuur Walter Meeuws aan als nieuwe coach, maar ook hij kon de club niet naar nieuw succes leiden.

RSC Anderlecht[bewerken | brontekst bewerken]

In 1995 maakte de stijlrijke verdediger de overstap naar RSC Anderlecht. De club had net drie opeenvolgende landstitel veroverd, maar kende in de zomer van 1995 een moeilijke seizoensstart. Trainer Herbert Neumann werd al na enkele weken ontslagen, waarna Raymond Goethals tijdelijk het roer overnam. Uiteindelijk haalde het bestuur de Nederlander Johan Boskamp terug. Onder Boskamp vormde De Boeck samen met Georges Grün het centrale duo in de defensie.

Het Bosman-arrest zorgde ervoor dat Anderlecht het midden jaren 90 het op financieel vlak zwaar te verduren kreeg. Ook voor De Boeck zelf was het zware periode, de verdediger kwam in het seizoen 1996/97 amper aan spelen toe door een ernstige blessure aan de rechterknie. Hij werd drie keer geopereerd. Een jaar later werd René Vandereycken hoofdcoach en werd de libero opnieuw een vaste waarde. Sportief ging het RSC Anderlecht niet voor de wind. Vandereycken werd ontslagen en ook zijn opvolger Arie Haan kon niet voor beterschap zorgen. In september 1998 namen Jean Dockx en Frank Vercauteren de leiding over. Ondanks de vele trainerwissels bleef De Boeck een titularis.

In 2000 veroverde hij met Anderlecht zijn eerste landstitel. De nieuwe coach Aimé Anthuenis maakte van De Boeck en Lorenzo Staelens het nieuwe centrale verdedigingsduo van paars-wit, dat zich in augustus 2000 ook wist te plaatsen voor de UEFA Champions League. In de laatste voorronde schakelden De Boeck en zijn ploegmakkers FC Porto uit. In de heenwedstrijd tegen de Portugese topclub kwam het tot een hevige botsing tussen De Boeck en Staelens. Beide verdedigers keken naar een hoge bal en merkten elkaar niet op. De Boeck brak zijn neus en miste door het incident de belangrijke terugwedstrijd.[1] Voor de groepsfase van het kampioenenbal raakte De Boeck wel fit. Anderlecht won in de groepsfase van onder meer Manchester United en PSV en plaatste zich zo voor de tweede groepsfase. Daarin werd het derde ondanks thuiszeges tegen Lazio Roma en Real Madrid.

Toen Staelens in januari 2001 vertrok, nam De Boeck de aanvoerdersband over. De nieuwe kapitein van Anderlecht veroverde enkele maanden later zijn tweede titel op rij. In 2004 werd de net geen 34-jarige centrale verdediger onder toenmalig coach Hugo Broos voor de derde keer kampioen, al was hij dat seizoen door een nieuwe knieblessure en de ontbolstering van Vincent Kompany niet veel aan spelen toegekomen. Walter Baseggio werd in zijn afwezigheid kapitein.

Na een maandenlange revalidatie keerde De Boeck terug, maar al snel sloeg het noodlot toe. In november 2004, enkele maanden na zijn vorige blessure, raakte hij weer ernstig gekwetst aan de knie. De verdediger die nog een contract had tot 2006 zette uiteindelijk in februari 2005 een punt achter zijn spelerscarrière.

Nationale ploeg[bewerken | brontekst bewerken]

Op woensdag 6 oktober 1993 debuteerde De Boeck als Rode Duivel. Van bondscoach Paul Van Himst mocht hij toen een volledige interland afwerken tegen Gabon, net als Eric Van Meir (RCSC Charleroi). De toenmalige libero van KV Mechelen mocht enkele maanden later wel niet mee naar het WK in de Verenigde Staten.

Zijn eerste grote toernooi speelde hij pas vier jaar later. Onder bondscoach Georges Leekens maakte hij deel uit van de selectie voor het WK 1998 in Frankrijk. In het tweede duel van de groepsfase, tegen Mexico, mocht hij invallen voor aanvoerder Franky Van der Elst. België vloog er na de groepsfase uit.

Voor Euro 2000, dat door België en Nederland georganiseerd werd, werd De Boeck gepasseerd door bondscoach Robert Waseige. Hij noemde de tandem Staelens-De Boeck niet wendbaar genoeg. Maar twee jaar later nam Waseige hem wel mee naar het WK in Japan en Zuid-Korea. Het eerste duel, tegen gastland Japan, miste hij door een enkelblessure. In de volgende wedstrijden van de groepsfase startte hij telkens in de basis. België nam het een ronde later op tegen Brazilië. De Boeck speelde niet mee door een rugblessure.

Op 21 augustus 2002 namen de Duivels het in een vriendschappelijk duel op tegen Polen. De Boeck mocht aan de rust invallen voor Daniel Van Buyten. Het was zijn laatste interland. De Boeck speelde in totaal 36 keer voor de nationale ploeg. Op 18 mei 2002, in een oefenduel tegen regerend Europees en wereldkampioen Frankrijk, scoorde hij zijn enige doelpunt voor de Rode Duivels. België won de wedstrijd met 1-2.

Interlands van Glen De Boeck voor Vlag van België België
№ Datum Wedstrijd Uitslag Competitie Goals
Als speler van Vlag van België KV Mechelen
1 06.10.1993 Vlag van België België – Gabon Vlag van Gabon 2–1 Oefeninterland
Als speler van Vlag van België RSC Anderlecht
1 07.10.1995 Vlag van Armenië Armenië – België Vlag van België 0–2 EK-kwalificatie
2 15.11.1995 Vlag van Cyprus Cyprus – België Vlag van België 1–1 EK-kwalificatie
3 15.11.1997 Vlag van België België – Ierland Vlag van Ierland 2–1 WK-kwalificatie
4 25.03.1998 Vlag van België België – Noorwegen Vlag van Noorwegen 2–2 Oefeninterland
5 22.04.1998 Vlag van België België – Roemenië Vlag van Roemenië 1–1 Oefeninterland
6 29.05.1998 Vlag van België België – Engeland Vlag van Engeland 0–0 King Hassan II Cup
7 03.06.1998 Vlag van België België – Colombia Vlag van Colombia 2–0 Oefeninterland
8 06.06.1998 Vlag van België België – Paraguay Vlag van Paraguay 1–0 Oefeninterland
9 20.06.1998 Vlag van België België – Mexico Vlag van Mexico 2–2 WK-eindronde
10 18.11.1998 Vlag van Luxemburg Luxemburg – België Vlag van België 0–0 Oefeninterland
11 03.02.1999 Vlag van Cyprus Cyprus – België Vlag van België 0–1 Oefeninterland
12 05.02.1999 Vlag van Griekenland Griekenland – België Vlag van België 1–0 Oefeninterland
13 09.02.1999 Vlag van België België – Tsjechië Vlag van Tsjechië 0–1 Oefeninterland
14 27.03.1999 Vlag van België België – Bulgarije Vlag van Bulgarije 0–1 Oefeninterland
15 30.03.1999 Vlag van België België – Egypte Vlag van Egypte 0–1 Oefeninterland
16 28.04.1999 Vlag van Roemenië Roemenië – België Vlag van België 1–0 Oefeninterland
17 30.05.1999 Vlag van België België – Peru Vlag van Peru 1–1 Kirin Cup
18 03.06.1999 Vlag van Japan Japan – België Vlag van België 0–0 Kirin Cup
19 05.06.1999 Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea – België Vlag van België 1–2 Oefeninterland
20 18.08.1999 Vlag van België België – Finland Vlag van Finland 3–4 Oefeninterland
21 07.09.1999 Vlag van België België – Marokko Vlag van Marokko 4–0 Oefeninterland
22 24.03.2001 Vlag van Schotland Schotland – België Vlag van België 2–2 WK-kwalificatie
23 15.08.2001 Vlag van Finland Finland – België Vlag van België 4–1 Oefeninterland
24 05.09.2001 Vlag van België België – Schotland Vlag van Schotland 2–0 WK-kwalificatie
25 06.10.2001 Vlag van Kroatië Kroatië – België Vlag van België 1–0 WK-kwalificatie
26 10.11.2001 Vlag van België België – Tsjechië Vlag van Tsjechië 1–0 WK-kwalificatie
27 14.11.2001 Vlag van Tsjechië Tsjechië – België Vlag van België 0–1 WK-kwalificatie
28 17.04.2002 Vlag van België België – Slowakije Vlag van Slowakije 1–1 Oefeninterland
29 14.05.2002 Vlag van België België – Algerije Vlag van Algerije 0–0 Oefeninterland
30 18.05.2002 Vlag van Frankrijk Frankrijk – België Vlag van België 1–2 Oefeninterland Goal
31 26.05.2002 Vlag van België België – Costa Rica Vlag van Costa Rica 1–0 Oefeninterland
32 10.06.2002 Vlag van Tunesië Tunesië – België Vlag van België 1–1 WK-eindronde
33 14.06.2002 Vlag van België België – Rusland Vlag van Rusland 3–2 WK-eindronde
34 21.08.2002 Vlag van Polen Polen – België Vlag van België 1–1 Oefeninterland

Carrière als trainer[bewerken | brontekst bewerken]

RSC Anderlecht[bewerken | brontekst bewerken]

In februari 2005 werd Hugo Broos bij Anderlecht vervangen door zijn assistent Frank Vercauteren. De toen geblesseerde De Boeck zette vervolgens een punt achter zijn carrière om hulptrainer te worden onder Vercauteren. Onder leiding van het tweetal werd Anderlecht eerst vice- en vervolgens landskampioen. Aan het einde van het seizoen 2006/07 kreeg de gewezen verdediger van het bestuur te horen dat zijn contract niet verlengd zou worden. Hij werd opgevolgd door Ariël Jacobs.

Cercle Brugge[bewerken | brontekst bewerken]

Glen De Boeck solliciteerde naar een baan als hoofdtrainer en kreeg uiteindelijk zijn kans bij eersteklasser Cercle Brugge. De nieuwbakken coach tekende op 23 april 2007 een contract van twee jaar bij de Brugse voetbalvereniging, waar hij Harm van Veldhoven opvolgde. Officieel kreeg De Boeck de functie van technisch directeur, terwijl Eddy Van de Ven op papier trainer werd. Zo omzeilde Cercle het feit dat De Boeck geen officieel trainersdiploma op zak had.

Onder leiding van De Boeck groeide Cercle in geen tijd uit tot een subtopper. Jonge spelers als Tom De Sutter en Stijn De Smet ontbolsterden en werden revelaties in de hoogste afdeling. Cercle sloot het seizoen 2007/08 af als vierde. Het was het beste resultaat sinds het seizoen 1932/33. De Boeck zelf kwam na afloop van het seizoen ook in aanmerking voor de titel Trainer van het Jaar.

Voor het seizoen 2008/09 nam De Boeck zijn oud-ploegmaat Lorenzo Staelens aan als assistent. De twee gewezen Rode Duivels zakten met Cercle terug naar de middenmoot, hoewel het team nog steeds bekendstond omwille van zijn verzorgd en aanvallend voetbal. Mede daardoor en omwille van De Boecks vlotte babbel en uitstraling werd hij aanvankelijk beschouwd als de prins van de Belgische trainersgilde.[2] In 2010 bereikte hij met Cercle de bekerfinale, maar verloor daarin kansloos van AA Gent.

Germinal Beerschot[bewerken | brontekst bewerken]

De Boeck had in april 2010 zijn contract bij Cercle verlengd tot 2014, maar dat hield hem in mei 2010 niet tegen om met Germinal Beerschot te praten. Op 21 mei 2010 tekende hij een verbintenis voor drie seizoenen bij de Antwerpse club. De Boeck had naar eigen zeggen niet gesolliciteerd naar een functie bij Germinal Beerschot, maar kwam per toeval te weten dat de club op zoek was naar een nieuwe trainer toen hij toenmalig voorzitter Herman Kesters telefoneerde omwille van een kapotte grasmaaier. Frans Schotte, toenmalig voorzitter van Cercle, noemde de hele zaak achteraf "degoutant".[3]

De Boeck: Zonder kapotte grasmaaier was ik nog bij Cercle.[4]

De inmiddels 39-jarige De Boeck kreeg bij Beerschot spelers als Daniel Cruz, Mats Rits, Sherjill Mac-Donald en Bart Goor onder zijn hoede. Desondanks kende Germinal Beerschot een slechte seizoensstart. Pas op de zesde speeldag kon de Antwerpse club voor het eerst winnen. Supporters steunden De Boeck, maar binnen het bestuur waren de meningen verdeeld. Erevoorzitter Jos Verhaegen, die naar eigen zeggen niet geconsulteerd was bij de aanwerving van De Boeck, was de trainer liever kwijt, voorzitter Kesters niet. Het kwam tot een conflict binnen de bestuurskamer, waarna De Boeck olie op het vuur gooide door via de pers Verhaegen en diens schoonzoon en toenmalig technisch directeur Gunther Hofmans aan te vallen. Eind november kreeg De Boeck zijn ontslag, waarna ook Kesters aan de deur werd gezet en opgevolgd door Patrick Vanoppen. De Boeck kreeg zijn ontslag via een deurwaarder en is sindsdien voor 15 jaar verbannen op Het Kiel.[5]

VVV-Venlo[bewerken | brontekst bewerken]

Reeds tijdens de winterstop van het seizoen 2010/11 was De Boeck in beeld bij het Nederlandse VVV-Venlo. Uiteindelijk trok de club hem pas in de zomer van 2011 aan. De Boeck volgde bij VVV interim-coach Willy Boessen op. VVV had in het seizoen 2010/11 tegen de degradatie gestreden en aan die situatie veranderde onder De Boeck niets. VVV incasseerde veel doelpunten, pakte amper punten en kende opnieuw een moeilijk jaar. Na een 7-0-nederlaag tegen Heracles hield de trainer de eer aan zichzelf. Begin december 2011 stapte hij zelf op. De club stond op dat ogenblik laatste in de Eredivisie. Onder De Boecks opvolger Ton Lokhoff wist de club alsnog rechtstreekse degradatie te vermijden.

Waasland-Beveren[bewerken | brontekst bewerken]

Nadat hij ontslag had genomen, zat De Boeck opnieuw maanden zonder werkgever. Begin november 2012 kwam hij in beeld bij Sporting Lissabon. Zijn vroegere collega Frank Vercauteren was er net hoofdcoach geworden en wilde De Boeck als zijn assistent aanstellen. Uiteindelijk keerde De Boeck terug naar België. Op 19 november 2012 volgde hij Dirk Geeraerd op bij promovendus Waasland-Beveren. Hij wist zich met de club te verzekeren van het behoud. Op dinsdag 29 oktober 2013 zet Waasland-Beveren Glen De Boeck aan de deur na tegenvallende resultaten.

Moeskroen-Péruwelz[bewerken | brontekst bewerken]

Op 20 januari 2016 werd De Boeck aangesteld als hoofdtrainer van Moeskroen-Peruwelz.[6] Hij volgde de ontslagen Čedomir Janevski op. In december van datzelfde jaar kreeg hij zelf zijn ontslag.

KV Kortrijk[bewerken | brontekst bewerken]

Na het ontslag van Yannis Anastasiou als hoofdcoach bij KV Kortrijk in november 2017 werd De Boeck aangesteld als nieuwe oefenmeester van de Kerels.[7] Samen met Lorenzo Staelens en Wouter Vrancken vormde hij de trainersstaf.

In zijn debuutjaar bij KV Kortrijk werd onder zijn bewind een stevige remonte ingezet. De finale van de Beker van België werd net niet behaald en tot op de laatste speeldag werd meegestreden voor een play-off I-plaats.

Nog voor de aanvang van play-off II werd bekend dat de trainer een contractverlenging heeft bereikt bij KV Kortrijk. Op 22 maart 2018 maakte de club bekend via zijn website dat de oud-verdediger een contract voor onbepaalde duur heeft bij de "Kerels".

Ongeveer een jaar na zijn aanstelling als hoofdcoach werd De Boeck in november 2018 door de club aan de deur gezet.[8]

KSC Lokeren[bewerken | brontekst bewerken]

Op zondag 20 januari 2019 werd bekend dat De Boeck trainer werd bij KSC Lokeren. Hij volgde er de ontslagen Trond Sollied op die aan de deur werd gezet na tegenvallende resultaten.[9] De Boeck kon Lokeren niet behoeden voor degradatie naar 1B, maar gaf wel een goede indruk bij het bestuur. Daarom mocht hij het nieuwe seizoen 2019-2020 aanvatten als trainer. De resultaten bleven echter achterwege. Op 17 november 2019 werd bekend dat De Boeck ontslagen werd.[10]

KV Kortrijk[bewerken | brontekst bewerken]

Na het ontslag van Edward Still bij KV Kortrijk werd Glen De Boeck eind september 2023 aangesteld als nieuwe coach.[11] Op 6 december, daags na het verlies in de Belgische Beker tegen RWDM, werd De Boeck na amper negen speeldagen alweer ontslagen.[12]

Spelerscarrière[bewerken | brontekst bewerken]

seizoen club land competitie wed. goals
1990/91 Boom FC Vlag van België Tweede Klasse 8 0
1991/92 27 1
1992/93 KV Mechelen Jupiler League 33 3
1993/94 32 2
1994/95 28 0
1995/96 RSC Anderlecht 21 2
1996/97 9 0
1997/98 30 4
1998/99 26 2
1999/00 30 1
2000/01 26 0
2001/02 22 1
2002/03 24 3
2003/04 12 1
2004/05 7 1
TOTAAL 335 21

Trainerscarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Van 2005 tot 2007 was De Boeck hulptrainer bij RSC Anderlecht.

seizoen club land competitie prijzen
2007/08 Cercle Brugge Vlag van België België Jupiler League nominatie trainer v/h jaar
2008/09 Cercle Brugge Vlag van België België Jupiler Pro League
2009/10 Cercle Brugge Vlag van België België Jupiler Pro League
2010/11 Germinal Beerschot* Vlag van België België Jupiler Pro League
2011/12 VVV-Venlo** Vlag van Nederland Nederland Eredivisie
2012/13 Waasland-Beveren Vlag van België België Jupiler Pro League
2013/14 Waasland-Beveren Vlag van België België Jupiler Pro League
2015/16 Moeskroen-Péruwelz Vlag van België België Jupiler Pro League
2016/17 Moeskroen-Péruwelz* Vlag van België België Jupiler Pro League
2017/18 KV Kortrijk Vlag van België België Jupiler Pro League
2018/19 KV Kortrijk* Vlag van België België Jupiler Pro League
2018/19 KSC Lokeren Vlag van België België Jupiler Pro League
2019/20 KSC Lokeren* Vlag van België België Challenger Pro League
2023/24 KV Kortrijk* Vlag van België België Jupiler Pro League

*Seizoen niet afgemaakt (ontslagen)
**Seizoen niet afgemaakt (opgestapt)

Televisie[bewerken | brontekst bewerken]

Van september 2012 tot november 2012 werkte hij als analist bij Sporting Telenet. De Boeck had in juli 2023 een overeenkomst met Eleven DAZN, rechtenhouder van de Jupiler Pro League, om gedurende dat voetbaljaar voor televisie te werken. Daar kwam echter vroegtijdig een eind aan toen hij in september 2023 opnieuw trainer werd bij KV Kortrijk.

Privéleven[bewerken | brontekst bewerken]

De Boeck was getrouwd met Vanessa Thijs, zus van voormalig doelman Peter Thijs, met wie hij twee dochters heeft: Caro en Bo. In 2012 had hij een kortstondige relatie met het 11 jaar jongere model Jess Donckers.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Als speler[bewerken | brontekst bewerken]

RSC Anderlecht[bewerken | brontekst bewerken]

Als trainer[bewerken | brontekst bewerken]

Cercle Brugge[bewerken | brontekst bewerken]

Voorganger:
Vlag van Nederland Wil Boessen 		Trainer van VVV-Venlo
2011 		Opvolger:
Vlag van Nederland Wil Boessen (interim)
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Glen_De_Boeck&oldid=66979862"